Αυτή η μάνα μου... (13)

Νάτες και οι μαλακίες που λέγαμε:

[21 Δεκεμβρίου 2001. Σήμερα δουλειά πρωί. Όταν γύρισα έβαλα πλυντήριο. Μέχρι να τελειώσει βράδιασε. Η μέρα είναι μικρή. Βγήκα στο μπαλκόνι να απλώσω. Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό. Το φεγγάρι είναι υπέροχο απόψε. Πανέμορφο μες στη χειμωνιάτικη ψύχρα. Περικυκλωμένο από λαμπρούς κύκλους κίτρινους, κόκκινους, θαλασσί. Δίπλα του δυο αστέρια σχηματίζουν την είσοδο του κήπου του. Και γύρω γύρω διάσπαρτα άλλα αστέρια, κάτω αριστερά η μικρή άρκτος. Πιτσιλιές από τη μπογιά του ρομαντικού ζωγράφου. Χαμηλά τα σύννεφα σε σχήμα κομήτη σθμπληρώνουν το έργο. Είναι η υπογραφή του δημιουργού. Είμαι πολύ φορτισμένη]

[συναισθηματικά αυτό το βράδυ. Αύριο ο Δημήτρης θα κάνει την εξέταση και είμαι πολύ σκεφτική και στενοχωρημένη. Σκέφτηκα τον καλό μου φίλο. Θα ήθελα να μοιραστώ αυτή τη φόρτιση μαζί του. Ας μην τον ενοχλήσω.

Το ραδιόφωνο παίζει τραγούδια που έβαζε στην εκπομπή του. 

Θα ήθελα η αυριανή μέρα να μην έχει πρωί. Να βραδιάσει και να έχουν τελειώσει όλα χωρίς να το καταλάβω και πιο πολύ ο Δημητράκης. 

Μπήκε ο Δημητράκης και κάνει χιούμορ με το καθαρτικό. Ευτυχώς που εκείνος το αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα τουλάχιστον, έτσι δείχνει, και με κάνει να αισθάνομαι κάπως καλύτερα.]

[Απογοήτευση, κακή διάθεση, μελαγχολία, άρνηση της ζωής, σκέψη για θάνατο. Τα έχω βιώσει αρκετές φορές. Μετά όταν τα πράγματα πάνε καλύτερα και συνέρχομαι τα βλέπω όλα διαφορετικά. Λέω ότι ήμουν χαζή που έκανα τέτοιες σκέψεις. Αρκεί όμως μια μικρή στιγμή για να το κάνεις. Μια στιγμή που το μυαλό σου αδειάζει απ' ότι μπορεί να σε κρατήσει στη ζωή από τις συνέπειες αυτού που πας να κάνεις. Κι έχω και το πιο αποτελεσματικό μέσον για να το πετύχω. Το υπηρεσιακό πιστόλι του άντρα μου. Και τα φορτηγά στο δρόμο δεν είναι άσχημα. Το θέμα είναι να τελειώνεις μια κι έξω. Αρκεί να παρθεί η απόφαση. Η απόφαση της στιγμής.]

Αυτή η μάνα μου... (12)

["καλό παιδί" με σίγουρο μισθό μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, γιατί υπήρχε και ο φόβος να μείνω γεροντοκόρη αν περνούσαν λίγα χρόνια. Εξάλλου ποιος είναι ο προορισμός της γυναίκας, να παντευτεί, να κάνει οικογένεια. Εντάξει το ήθελα κι εγώ τότε. Έτσι με είχαν γαλουχήσει. Δεν μπορούσα να ξεφύγω από την νοοτροπία της μικρής κοινωνίας του χωριού. 

Τότε ήμουν ενθουσιασμένη, ευτυχισμένη μπορώ να πω. Σιγά σιγά όμως ήρθε η απογοήτευση. Γιατί ο άντρας μου μ' αγαπάει, μ' αγαπάει πάρα πολύ. Με μιαν αγάπη εγωιστική, κτητική, ασφυκτική. Έχει κόμπλεξ και ανασφάλειες και ζήλια παθολογική. Άρχισε λοιπόν να σταλάζει μέσα μου η πίκρα.]

[Με τα χρόνια αυτές οι στάλες δυνάμωσαν και έγιναν βροχή και καταιγίδα. Η ψυχή μου δεν άντεξε, πλημμύρισε και μια ωραία πρωία (κυριολεκτικά) άρχισαν τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψής. Το σοκ ήταν μεγάλο. Δεν πίστευα ότι είχα φτάσει σε αυτό το σημείο.

Η εμπειρία είναι δυσάρεστη σε αφάνταστο βαθμό. Το σώμα καταβεβλημένο και η ψυχή κουρέλι. Εύχεσαι να πεθάνεις το συντομότερο για να γλυτώσεις από το μαρτύριο. Η μόνη διέξοδος το κλάμα. Κλάμα, κλάμα, κλάμα ατελείωτο. Και η ευχή να πεθάνεις είναι συνέχεια στο μυαλό σου. Κάποια λύση ο ύπνος και φυσικά τα χάπια. Δεν ξέρω πόσα ψυχικά αποθέματα και πόση δύναμη βρήκα]

[για να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση. Δεν σταμάτησα την δουλειά, δεν καταλάβανε τίποτε τα παιδιά, ούτε κανείς άλλος από τους συγγενείς και γνωστούς, εκτός από λίγα άτομα που το είπα εγώ και ήξερα ότι θα με καταλάβουν.

Είμαι πολύ καλύτερα από τότε. Πάντα με την βοήθεια των χαπιών. 

O άντρας μου με βοήθησε και με στήριξε πάρα πολύ. Του είμαι ευγνώμων για αυτό. Δεν είμαι αχάριστη. Του αναγνωρίζω ότι χωρίς την δική του βοήθεια δεν θα το είχα ξεπεράσει. 

Κάθε φορά όμως που ακουμπώ στο μαξιλάρι μου, καθώς τα βλέφαρα μου κλείνουν (όχι μόνο από την κούραση αλά και από την επίδραση των αγχολυτικών και]

[αντικαταθλιπτικών, που όπως βλέπω δε θα τα αποχωριστώ μέχρι το τέλος της ζωής μου) έρχεται γλυκά ο ύπνος να με λυτρώσει και να με πάρει στην αγκαλιά του, να με ταξιδέψει σε μέρη αγνώριμα και εμπειρίες μοναδικές (ευτυχώς που υπάρχουν και τα όνειρα, ευκαιρία να "ζήσω" κάτι παραπάνω). Είναι η ώρα που σκέφτεσαι πιο έντονα αυτά που σε απασχολούν και σε προβληματίζουν. Τότε λοιπόν έρχεται στον νου μου η γλυκιά φωνή ενός καλού φίλου. Ενός φίλου που ήρθε και στάθηκε σαν αστεράκι στον γκρίζο ουρανό μου. Οι αχτίδες του ακτινοβολούν αισιοδοξία μες στην ψυχή μου. Μια ψυχή αστά να πάνε ρομαντική, υπερευαίσθητη, ]

[συναισθηματική και ερμητικά κλειστή. Kι όμως το φιλαράκι μου πήρε ένα κλειδάκι μαγικό και ξεκλείδωσε την πόρτα της. Είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να εμπιστευθώ και να εκμυστηρευτώ πράγματα που δεν τα λέω ούτε στον εαυτό μου. Όταν δεν αισθάνομαι καλά, ακούω την φωνή του να μου λέει: να σκέφτεσαι θετικά, μόνη σου θα βοηθήσεις τον εαυτό σου. Πράγμα δύσκολο αλλά προσπαθώ και το κάνω. Όταν είμαι στενοχωρημένη θέλω να του μιλήσω. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος που μπορεί να σε ακούσει και να σε καταλάβει. Πολλές φορές γράφω μηνύματα χωρίς να τα στέλνω. Δεν θέλω να τον ενοχλώ συνέχεια. Θα ]

[έχει κι εκείνος τα δικά του. Και με αυτόν τον τρόπο έστω, αισθάνομαι καλύτερα... Τον έχω εξιδανικεύσει. Ίσως ήταν η συγκυρία. Μου έδινε κουράγιο σε μια πολύ δύσκολή στιγμή για μένα. Έπρεπε να κρατηθώ από κάπου. Τα λόγια του και η γλυκιά του φωνή ήταν ένα στήριγμα για εμένα. Ελπίζω να μη με προδώσει. Λειτουργώ με το συναίσθημα. Είναι λάθος το ξέρω, αλλά έτσι είμαι δεν μπορώ να αλλάξω. 

Όλα αυτά που γράφω είναι αυθόρμητα και αληθινά. Πραγματικά δεν ξέρω αν είμαι αληθινή στη συναναστροφή μου με τους άλλους ανθρώπους, όταν είμαι σχεδόν πάντα χαμογελαστή, ετοιμή να αστειευτώ και να γελάσω. Γελάω πολύ εύκολα. Ίσως είναι μια άμυνα. Μια προσπάθεια να αντισταθμίσω τη μοναξιά μου.]

Αυτή η μάνα μου... (11)

Λοιπόν αφού εσύ έψαχνες τις τσέπες και τα τσαντάκια μου για να δεις αν παίρνω τα ψυχοφάρμακα, δεν σεβάστηκες δηλαδή την ιδιωτικότητα μου, δεν την σεβάστηκα ούτε εγώ. Έψαξα και εγώ τα συρτάρια σου και βρήκα ωραία πραγματάκια...

Δεκαπέντε χρόνια παίρνεις αντικαταθλιπτικά τι σου προσέφεραν; Τις ίδιες μαλακίες που έλεγες τότε τις ίδιες μαλακίες λες και τώρα.

[3 Φεβρουαρίου 2002. Απόψε είναι μια ευκαιρία να συγκεντρώσω όσα έχω γράψει κάποιες στιγμές που αισθάνομαι μελαγχολία και ήμουν σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Τότε μου έρχονται κάποιες σκέψεις που γίνονται ποιήματα ή απλά γράφω τι αισθάνομαι. Πριν αρρωστήσω δεν έγραφα. Σχετικά πρόσφατα, από το καλοκαίρι και μετά είχα την ανάγκη να το κάνω. Έτσι έπιανα όποιο χαρτί βρισκόταν μπροστά μου. Έχω μαζέψει κάμποσα χαρτάκια που ήταν καταχωνιασμένα μέσα στις τσάντες μου, γιατί δεν θέλω να τα διαβάσει κανείς.]

[Aπόψε λοιπόν βρήκα την ευκαιρία, γιατί ο Βλάσης είναι νυχτερινός, ο Βασιλάκης κοιμάται, ο Δημήτρης βλέπει στην τηλεόραση το Δράκουλα κι εγώ έχω άδεια, οπότε δεν έχω το άγχος να ξυπνήσω νωρίς.

Απόψε όμως έγινε και κάτι άλλο, ψάχνοντας τις τσάντες μου, μήπως μου έχουν μείνει τίποτα σε ξεχασμένες δραχμές, βρήκα μια παλιά φωτογραφία. Είναι από ένα περίπατο του Λυκείου στο γήπεδο του Νεοχωρίου. Είμαι με τις φίλες μου. Μικρό κοριτσάκι με γλυκό προσωπάκι και βλέμμα. Είχα τη ζωή μπροστά μου. Μελαγχόλησα προς στιγμή. Χαμογέλασα σαρκαστικά και την έβαλα στην τσάντα μου.]

[Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω τις σκέψεις μου, για πρώτη φορά και να τις εξωτερικεύσω έστω και μ' αυτόν τον τρόπο. Καμιά φορά σκαρώνω ποιηματάκια με ύφος Καρυωτάκη. Ο Δημήτρης (έχουμε κοινά στοιχεία χαρακτήρα) μου έχει πει πολλές φορές να επισκεφθώ ψυχολόγο, για να μου αναλύσει τις αιτίες της απαισιοδοξίας μου. Όμως εγώ τις ξέρω καλά. 

Είναι γιατί δεν έχω να περιμένω τίποτε από τη ζωή. Το ξέρω καλά. Θα κυλήσει έτσι μίζερη και αδιάφορη μέχρι που το μικρό μου σώμα θα βαρύνει τους ώμους των τεσσάρων που θα με απλώσουν την υγρή γη της ιδιαιτέρας μου πατρίδας.]

[(κλεμμένο από τον Καρυωτάκη.) Και δεν το λέω αυτό από άποψη υλιστική αλλά γιατί μου λείπει η κατανόηση, η επικοινωνία, η πνευματική και ψυχική επαφή.

Πως να πορευτείς ζώντας μόνο στην πεζή καθημερινότητα;

Θα μου πεις έχεις τα παιδιά σου. Δεν είναι ένας λόγος αυτός να έχει ενδιαφέρον η ζωή σου; 

Τα παιδιά τα μεγάλωσα με ήθος και αρχές. Τους έχω εμπιστοσύνη, είμαι πάντα κοντά τους και φυσικά θέλω να είναι πάντα καλά και ευχαριστημένα και να τα βλέπω να προοδεύουν. Θα πάρουν όμως το δικό τους δρόμο. Θα κάνουν τη δική τους ζωή. Εγώ σαν άτομο, σαν ξεχωριστή οντότητα δεν έχω το δικαίωμα να ζητάω]

[την ευτυχία για τον εαυτό μου; Ίσως είναι εγωιστικό, εγωκεντρικό αυτό που λέω. Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι δεν έζησα τίποτε από τη ζωή. Δεν έζησα τον έρωτα με όλα του τα καλά ή τα άσχημα, τις συγκινήσεις, τις χαρές, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις, το αντάμωμα της ψυχής. Γιατί εγώ εκεί βάζω τον έρωτα. Πρώτα στο αντάμωμα της ψυχής και μετά του κορμιού. Ήταν βλέπεις ντροπή για την οικογένειά μου και όχι μόνο τη δική μου, να κάνει σχέση ένα τίμιο κορίτσι και από καλή οικογένεια. Ήταν μέγα αμάρτημα. Τι θα πει ο κόσμος. Η κατακραυγή θα ήταν μεγάλη και το βάρος της ταπείνωσης ασήκωτο.  Για αυτό αφού δεν πέρασα στο πανεπιστήμιο βρήκαμε ένα]

(συνεχίζεται)

Αυτή η μάνα μου... (10)

Tον Σεπτέμβρη του 2015 σταμάτησα να παίρνω για λίγες μέρες το abilify και το κατάλαβε η παλιοπουτάνα και άρχισε να ψάχνει τις τσέπες και τις τσάντες μου να βρει τα χάπια και το βρήκε σε μια τσέπη της τσάντας μου τυλιγμένο σε ένα χαρτομάντιλο. Έπρεπε να την βλέπατε πως έκανε τι είναι αυτό μου είπε και άρχισε να κλαίει. Τις επόμενες μέρες ήταν σε μαύρο χάλι και τι μου πέταξε μια μέρα αν έχεις βαρεθεί τα χάπια υπάρχουν και οι ενέσεις. Έσυ της την πρότεινες αυτήν την φαεινή ιδέα πουτανόσπερμα; Είμαι σίγουρος ότι σε βρήκε Αγγελόπουλε ενδιάμεσα μέχρι να μου το πετάξει αυτό και εσύ της το πρότεινες αυτό πουτανόσπερμα.

Ενέσεις πουτανόσπερμα όταν ξέρεις ότι το θεραπευτικό σχήμα για κάποιον που έχει περάσει μόνο μία φάση μανίας στη ζωή του, καμία υποτροπή και κανένας συγγενής του δεν έχει μανιοκαταθλίψη είναι να τα σταματάει τα χάπια μετά τα δύο χρόνια.  Και τον Σεπτέμβρη του 2015 είχαν περάσει τρεισήμισι χρόνια από την φάση της μανίας που πέρασα το 2012 και τρία ολόκληρα χρόνια από όταν ξεκίνησα τα χάπια και όλα αυτά ενώ γνώριζες πουτανόσπερμα το πρόβλημα της παχυσαρκίας μου και τις επιπλοκές που μου προκαλεί  όπως τα προβλήματα στο συκώτι και το πάγκρεας. Καταπατάτε τον όρκο του Ιπποκράτη για να πλουτίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες. Όποιος ξαναπατήσει στο ιατρείο σου θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλο βόδι.

Ένα καταπληκτικό άρθρο που περιγράφει το πως η διπολική διαταραχή κατέστη μια "ταμπέλα" για να πλουτίζουν οι φαρμακοβιομηχανίες είναι το παρακάτω:

Είμαι διπολικός το ίδιο και εσύ.

Το παραθέτω αυτούσιο εδώ, γιατί φοβάμαι μην χαθεί ο σύνδεσμος εν καιρώ:

Toυ Mikkel Borch-Jacobsen από το adbusters.org

Νωρίς το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου, 2006, αστυνομικοί στη μικρή πόλη του Hull κοντά στην Βοστόνη, έφτασαν στο σπίτι των Michael και Carolyn Riley μετά από κλήση. Η τεσσάρων ετών κόρη τους, Ρεβέκκα, είχε διαγνωστεί με διπολική διαταραχή δύο χρόνια νωρίτερα. Όταν οι αξιωματικοί έφτασαν στο σπίτι, βρήκαν την Ρεβέκκα ξαπλωμένη στο πάτωμα δίπλα στο αρκουδάκι της. Είχε πεθάνει από υπερβολική δόση του κοκτέιλ φαρμάκων που της χορηγούσε η ψυχίατρος της, δρ. Kayoko Kifuji. Η Ρεβέκκα έπαιρνε Seroquel, ένα ισχυρό αντιψυχωσικό φάρμακο, Depakote, ένα εξίσου ισχυρό αντιεπιληπτικό και σταθεροποιητικό της διάθεσης φάρμακο και κλονιδίνη, ένα αντι-υπερτασικό φάρμακο που χρησιμοποιείται ως κατασταλτικό.

Στους γονείς της Ρεβέκκας απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού, αλλά και ο ρόλος της γιατρού της έπρεπε επίσης να εξεταστεί. Πως θα μπορούσε να έχει συνταγογραφήσει ψυχοτρόπα φάρμακα που προορίζονται κανονικά για ενήλικες που πάσχουν από ψυχωτική μανία σε παιδί δύο χρονών; Ωστόσο, το ιατρικό κέντρο όπου η Ρεβέκκα είχε υποβληθεί σε θεραπεία, εξέδωσε μια δήλωση που περιγράφει τη θεραπεία της δρ Kifuji ως “ενδεδειγμένη και μέσα στα  ιατρικά πρότυπα.” Σε μια συνέντευξη του στην  Boston Globe, ο δρ Janet Wozniak, διευθυντής στο παιδιατρικό διπολικό πρόγραμμα στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, προχώρησε ακόμη περισσότερο: «Υποστηρίζουμε την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, διότι τα συμπτώματα της [διπολικής] διαταραχής είναι εξαιρετικά εξουθενωτικά και επιβλαβή. […] Εναπόκειται σε εμάς να εντοπίσουμε σε ποια παιδιά προσχολικής ηλικίας χρειάζεται  να εφαρμόσουμε επιθετική αγωγή» Στις 1 Ιουλίου 2009, το δικαστήριο της κομητείας απέσυρε όλες τις ποινικές διώξεις εις βάρος της δρ Kifuji.

Πώς φτάσαμε όμως εδώ; Όπως ο ψυχίατρος και ιστορικός David Healy* τονίζει στο τελευταίο του βιβλίο, “Μανία: Μια σύντομη ιστορία της διπολικής διαταραχής”, πολύ λίγοι άνθρωποι είχαν ακούσει για τη διπολική διαταραχή πριν από το 1980, όταν εισήχθη στο DSM- III (το διαγνωστικό εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας) και μόνο το 1996 μια ομάδα γιατρών από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης με επικεφαλής τους Joseph Biederman και Janet Wozniak, ισχυρίστηκε για πρώτη φορά ότι μερικά παιδιά με διαγνωσμένη Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητα(ADHD) μπορεί στην πραγματικότητα να πάσχουν από διπολική διαταραχή. Αλλά όποιος ψάξει στο google «διπολική διαταραχή» σήμερα, το πιθανότερο είναι να μάθει ότι η ασθένεια αυτή ήταν πάντα παρούσα. Είναι απλά ένα νέο όνομα, όπως μας λένε, για αυτό που συνηθίζαμε να αποκαλούμε μανιοκατάθλιψη, μια σοβαρή διαταραχή της διάθεσης που χαρακτηρίζεται από διακυμάνσεις μεταξύ μανιακής υπερκινητικότητας και βαθιάς κατάθλιψης.

Ο Healy δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποδείξει ότι αυτό είναι μια αναδρομική ψευδαίσθηση. Η “μανιοκαταθλιπτική παραφροσύνη” (ένας όρος που επινοήθηκε το 1899 από τον Emil Kraepelin) ήταν μια σχετικά σπάνια ασθένεια – δέκα περιπτώσεις ανά εκατομμύριο ανθρώπων κάθε χρόνο, υποστηρίζει ο Healy, ή 0,001% του γενικού πληθυσμού. Αντίθετα, η ύπαρξη διπολικής διαταραχής υποτίθεται ότι είναι πολύ συχνότερη. Το 1994, η αμερικανική εθνική έρευνα  για την νοσηρότητα εκτίμησε ότι 1,3 % του αμερικανικού πληθυσμού υποφέρει από διπολική διαταραχή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ψυχίατρος Jules Angst ανέβασε το ποσοστό σε 5%: 5.000 φορές υψηλότερη από την τιμή που πρότεινε ο Healy. Μιλάμε όμως για το ίδιο πράγμα; Ή μήπως το όνομα δημιουργήσετε μια καινούρια ασθένεια;

Ο Healy προτιμά τη δεύτερη υπόθεση. Ο όρος διπολική διαταραχή, εξηγεί ο ίδιος, εισήχθη το 1966 από τους Jules Angst και Carlo Perris, οι οποίοι πρότειναν το διαχωρισμό της καθαρά μονοπολικής κατάθλιψης από τις διπολικές διαταραχές (αντίθετα από τον Kraepelin, ο οποίος πίστευε ότι και των δυο ειδών οι διαταραχές ήταν συμπτώματα μιας και μόνο ασθένειας, της μανιοκατάθλιψης). Ενώ η κίνησή τους έχει αναγνωριστεί ως μια σημαντική ανακάλυψη, είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιο είναι το νόημα της – δυσκολεύει τη διάγνωση αντί να την διευκολύνει. Στην πράξη, πως μπορούμε να διακρίνουμε μια μονοπολική κατάθλιψη από μια διπολική διαταραχή σε έναν ασθενή που έχει επιπλέον την εμπειρία ενός μανιακού επεισοδίου; Παρ’ όλα αυτά, αντί να δουν αυτή την δυσλειτουργία ως λόγο απόρριψης του νέου πρότυπου, οι ψυχίατροι έχουν κάνει ότι μπορούν για να την μπαλώσουν με όλων των ειδών τις καινοτομίες.

Πρώτα έγινε διάκριση μεταξύ «διπολικής διαταραχής Ι», (ασθενείς που νοσηλεύονται και για καταθλιπτικά και μανιακά επεισόδια) και “διπολικής διαταραχής ΙΙ”, (ασθενείς που νοσηλεύονται αποκλειστικά και μόνο για καταθλιπτικό επεισόδιο). Με άλλα λόγια, κάθε πρόσωπο που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο για κατάθλιψη θα μπορούσαν πλέον να διαγνωσθεί  ως διπολικό. Στη συνέχεια, η σύσταση για νοσηλεία όσον αφορά την διπολική διαταραχή ΙΙ σταμάτησε, κάτι το οποίο σήμαινε ότι θα μπορούσε να περιλαμβάνει πλέον λιγότερο σοβαρές μορφές κατάθλιψης και υπερκινητικότητας, καθώς και όλα τα είδη των νευρωτικών διαταραχών που ο Kraepelin ποτέ δεν θα είχε σκεφτεί να αποκαλέσει μανιοκαταθλιπτική παραφροσύνη. Τώρα κάποιος μιλά για «διπολικό φάσμα,» το οποίο περιλαμβάνει, μαζί με διπολικές διαταραχές Ι και ΙΙ, κυκλοθυμία (μια ήπια μορφή της διπολικής ΙΙ) και τη διπολική διαταραχή «που δεν προσδιορίζεται αλλιώς» (μία κατηγορία για κάθε χρήση στην οποία πρακτικά μπορεί να τοποθετηθεί σχεδόν κάθε συναισθηματική αστάθεια) – στις προαναφερθείσες ορισμένοι προσθέτουν διπολικές διαταραχές ΙΙ ½, ΙΙΙ, ΙΙΙ ½, IV, V, VI, και ακόμη και ένα πολύ βολικό «οριακή διπολική διαταραχή.»

Η κατηγορία έχει διευρυνθεί τόσο πολύ, ώστε θα ήταν δύσκολο να βρεθεί κάποιος που δεν μπορούσε να περιγραφεί ως “διπολικός”, ιδίως τώρα που η διάγνωση εφαρμόζεται γενναιόδωρα σε όλες τις ηλικίες. Η συμβατική σοφία κάποτε  ήξερε ότι η μανιοκατάθλιψη σβήνει με το  ηλικία, αλλά η γηριατρική διπολική διαταραχή είναι τώρα θέμα συζήτησης στα ψυχιατρικά συνέδρια. Οι ηλικιωμένοι που είναι καταθλιπτικοί ή διεγερτικοί, βρίσκονται να διαγνώσκονται με διπολική διαταραχή για πρώτη φορά στη ζωή τους και τους συνταγογραφούν αντιψυχωτικά ή αντιεπιληπτικά που έχουν το ενδεχόμενο να μειώσουν δραστικά το προσδόκιμο ζωής τους: σύμφωνα με τον David Graham, ένας εμπειρογνώμονα του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), αυτά τα ψυχοτρόπα φάρμακα είναι υπεύθυνα για το θάνατο περίπου 15.000 ηλικιωμένων ατόμων κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρομοίως, έχει θεωρηθεί ότι η διπολική διαταραχή μπορεί να χτυπήσει στην πρώιμη παιδική ηλικία και όχι μόνο με την έναρξη της εφηβείας. Ως αποτέλεσμα, ο επιπολασμός της παιδιατρικής διπολικής διαταραχής πολλαπλασιάζεται με συντελεστή 40 μεταξύ 1994 και 2002.

Πώς, λοιπόν, ήρθαμε να εφαρμόσουμε μια τόσο σοβαρή διάγνωση σε αόριστα καταθλιπτικούς ή σε ευερέθιστους ενήλικες, και σε απείθαρχα παιδιά; Είναι απλώς ότι η ψυχιατρική επιστήμη έχει προοδεύσει και τώρα μας επιτρέπει να εντοπίσουμε καλύτερα την ασθένεια που είχε προηγουμένως αγνοηθεί ή παρεξηγηθεί; Ο Healy έχει μια άλλη, πιο κυνική εξήγηση: Η ατέλειωτη επέκταση των κατηγοριών της διπολικής διαταραχής ωφελεί μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που αποδεικνύονται πρόθυμες να πωλήσουν τα κατάλληλα φάρμακα για τις ψυχικές διαταραχές. Οι ψυχιατρικές έρευνες δεν εξελίσσονται σε ένα κενό. Πίσω από συνεχή επαναχάραξη του χάρτη των ψυχικών ασθενειών, υπάρχουν τεράστια οικονομικά και βιομηχανικά συμφέροντα που κατευθύνουν την έρευνα προς μία κατεύθυνση και όχι σε άλλη. Για τους ερευνητές, οι ψυχικές ασθένειες αποτελούν πραγματικότητες των οποίων το περίγραμμα επιχειρούν να καθορίσουν. Για τις φαρμακευτικές εταιρείες, είναι αγορές οι οποίες μπορούν, χάρη στο μάρκετινγκ, να επαναπροσδιοριστούν κατά διαστήματα και να επεκταθούν, ώστε να καταστούν όλο και πιο προσοδοφόρες. Οι αβεβαιότητες της ψυχιατρικής είναι από την άποψη αυτή μια θαυμάσια εμπορική ευκαιρία, αφού ασθένειες μπορούν πάντα να προσαρμόζονται στις καλύτερες πωλήσεις ενός συγκεκριμένου σκευάσματος στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πατέντας.

Στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής, αυτή η εννοιολογική σύγχυση περιελάμβανε το ξεχείλωμα του ορισμού που συνηθίζαμε να αποκαλούμε μανιοκατάθλιψη, έτσι ώστε να μπορεί να περιλαμβάνει την κατάθλιψη και άλλες διαταραχές της διάθεσης, δημιουργώντας έτσι μια αγορά για «άτυπα» αντιψυχωσικά φάρμακα, όπως η Zyprexa της Lilly, το Seroquel της AstraZeneca ή το Risperdal της Janssen. Ακόμα κι αν αυτά τα φάρμακα αρχικά είχαν εγκριθεί μόνο για την θεραπεία της σχιζοφρένειας και οξείες καταστάσεις μανίας, διετίθενται στο εμπόριο για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής καθώς και κατ’ επέκταση τις διαταραχές της διάθεσης γενικά. Το ίδιο έγινε και με τα αντιεπιληπτικά φάρμακα, τα οποία είναι ισχυρά ηρεμιστικά τα οποία συνταγογραφούνται για επιληπτικές κρίσεις. Το 1995 η Abbott Laboratories κατέφερε να λάβει άδεια για να παρέχει το αντιεπιληπτικό φάρμακο Depakote για τη θεραπεία της μανίας. Το Depakote, ωστόσο, δεν διατίθενται στην αγορά ως αντισπασμωδικό, αλλά ως«σταθεροποιητικό της διάθεσης» – ένας όρος χωρίς καμία κλινική σημασία η οποία είναι παραπλανητική, κατά το μέρος που προτείνει μια προληπτική αγωγή κατά της διπολικής διαταραχής που ποτέ δεν έχει βάση σε οποιαδήποτε μελέτη.

Στη συνέχεια της λαμπρής αυτής της καινοτόμας ορολογίας, άλλα αντιεπιληπτικά, όπως το Neurontin της Warner Lambert/Parke Davis πλασαριζόταν επιθετικά στην αγορά ως φάρμακο για τις διαταραχές της διάθεσης, όταν δεν είχε εγκριθεί ακόμα ούτε καν για την μανία. Αλλά τι σημασία είχε, αφού ότι η επιτυχία της έννοιας “σταθεροποίηση της διάθεσης” έκανε αυτό το στάδιο περιττό; Η πρόταση στους γιατρούς ήταν η συνταγογράφηση αντιεπιληπτικών ή άτυπων αντιψυχωσικών φαρμάκων για να «σταθεροποιήσουν» τις διαθέσεις των καταθλιπτικών ασθενών που ποτέ δεν είχαν εμφανίσει πριν μανιακή υπερδραστηριότητα, με το σκεπτικό ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν διαγνωσθεί λανθασμένα ως πάσχοντες από μονοπολική κατάθλιψη, ενώ στην πραγματικότητα είναι διπολική. Όποιος ξέρει πόσο κερδοφόρα ήταν η αγορά των Εκλεκτικών Αναστολέων Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (SSRI) όπως το Prozac ή το Paxil  στη δεκαετία του 1990, θα καταλάβει αμέσως το γιατί του όλου εγχειρήματος. Καθώς η πατέντα των περισσότερων τέτοιων σκευασμάτων έχει λήξει, η αγορά των άτυπων αντιψυχωσικών φάρμακων φτάνει στην αξία των 18 δισεκατομμυρίων δολαρίων – διπλάσια από αυτή των αντικαταθλιπτικών το 2001.

Είναι εύκολο να δούμε ότι ο επαναπροσδιορισμός της μανιοκατάθλιψης στην πολύ ευρύτερη έννοια “διαταραχές της διάθεσης” καθρεφτίζει έξυπνα το  πλασάρισμα των αντιεπιληπτικών και των άτυπων αντιψυχωσικών ως “σταθεροποιητές διάθεσης”. Το ερώτημα, βεβαίως είναι, αν οι έμποροι της φαρμακευτικής βιομηχανίας δημιούργησαν πράγματι την διπολική διαταραχή ή απλώς εκμεταλλεύονται διερευνητικά την ψυχιατρική έρευνα. Αυστηρά μιλώντας, θα πρέπει να δεχτούμε ότι απλώς λειτούργησαν  καιροσκοπικά: Η έρευνα των Angst και Perris για τη διπολική διαταραχή χρονολογείται από το 1966, πολύ πριν από την ανάπτυξη των άτυπων αντιψυχωσικών φαρμάκων και των “σταθεροποιητών διάθεσης”. Αλλά η πραγματικότητα της σύγχρονης ιατρικής βιομηχανίας είναι ότι η υπόθεση δεν θα είχε επιβιώσει, πόσο μάλλον να ευημερήσει, αν δεν είχε «προσληφθεί» σε μια δεδομένη στιγμή από τη φαρμακευτική βιομηχανία και προωθηθεί δυναμικά στο κοινό με τη βοήθεια των πιο εξελιγμένων τεχνικών marketing και διαφήμισης.

Αυτό είναι που αποκαλεί ο  Healy ως “κατασκευή της συναίνεσης”: Με την επιδότηση ενός ερευνητικού προγράμματος αντί για ένα άλλο, ένα συνέδριο ή συμπόσιο, ένα περιοδικό, μια δημοσίευση, και ούτω καθεξής, η φαρμακευτική βιομηχανία δεν κάνει μόνο πολύτιμους συμμάχους ανάμεσα στους «διαμορφωτές-κλειδιά της κοινής γνώμης» του ιατρικού κόσμου, κερδίζει επίσης ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο για την καθοδήγηση της ακαδημαϊκής συζήτησης προς τις ασθένειες που τους ενδιαφέρουν σε μια δεδομένη στιγμή. Ο  Healy παρέχει μια λεπτομερή περιγραφή του πως η υπόθεση διπολική διαταραχή δρομολογήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, από μια χιονοστιβάδα δημοσιεύσεων από «συγγραφείς-φαντάσματα» εξειδικευμένων γραφείων δημοσίων σχέσεων, τη χορηγία σε ομάδες προστασίας ψυχικά ασθενών και τη δημιουργία δικτυακών τόπων, όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συμπληρώσουν  “ερωτηματολόγια αξιολόγησης διάθεσης” τα οποία αναπόφευκτα αποστέλλονταν στο πλησιέστερο γιατρό. Μετά από τόσο επιθετικό μάρκετινγκ, κανείς δεν μπορούσε να αγνοήσει τη διπολική διαταραχή πλέον. Οι φαρμακευτικές εταιρείες σήμερα προωθούν τις ασθένειες με τον ίδιο τρόπο που οι οίκοι μόδας  λανσάρουν μια νέα μάρκα τζιν: δημιουργώντας ανάγκες οι οποίες ευθυγραμμίζονται με τις βιομηχανικές τους στρατηγικές και τη διάρκεια των πατεντών των φαρμάκων.

Στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής, τα φάρμακα που προσφέρονται κρύβουν σημαντικούς κινδύνους. Αντιεπιληπτικά είναι ικανά να προκαλέσουν νεφρική ανεπάρκεια, παχυσαρκία,  διαβήτη και σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, και είναι από τα πιο τερατογόνα φάρμακα. Άτυπα αντιψυχωσικά, που κάποτε είχαν την  φήμη ότι είναι λιγότερο τοξικά από τα πρώτης γενιάς “τυπικά” αντιψυχωσικά, είναι πλέον γνωστό ότι έχουν πολύ σοβαρές παρενέργειες: σημαντική αύξηση σωματικού βάρους, διαβήτη, παγκρεατίτιδα, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές παθήσεις και όψιμη δυσκινησία (μια κατάσταση που συνεπάγεται ακούσιες κινήσεις του στόματος, των χειλιών και της γλώσσας). Μπορούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, να προκαλέσουν κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, μια απειλητική για τη ζωή νευρολογική διαταραχή, και ακαθησία, των οποίων οι πάσχοντες βιώνουν ακραία εσωτερική ανησυχία και σκέψεις αυτοκτονίας. Συνταγογράφηση τοξικών φαρμάκων σε ασθενείς που πάσχουν οξεία μανία μπορεί να είναι αναπόφευκτη. Αλλά και ως προληπτικό μέτρο που πρέπει να δοθεί στους συνταξιούχους με κατάθλιψη και τα υπερκινητικά παιδιά;

Μια σειρά από αγωγές έχουν ασκηθεί τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά των κατασκευαστών αντιεπιληπτικών και άτυπων αντιψυχωσικών φαρμάκων για μη αναγραφή των παρενεργειών τους και επειδή διατίθενται στην αγορά για πληθυσμούς ασθενών για τους οποίους δεν έχουν εγκριθεί από το FDA. Τα ποσά που καταβάλλονται σε πρόστιμα ή συμβιβασμούς από τις εμπλεκόμενες εταιρείες είναι εξαιρετικά υψηλό (2,6 δισεκατομμυρία δολαρία για την παράνομη εμπορία Zyprexa από την Lilly, για παράδειγμα), και δίνουν μια ιδέα για το πόσο καταστροφικά είναι πράγματι τα αποτελέσματα που έχουν τα φάρμακα. Σε μια ανάλογη εξέλιξη, ο δρ Joseph Biederman, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Παιδιατρικής Ψυχοπαθολογίας Johnson & Johnson στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, έχει κληθεί σε μια ομοσπονδιακή έρευνα να λογοδοτήσει για το 1,6 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε μεταξύ 2000 και 2007 από την Johnson & Johnson και άλλες φαρμακευτικές εταιρείες που πιθανόν ωφελήθηκαν άμεσα από την έρευνά του.

Ωστόσο, η ίδια η εμπορία της διπολικής διαταραχής δεν έχει προσαχθεί σε δίκη, και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι ποτέ. Αυτό είναι το τέλειο έγκλημα. Η διπολικές διαταραχές Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, κλπ., παραμένουν στα βιβλία και οι γιατροί συνεχίζουν να ασκούν την ελευθερία τους στη συνταγογράφηση Zyprexa και Seroquel παράτυπα για τους “διπολικούς” ασθενείς. Μια εκτεταμένη έκδοση του Seroquel, το Seroquel XR, εγκρίθηκε το Δεκέμβριο του 2009 από το FDA για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Όσον αφορά τις πωλήσεις του Zyprexa, είναι 2% αυξημένες σε σύγκριση με το 2007, όταν το φάρμακο πραγματοποίησε τζίρο 4,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ποιος θυμάται την Rebecca Riley τώρα;

*Ο David Healy είναι ιρλανδός ψυχίατρος και καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ στην Ουαλία. Έγινε παγκόσμια γνωστός για την διαμάχη του με την φαρμακευτική εταιρία Lilly, σχετικά με τις παρενέργειες του αντικαταθλιπτικού της εταιρίας Prozac, εξ’ αιτίας της οποίας έχασε την θέση του καθηγητή στο Πανεπιστημίου του Τορόντο καθώς η Lilly ήταν από τους βασικούς χρηματοδότες των σχετικών προγραμμάτων του Πανεπιστημίου. Το πιό γνωστό βιβλίο του έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Aς τους αφήσουμε να τρώνε Prozac: Η ανθυγιεινή σχέση μεταξύ φαρμακευτικής βιομηχανίας και κατάθλιψης»

Τον κομπογιαννίτη και μεταφραστή (με την πολύτιμη βοήθεια της  Χριστίνας) έκανε ο Back Door Man

~~~~~~~~~~~~~~~~

Eγώ δεν είμαι μανουλίτσα σαν την Ναυσικά την συμφοιτητρία μου από το μεταπτυχιακό που μου έλεγε, μου πρότεινε εξ'αρχής να μην παίρνω ψυχοφάρμακα. Τα έπαιρνα τα ψυχοφάρμακα συστηματικά τόσα χρόνια. Αλλά εδώ δεν τηρήθηκε ούτε το θεραπευτικό σχήμα ότι λέει δηλαδή η ίδια η ψυχιατρική.

Και όταν το είπα αυτό στη μάνα μου για το θεραπευτικό σχήμα μου είπε ότι υποτροπίασα το 2016. Φυσικά όπως καταλαβαίνεις τώρα μανουλίτσα από τον Αύγουστο 2016 και μετά δεν είχα κανένα ψυχιατρικό πρόβλημα, μόνο τεχνικώς θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις αυτό που περνούσα μικτή φάση διπολικής, αυτό που ουσιαστικώς και πραγματικώς συνέβη τον Αύγουστο του 2016 είναι ότι όχι απλώς άγιασα αλλά έφτασα στη θέωση με όσα είχα περάσει στη ζωή μου.

Όσο για εσένα μανουλίτσα το ένα λάθος έφερνε το άλλο. Έσυ δεν σταματούσες πουθενά! Το λάθος το μεγάλο το δικό μου που άντεξα και τόσα τελικά... 


Η μάνα μου που λέτε από τον Σεπτέμβρη του 2015 από τότε που ανακάλυψε ότι για λίγες μέρες ότι δεν έπαιρνα τα χάπια και για μια ολόκληρη σχολική χρονιά, την σχολική χρονιά που ήμουν στην φιδοφωλιά στην Δάφνη μου έφτιαχνε κάθε μέρα το πρωί τοστ με βούτυρο και μου το έδινε μαζί με ένα χυμό. Ότι δηλαδή η μάνα μου που κοπανούσε τα παραθυρόφυλλά επειδή έφαγα μια πέτσα από κοτόπουλο ενδιαφέρονταν να φάω και μου έφτιαχνε κάθε πρωί τοστ με βούτυρο κιόλας.. Ξέρετε τι πιστεύω αν και αποδείξεις για αυτό δεν έχω αλλά είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρος ότι μου έριχνε αόρατο υγρό ψυχοφάρμακο στο τοστάκι στις φέτες του ψωμιού ή στο κουτάκι από το χυμό όπως πάλι της το πρότεινε ο Αγγελόπουλος. Εξάλλου οι ψυχίατροι είναι ανερυθρίαστοι και δεν έχουν ενδοιασμούς πάνω σε αυτό το θέμα που καταπατά κατάφωρα τα δικαιώματα του ασθενούς. Πάρτε εδώ μια δημόσια συζήτηση όπου το συζητάνε χαλαρά χωρίς να συμβαίνει τίποτα:

Φόρουμ ψυχιάτρων: ένα σιρόπι άχρωμο, άοσμο, άγευστο.

Συνέχισες ακόμα και τώρα παλιοπουτάνα τελευταία στιγμή τον Αύγουστο του 2016 να ψάχνεις το δωμάτιο μου και τα τσαντάκια μου. Άκουσα μια ιπτάμενη κατσαρίδα μου είπες όταν μπήκες κρυφά στα μουλωχτά στο δωμάτιο μου, την ώρα που νόμιζες ότι κοιμόμουν και πήγες να πάρεις να ψάξεις το τσαντάκι στο οποίο έκρυβα τα γραπτά σου! Να δεις τώρα πως θα την ακούσεις την κατσαρίδα!

Βουητό στον εγκέφαλό σου!

Αυτή η μάνα μου... (9)

Δεν έχω και σε πολύ υπόληψη το psychologia.gr γιατί ο γιατρός που γράφει και δίνει απαντήσεις λέει ένα σωρό μαλακίες για την ομοφυλοφιλία όπως ότι είναι ένα κοινωνικό σύμπτωμα και το αποτέλεσμα εσωτερικών συγκρούσεων και απογοήτευσης από τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις,

υποκατάστατο της ηδονής όπως τα ναρκωτικά, ο τζόγος, το αλκοόλ και το τσιγάρο

και ότι κανείς δεν μπορεί να ευτυχήσει σε μια ομοφυλοφιλική σχέση.

Αυτά δεν τα λένε ούτε οι πιο σκληροπυρηνικοί παπάδες. Θου Κύριε να τα λέει ένας ψυχίατρος-ψυχολόγος. Θου Κύριε σφραγίστε του το ιατρείο του Κοτανίδη. Καταστρέφει αθώες ψυχές.

Αλλά εκεί που ειδικεύεται ο γιατρούλης στην κατάθλιψη δηλαδή τα λέει μια χαρά. Ότι δηλαδή η κατάθλιψη δεν είναι μία ασθένεια και ότι όταν οι καταστάσεις και η γνωστική βάση του ατόμου αλλάξουν τότε όλα λύνονται. Και όταν δεν λύνονται διαπιστώνεται η διαχρονική αδυναμία στην αυτόνομη αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων καταστάσεων.

Να μιλάς για πράγματα που γνωρίζεις διάολε Κοτανιδή από την επιστήμη σου και όχι να κάνεις αυθαίρετες  ερμηνείες του φαινομένου της ομοφυλοφιλίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν πολλούς νέους ακόμα και στην αυτοκτονία άχρηστε ψυχίατρε τα λες και δημοσίως στην ιστοσελίδα σου!

Η μάνα μου έχει κατάθλιψη 15 χρόνια και αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι δεν φταίνε οι χημικές της ουσίες που κυκλοφορούν στον εγκέφαλό της για αυτήν αλλά ότι δεν αλλάζει η νοοτροπία της και δεν κάνει και καμιά προσπάθεια να αλλάξει τις δυσάρεστες περιβαλλοντικές συνθήκες της καθημερινότητάς της. Και δεν φτάνει που δεν κάνει τίποτα για την ίδια, πρέπει να πρήζει και εμένα...

Όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμο τους γίνονται χειριστικοί και το παιδί αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει, το βάρος δηλαδή των ενοχών, για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερο.Δείτε και τον παρακάτω σύνδεσμο:

Χειριστικός γονιός: ένας ασυνείδητος συναισθηματικός εκβιαστικός που βασίζεται σε μια θυσια ζωής

Σας ευχαριστω από καρδιάς μαμά και μπαμπά για ότι μου έχετε προσφέρει μέχρι τώρα, αλλά τώρα νομίζω πως έφτασε η ώρα να ξεβολευτώ και λίγο, δεν χρειάζομαι άλλο τις έτοιμες παροχές που μου προσφέρατε τόσα χρόνια... Εξάλλου ήσασταν οι γονείς μου και δεν με καταλαβαίνατε ούτε εσείς μέσα στο σπίτι μου. Kαι άιντε να κάψω απόψε θέλω ετούτο το μπουρδέλο!!!


Αν και πρέπει να ομολογήσω για να είμαι ακριβοδίκαιος ότι όλα αυτά από μια φορά μου τα έκαναν, δεν επαναλαμβάνονταν οι συμπεριφορές τους και ότι όταν όταν της είπα της μάνας μου τι θα έκανε αν έμενα μόνος μου ομολόγησε πως άλλο αυτό. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορούσε να ανησυχεί κάθε ώρα και στιγμή. Της είπα και για την Καλλιθέα μια μέρα που γυρνούσα 4 η ώρα το πρωί και μετά πήγαινα για μάθημα και συμφώνησε. Οπότε αφού από μια φορά μου τα έκαναν και ουχί δις συγχωρεμένοι και οι δύο μέχρι στιγμής.

Συγνώμη που σας κατηγόρησα για όλα, απλώς δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς και τραυματίζω τον ίδιο τον εαυτό μου, τραυματίζοντας εσάς.

Αυτή η μάνα μου... (8)

Παλιοπουτανα όλο το 2015 και όλο το 2016, δύο ολόκληρα χρόνια κάθε μέρα για τα χάπια μου έλεγες. Μπορεί να είχε ξαπλώσει και 2 ώρες αλλά πάλι είχε το νου για το χάπι. Καθε μέρα αν έσβηναν το φως και ξάπλωνα με ρώταγε γα το χάπι. Της είχε γίνει εμμονή δεα.

Μια μέρα φοβήθηκε κατατρομοκρατηθηκε επειδη με είδε να διαβάζω το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο και με ρώτησε τι ειναι αυτό και αν μου ήρθαν πάλι ιδέες και αν πίνω τα χάπια. Ότι διάβαζα παλιότερα και τέτοια όταν είχα ιδέες... Μωρή παλιοπουτάνα δεν με αφήσεις να διαβάζω την Καινή Διαθήκη; Τι άλλο θα μας βρει μέσα σ' αυτό το σπίτι!

Μια άλλη φορά η μάνα μου το 2016 πήγαμε σε έναν βλαμμένο ωτορινολαρυγγολόγο εδώ στο Ελληνικό όταν είχα πάθει μια γερή λοίμωξη του αναπνευστικού και έτυχε εκείνη την ημέρα να φοράω μπλούζα με κουκούλα και επειδή της είπε άκουσον άκουσον ο ωριλα ο βλαμμένος ο Ασλανίδης να φοράω σκουφάκι για να μην κρυώνω και δεν έβαλα την κουκούλα όταν βγήκα από το ιατρείο άρχισε να ωρύεται φώναζε στο δρόμο και κάνε ότι καταλαβαίνεις. Ανέβηκε γρήγορα τον δρόμο και την βρήκα κλειδωμένη στην τουαλέτα και της είπα ότι δεν είναι λογικά αυτά τα πράγματα και ότι ο κόσμος δεν αρρωσταίνει όπως είπε ο βλαμμένος ο Ασλανίδης επειδή δεν φοράει σκουφάκι.

Τόσα χρόνια με είχες καταπιεσμένο με το φαγητό, μία μη φας το ένα μη φας το άλλο και έβγαλες την πέτσα από το κοτόπουλο πριν το φας και δώστου κοπανημα τα παραθυρόφυλλα μόνο και μόνο επειδή έφαγα την πέτσα από το κοτόπουλο... Και όλη αυτή η καταπίεση από 16 χρονών πάντα έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα. Όλο τον μπαμπά κατηγορούσες ότι ήταν καταπιεστικός και ξεροκέφαλος αλλά εσύ ήσουν τρισχειρότερη! Πότε θα το καταλάβεις αυτό; Πότε;

Aν έχετε τον Θεό σας μετά από όλα αυτά τον Απρίλιο του 2017 επειδή ήταν βουλωμένη η μύτη μου και ξάπλωσα χωρίς να σκεπαστώ άρχισε να λέει ορίστε και ξάπλωσε χωρίς να σκεπαστεί μόνο με το(κοντομάνικο) μπλουζάκι, τα χέρια έξω και η κοιλιά έξω για αυτό βουλώνει η μύτη του. Πρέπει να πάω εγώ να τον σκεπάσω;

Τόσα χρόνια ήθελες να τα ελέγχεις όλα στη ζωή, δεν σου έμαθε η ζωή ότι δεν γίνεται να τα ελεγχεις όλα; Πως μπόρεσες να το πεις αυτό; Πήρα την απόφαση να μας αυτοκτονήσω. Για ένα τοματοχυμό και επειδή είχα λίγο ανεβασμένο το ουρικό οξύ. Για ένα τοματoχυμό!

Και κατηγορούσες εμένα για ανωριμότητα στην Μαρκάκη! Πως μπόρεσες να εκτοξεύσεις κάτι τέτοιο! Αυτό που είπες δεν είναι ανώριμο; Πήρα την απόφαση να μας αυτοκτονήσω για ένα τοματοχυμό!

Εντάξει. Δεν με πιστεύατε παρόλο που όλη την φρίκη μαζί την τρώγαμε. Ας πούμε ότι δεν ήμουν θεός και ήμουν απλά ο γιος σας. Τι άλλο θέλατε για να μείνετε ικανοποιημένοι και εσύ και ο μπαμπάς; Δεν φτάνει τα όσα τράβηξα σαν παιδί, σπούδασα,έκανα μεταπτυχιακό, έπιασα μόνιμος δάσκαλος στο δημόσιο. Τι άλλο θέλατε;

Μια ζωή μιζέρια, μιζέρια, μιζέρια!

Αυτοκτόνα μόνη σου παλιοπουτάνα!

Y.Γ.: Όσοι σκέφτεστε πάντως να κάνετε κάτι τέτοιο, είστε ελεύθεροι να το πράξετε, αλλά να ξέρετε ότι θα μεταφερθείτε σε άλλο πλανήτη τριτοδιαστατο και θα μπλέξετε πάλι σε ένα επώδυνο κύκλο αλλεπάλληλων ενσαρκώσεων. Δεν θέλετε να το κάνετε αυτό τώρα που βρισκόμαστε στην φάση της αποφοίτησης!

Αυτή η μάνα μου... (7)

Που λέτε όσο αφορά τα χρήματα... Αφού έμεινα ταπί με ταπί από τον Μάρτιο του 2012 που μου τα έφαγε όλα το τσολί μέχρι τον Νοέμβριο του 2012 περίπου που ξαναπληρώθηκα όταν έπιασα μόνιμος, τα δύο πρώτα χρόνια στην Τρίπολη και στην Παιανία, παρόλο που έπαιρνα και 670 ευρώ και παρόλο που νοίκιαζα και σπίτι στην Τρίπολη είχα καταφέρει να αποταμιεύσω γύρω στα 1500 ευρώ. Αλλά μετά που νοίκιασα στην Καλλιθέα παρόλο που έδινα μόνο 150 ευρώ για ενοίκιο, αν και βέβαια κάτι ελάχιστο τσιμπούσε παραπάνω ο κ. Νίκος από κάτι λογαριασμούς ρεύματος και νερού λέω που τους πληρώναμε από κοινού με το σπίτι του γιου του(ωραίο παιδάκι ο γιος του!) και μετά που ήμουν στην Δάφνη στη φιδοφωλιά που δούλεψα μετά την Καλλιθέα που έπαιρνα και υλικό για το σχολείο και έκανα και δώρα  και στα παιδιά και στους γονείς, τα κέρασα και παγωτά και πίτσες και αυτά μου έκαναν εκπλήξεις στα γενέθλια μου, εξαντλήθηκαν τα χρήματά μου.

Έτρεχα που λέτε και σε ένα σωρό γιατρούς σε ψυχιάτρους, ενδοκρινολόγους, παθολόγους, δερματολόγους, ωριλάδες και όποια άλλη ειδικότητα μπορείτε να σκεφθείτε την έχω επισκεφθεί στη ζωή μου. Όλες τς ειδικότητες γιατρών τις έχω επισκεφθεί για να τα βάλω σε μία τάξη όλα όσα γράφω εδώ. Χρειάστηκε να επισκεφθώ και οδοντίατρο δυο-τρεις φορές για κάτι σφραγισματάκια την Ρούλα την Μητροπούλου από την Άνω Γλυφάδα που συζητούσαμε κιόλας για το σχολείο την φιδοφωλιά και πως συμπεριφέρονταν το απόβλητο της εντερικής εκκενώσεως στα παιδιά και γενικότερα γα την δουλειά μου. Καταπληκτικός άνθρωπος η Ρούλα είχαμε ρίξει αρκετό γέλιο όταν της τα έλεγα. Τώρα πιστεύω θα έχει σκάσει ακόμα περισσότερο στο γέλιο. Ρούλα μου τα δικά μου τα σφραγισματακια τα πέτυχες αλλά σε όλους τους άλλους οικογενειακώς τους τα χάλασες τα δόντια και στην μητέρα μου και στον αδελφό μου.

Και το τελευταίο διάστημα που λέτε επισκέφθηκα τέσσερις ψυχιάτρους, τον Αγγελόπουλο, το πουτανόσπερμα, τον Τσίτα, την Αναγνωσταρα την Χρυσουλα από την  Άνω Γλυφάδα και την Σέλλη Γεωργοπούλου Γεωργία στο Μαρούσι που το μόνο που ήθελε αυτή ήταν να την επισκέπτομαι κάθε βδομάδα για να της τα σκάω, όχι 100εύρα όπως ο Αγγελόπουλος θα το παραδεχτώ, 40εύρα αυτή. Και τους ψυχιάτρους σας έχω ψυχολογήσει όλους. Τότε που ερχόμουν σε εσάς κ Σέλλη-Γεωργοπούλου που θέλατε να σας τα σκάω, να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων από κάποια στιγμή και μετά και να μου λέτε και εσείς ε πως όλοι μας έχουμε περάσει δυσκολίες στην ζωή μας, όπως μου έχουν πει και μερικοί άλλοι αλλά θα το σχολιάσω αργότερα αυτό το όλοι μας, τα πήγαινα καλά με την διευθύντρια στην φιδοφωλιά στην Δάφνη. Μόνο για το απόβλητο της εντερικής εκκενώσεως τον γυμναστή σας είχα πει για τότε για μέσα στη φιδοφωλιά.

Κυρία Σέλλη μου ήρθα σε εσάς τρεις-τέσσερις φορές ευελπιστώντας στην αρχή ότι θα εξηγούσατε στους γονείς μου ότι πρέπει να τα κόψω σιγά σιγά τα ψυχοφάρμακα. Εσείς λέτε στις καταχωρήσεις σας στο διαδίκτυο ψυχίατρος Βε Happy - Χωρίς Χάπι και αντ' αυτού θελήσατε να μου φορτώσετε και εσείς το risperdal για αυτό δεν ξαναπάτησα στο ιατρείο σας αν θυμάστε και χωρίς να σας ειδοποιήσω...

Μου τα φάγανε που λέτε τα χρήματα μου οι ψυχίατροι. Συν μία υποσυνείδητη φόρα που είχα, για αυτό που θα συμβεί τώρα και δεν τα λογάριαζα τόσο καλά. Εξαντήθηκαν τα χρήματά μου! Aλλά να σας πω κάτι δεν τα χρειαζόμαστε για να περάσουμε καλά!


Kαι ας γυρίσουμε τώρα στην περίοδο του Ζεφυρίου όπου όλοι άφηναν να εννοηθεί ότι είχα πιάσει την καλή γιατί θα γινόμουν μόνιμος δάσκαλος… Είναι εύκολο χρήμα είχε πει τότε η Ράνια η Ερελιάδου το δασκαλίκι. Πως μπορούσα να ζήσω σε ένα τέτοιο κόσμο; Όταν όλοι νοιαζόντουσαν για το χρήμα και όχι για το πώς φερόμαστε ο ένας στον άλλο.

Εκείνη την περίοδο όταν μετακομίσαμε στο σπίτι που πήραν με δάνειο οι γονείς μου και ήταν όλα καινούρια, ξέρετε τώρα τα έπιπλα, οι τοίχοι η μάνα μου  με αποκάλεσε και εμένα εκείνες τις ημέρες  «μαλάκα» επειδή είχα καθίσει για λίγο πάνω στον καινούριο καναπέ με τις κάλτσες μου(!!!). Και εγώ είχα μείνει να αναρωτιέμαι πως μπορώ να ζω σε ένα κόσμο που έχει περισσότερη αξία ο καναπές από το παιδί σου… Και το πιο ωραίο εκείνες τις ημέρες στο τέλος της σχολικής χρονιάς του Ζεφυρίου και μετά από όλη αυτήν την πίεση που είχα δεχτεί βρήκα αυτό το σημείωμα πάνω στο κρεβάτι μου επειδή τα σεντόνια και η κουβέρτα μου ήταν ανακατεμένα:

[Επείδη είναι πολύ τσαλακωμένο το χαρτί, το είχε πετάξει στα σκουπίδια η μάνα μου και δεν μπόρεσα να βγάλω καθαρό αντίγραφο σας μεταφέρω τι λέει: Έβαλα ένα γουρούνι να κοιμηθεί πάνω στο κρεβάτι και μου έβαλε τις φωνές εξαγριωμένο. Γιατί με πέρασες κυρά μου για να κοιμηθώ εκεί πάνω; Γιατί με προσβάλεις έτσι; Είχα το Ζεφύρι, είχα και τις μαλακίες σου!]

Τα θελε λοιπόν ο οργανισμός της… Τις επόμενες μέρες έκανα και εγώ τον μουγκό. Απλά δεν μίλαγα καθόλου, δεν μίλαγα και με πήγε σε ψυχολόγο εδώ στο ίαμα στον Παπαδόπουλο που λέει και ο Άγιος Βασίλης για να καταλάβουμε «τι φταίει». Τις πταίει βρε μάμα που σε ένοιαζε πιο πολύ ο καινούριος καναπές απ’ το παιδί σου φταίει! 

Εντωμεταξύ η ψυχολόγος της οποίας δεν θυμάμαι το όνομά της είπε στους γονείς μου μετά την συνάντησή μας, ότι δεν ήξερε ποιος είναι ο ψυχολόγος εγώ ή αυτή. H ψυχολογία για μένα είναι "a piece of cake". Mα τη γοητευτική είναι όλη η οικογένια Jonas!

Αυτή η μάνα μου... (6)

Εκείνες τις ημέρες πήγαινα και έβλεπα μια ομοιοπαθητικό γιατρό την κ.Μαρκάκη. Μόλις το έσκασα από το σπίτι η μάνα μου έντρομη πήγε και την επισκέφθηκε, για να της πει να σταματήσω από το να κάνω αυτό το blog. Η Μαρκάκη προσπάθησε να την καθησυχάσει αλλά μάλλον η μάνα μου φόβισε και την Μαρκάκη. Η κ. Μαρκάκη και ο μέντορας της ο κ. Ψωμάς μου είπαν να ξεκόψω από τον Αντώνη γιατί το μόνο που κάνει είναι να μου τρώει χρήματα και πως αν συνέχιζα με το blog θα με έψαχνε η αντιτρομοκρατική. Tην επόμενη μέρα ο Αντώνης έμαθε πως το παιδί του ήταν στο νοσοκομείο βαριά άρρωστο και πως αν δεν το χειρουργούσαν υπήρχε περίπτωση να πάθει λευχαιμία. Του έδωσα τις τελευταίες 3.000 ευρώ που είχα και μετά από κάποιες μέρες ξεκίνησε να ανέβει στην Ρουμανία.

Άρχισαν που λέτε οι γονείς μου εκείνες τις ημέρες που πρωτοάνοιξα το blog το 2012 να λένε ότι είμαι τρομοκράτης και ότι κινδυνεύω να με πιάσει η αντιτρομοκρατική, τους έστειλα και εγώ ένα οξύ μήνυμα και τους έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν να με λένε τρομοκράτη όταν έχουν σκοτώσει τόσους συναδέλφους του μπαμπά και εγώ το μόνο που θέλω είναι να τους σταματήσω. Η Μαρκάκη τότε συμμορφώθηκε και αυτή και μου είπε από το τηλέφωνο ότι οι γονείς μου κινούνται υπό το συναίσθημα του φόβου.

Δεν είμαι, δεν είμαι σας λέω τρομοκράτης είμαι ένας ειρηνιστής επαναστάτης. Θα κάνω την πιο ειρηνική επανάσταση του κόσμου. Σε ένα κόσμο που περιφερόμαστε σαν τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ θα γίνω πιο πετυχημένος αρχηγός και από αυτόν των επαναστατημένων φοιτητών της Γαλλίας!

Every man will be a king!
Every man will be a king!
There 's a new world for the winning
There 's a new world to be won

Tomorrow is the judgement day
Tomorrow we'll discover
What our God in Heaven has in store!

[Μπορεί κάποιος να μου γνωρίσει το παιδί που παίζει από πάνω τον Ενζολορά τον αρχηγό των επαναστατημένων φοιτητών της Γαλλίας, στο flash mob του Orlando Shakespeare Theatre; Το παιδί με το κόκκινο καρό πουκαμισάκι είναι. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας!]
 
Για όποιον δεν ξέρει το στόρι των Αθλίων του Ουγκώ μπορεί να ανατρέξει στη wikipedia που τα αποκαλύπτει όλα, έχει ένα απερίγραπτο spoiler της υποθέσεως δηλαδή:

Οι Άθλιοι  

Και για όποιον θέλει τους πλήρεις στίχους του One Day More που έβαλα με ερμηνεία αυτή την φορά από τους πρωταγωνιστές της ομώνυμης ταινίας του 2012 ας δει το παρακάτω βιντεάκι(ελπίζω να μην έχει κανείς παράπονο τώρα ούτε και οι της λυρικής και Phantom of the Opera έβαλα στο blog μου και Les Miserables):

Συναντηθήκαμε με την Μαρκάκη και τους γονείς μου τρεις-τέσσερις φορές εκείνες τις ημέρες στο ιατρείο της. Μέχρι και τον Αντώνη της έφερα. Φυσικά η γυναίκα μου έλεγε συνέχεια να προσέξω πάρα πολύ και ότι απλώς μου τρώει λεφτά αλλά δεν την άκουσα ούτε αυτή. Χαιρετώ παρεπιμπτόντως και τον κ.Ψωμά τον μέντορά της όπως μας τον σύστησε που είχε λέει διεθνές κέντρο διπλωματίας αν θυμάμαι καλά και είχε επαφές με σημαίνοντα πρόσωπα διεθνώς(γελάω τώρα που τα θυμάμαι με τις ψεματούρες που μας φλόμωναν).

Αργότερα αφού μου έφαγε όλα τα λεφτά ο Αντώνης και με παράτησε, η Μαρκάκη ήθελε να μου κάνει συνεδρίες βελονισμού για να μου μεγαλώσει λέει το πέος, με το αζημίωτο φυσικά, θα τις πλήρωναν οι γονείς μου. Φυσικά η μάνα μου το κατάλαβε ότι το μόνο που ήθελε ήταν να μας φάει λεφτά και ξέκοψε κάθε επαφή. Αχαχα βελονισμός για να μου μεγαλώσει το πέος. Τι γελοιότητες τι ψεματούρες. Όλα για τα λεφτά κ. Μαρκάκη. Όλα για τα λεφτά. Και μου κατηγορούσατε και τον Αντώνη κ.Μαρκάκη.

Όπως η άλλη η Λουπέσκου που πήγα μια μέρα στο γραφείο της και της είπα την ιστορία μου και ήθελε λέει να μου κανει ενεργειακές θεραπείες. Παρεπιμπτόντως συγχαρητήρια που το βρήκατε κ. Λουπέσκου ότι θα πετύχαινα σαν δημοσιογράφος, στην ομαδική συνεδρία μου το είχατε πει αυτό που είχα έρθει. Θέλετε να δουλεύετε σαν διαισθητικοί ψυχολόγοι ή εμψυχωτές καλώς αλλά αφήστε τις ενεργειακές θεραπείες και τους βελονισμούς κ.Λουπέσκου και κ.Μαρκάκη. Μην κοροϊδεύετε τον κόσμο με τις εναλλακτικές και καλά θεραπείες για να του τρώτε λεφτά.

Αυτή η μάνα μου... (5)

Λοιπόν σκεφτόμουν που λέτε όσα είχα περάσει στη ζωή μου από το καλοκαίρι του 2011, έκλαιγα κιόλας και έλεγα τι θα κάνω με όλα αυτά… Και λέω δεν φτιάχνω ένα blog να τα βγάλω από μέσα μου και να προσπαθήσω να αδυνατίσω παράλληλα…Θα ανεβάζω κάθε 10 ημέρες μια εικόνα του σωματός μου για να δεσμευτώ. Το σκέφτομαι, το σκέφτομαι και βρίσκω αυτή σαν την μόνη λύση στα προβλήματά μου. Μου συμβαίνει η αλλαγή στην συνειδητότητα μου στις 11/11/11. Με πιάνει ένας ενθουσιασμός και λέω θα μετακομίσω θα μείνω μόνος μου να μπορώ να ελέγχω την διατροφή μου και θα πηγαίνω και γυμναστήριο και θα τα χάσω….

Έλα όμως που αμέσως μετά γνώρισα τον Αντώνη που καταλαβαίνει και αυτός τι γίνεται… Λέω θα τον πάρω και αυτόν μαζί μου τώρα που θα μετακομίσω, θα τον φιλοξενήσω και να γράψει και αυτός δυο λόγια για την ζωή του. Ο Αντώνης όμως ο αθεόφοβος αντί να γράψει όταν τον φιλοξένησα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μου ξεκοκάλλισε τα ευρά μου… Τα 'θέλα βέβαια και τα έπαθα γιατί οικιοθελώς του τα έδωσα του Αντώνη. Με βρήκε και ο κύριος Sheldan Nidle και άλλοι διάφοροι περίεργοι τύποι πριν ανοίξω το blog και πίστεψα ότι δεν θα είμαι μόνος μου και ότι θα με βοηθήσουν... Κακώς! Τους lightworkers υποτίθεται ότι θα τους βοηθούσαν και οικονομικώς, έτσι έγραφαν στα διάφορα sites εξάλλου ένας από τους στόχους της ιστοσελίδας εκτός από όλα τα άλλα, δηλαδή να βοηθήσω τους συμπολίτες μου στην Ελλάδα και να απαλλαγώ από τους εφιάλτες που έχω ζήσει ήταν και είναι να ενημερώσω τον κόσμο για αυτούς, δουλεύω και για αυτούς, για την ομοσπονδία δηλαδή, αλλά με άφησαν μόνο μου. Φαίνεται ότι μου παρέχουν μόνο ηθική συμπαράσταση...

Και έτσι γύρισα πίσω στους γονείς μου τον Μάιο του 2012. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος στην αρχή και μετά με έπιασε μια απογοήτευση... δεν καταλάβαινα τότε όλα όσα γίνονταν... Δεν καταλαβαίνα γιατί με βρήκαν πριν ανοίξω το blog και μετά με άφησαν χωρίς στήριξη... Δεν καταλαβαίνα επίσης αυτά που έγιναν με τον Αντώνη... Γενικά ήμουν πολύ μπερδεμένος και αγχωμένος με όλα όσα είχαν συμβεί στην ζωή μου και ακόμα και τώρα που τα έχω βάλει σε μια σειρά και δεν τα καταλαβαίνω όλα όσα γίνονται.

Είχα που λέτε αυτά χρήματα στην τράπεζα και ήθελα να τα αξιοποιήσω… Ήθελα να βοηθήσω τον Αντώνη…  Επίσης ήθελα να πάω να μείνω μόνος μου ρε παιδί μου για να ανοίξω το blog και να αδυνατίσω γιατί όσο ήμουνα μαζί τους δεν θα μπορούσα να το κάνω… Και να μου κάνουν τους δύσκολους. Να θέλουν σώνει και καλά τις 15.000 ευρώ να μην τις χαλάσω. Να τις αφήσω για το μέλλον, να τις αφήσω μπας και τις χρειαστούν για το δάνειο τους… Ωωωωωω πρήξιμο δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με έπρηξαν που "δεν με καταλάβαιναν".

Και να τους τα χω πει όλα εντωμεταξύ για την ζωή μου αλλά κατανόηση ουδεμία! Βέβαια μετά αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο οι άνθρωποι, και δικαίως δεν με καταλάβαιναν γιατί τα λεφτά εξανεμίστικάν πολύ γρήγορα. Αυτό το αισχρό καθίκι που το έλεγε και η μάνα μου ο Αντώνης μου τα έφαγε μέσα σε 3 μήνες και μετά με παράτησε.

O Αντώνης μου ζήτούσε τότε να του στείλω πολλές φορές χρήματα στην Ισπανία… Έχω που λέτε την ξαδέλφη-θεία την Δέσποινα(βλέπε την ζωγραφιά από κάτω), πήγα μαζί της, στην Πιπίνη την Πρωτοχρονια του 2012… Η Πίπινη μια λαϊκιά τραγουδίστρια σε μπουζουκλερί της Άνω Γλυφάδας και η ξαδέλφη-θεία μου πολύ cool τυπάκι, έχει βασανιστεί πάρα πολύ και αυτή στη ζωή της και διαισθάνεται πολλά πράγματα από όσα συμβαίνουν και για τον Αντώνη το είχε καταλάβει και μου είχε πει ότι με κοροϊδεύει, ότι το μόνο που κάνει ήταν να μου τρώει λεφτά… Είχε δίκιο. Και εγώ υποσυνείδητα το ήξερα αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω.  Όμως συνέχισα να του στέλνω χρήματα στην Ισπανία… Δεν ήξερα τίποτα  για το αν πραγματικά θα γυρνούσε… για το αν θα ήμασταν πάλι μαζί, όμως ήξερα ότι έπρεπε να τον βοηθήσω έτσι κ αλλιώς χωρίς να περιμένω καμία ανταπόδοση γιατί ο Αντώνης νόμιζα ότι για κάποιο λόγο τότε βρίσκονταν σε χειρότερη μοίρα από εμένα. Θέλω να δω πότε θα μάθω την αλήθεια για το τι έγιναν τα χρήματά μου! Και γιατί το σύμπαν παίζει τέτοια παιχνίδια μαζί μου! Γιατί μου στέλνει τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου...

Δεν θέλω πια να ξαναρθείς Αντώνη τσολί στη ζωή μου.

Αυτή η μάνα μου... (4)

Όσον αφορά το φαγητό με το οποίο είχε εμμονή μια φορά έφαγα την πέτσα από το κοτόπουλο και κοπάνησε το παραθυρόφυλλο της κουζίνας από τον θυμό της. Άλλη φορά επειδή είχα αφήσει ψίχουλα στο τραπέζι που μόλις είχε σκουπίσει μου είπε ότι δεν την σέβομαι. Άλλη φορά μου τα έπρηζε να προσέχεις τον εαυτό σου, να στεγνώσεις τα μαλλιά σου. Μην ξαπλώσεις με βρεγμένα μαλλιά(όχι απλώς να μην βγω έξω με βρεγμένα μαλλιά αλλά ούτε να κυκλοφορώ στο σπίτι με βρεγμένα μαλλιά). Αν δεν προσέχεις τον εαυτό σου ποιος θα τον προσέχει μου έλεγε...

Πήρα κουρευτική μηχανή γα τα μαλλιά μου τον Αύγουστο του 2016 και μία μέρα που τα πήρα τα μαλλιά μου και μετά ξάπλωσα στο κρεβάτι μου άρχισε πάλι να ωρύεται. Πήγες και ξάπλωσες με την τρίχα. Θα αναπνεύσεις την τρίχα και θα πάθεις πνευμονία. Θα γεμίσεις τον κόσμο όλο τρίχες. Γέμισες τον κόσμο τρίχες και θα τις εισπνεύσεις!

Το παλιοτομαρο ο πατέρας μου φώναζε και αυτός... Δεν καταλαβαίνει. Έχουν εσένα. Πρέπει να πας μείνεις αλλού. Να μεινουμε οι δυο μας να δουμε τι θα κάνει! Παλιοτόμαρο έτσι και μείνουμε οι δυο μας να φυλάγεσαι! Να πηγαίνεις τοίχο τοίχο μην σε βρει το στειλιάρι στο κωλαράκι!

Συνέχισε μετά η παλιοπουτανα. Είναι ενοχλητικό να έχεις τις τρίχες στο μαξιλάρι σου! Μες στο μπάνιο δεν καθάρισες τις τρίχες! Άντε τώρα αυτό είναι γαϊδουριά!

Γαϊδούρια είναι που τόσα χρόνια σας ανέχομαι! Αυτό είναι γαϊδούρια! Mου έχετε σπάσει τα νεύρα! Για πέντε λεπτά, έστω και για πέντε λεπτά, μπορείτε να μην είστε οι εαυτοί σας; Να ηρεμήσω!


Τόσα χρόνια μέσα στο ίδιο μας το σπίτι οι καρδιές μας σε μάχη και ο ψυχές μας σε πόλεμο. Τόσα χρόνια ήμουν το θύμα της ιστορίας! Γίνε τώρα εσύ μανουλίτσα το θύμα της αγάπης που εκπέμπω μέσα από τα βάθη της ψυχής μου!


Δεν χρειάζεται να ουρλιάξεις όπως κάνει η ξιπασμένη η συνάδελφός σου η Λίτσα στα παιδιά της, τρελή θα είναι και αυτή, για να τον πιέσεις τον άλλο ψυχολογικά. Που μου είπες ότι εγώ δεν ουρλιάζω σαν την Λίτσα όταν μου την έλεγες πάλι για κάτι ασήμαντο περί καθαριότητος. Έστω μεταξύ σοβαρού και αστείου που μου είπες ότι το λες. Και ειδικά όταν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο καμπής. Που θυμάμαι όλη μου τη ζωή και έχω φτάσει στα όρια μου. Τι κατανόηση δείχνεις για όλα αυτά που έχω περάσει που έχουν γίνει τα νεύρα μου τσατάλια και έχω και εσένα να μου τα σπας περισσότερο επειδή λερώθηκε λίγο η τουαλέτα.

Πες ήρεμα λερώθηκε η τουαλέτα θέλω σε παρακαλώ να την καθαρίσεις όποτε μπορέσεις. Όχι να λες ποιος λέρωσε την τουαλέτα ποιος λέρωσε την τουαλέτα ακόμα και χωρίς να ουρλιάζεις.. Είναι πιο πιθανόν πιο ισχυρή η πίεση όταν τον άλλο τον πιέζεις χωρίς να ουρλιάζεις.

Θέλω απόλυτη ηρεμία από εδώ και πέρα. Δεν θέλω να μου την λέει κανένας ούτε για αστείο. Τέλος! Κανονίστε θεούσες να μου την πείτε τώρα μετά από όλα αυτά που έχω περάσει. Θα την καταστρέψω την εκκλησία. Η μαμά μου μοu την είπε από την τελειομανία της. Εσείς θα μου την λέτε από την σκατοψυχία σας. Έστω και μια από εσάς να βγει και να μου την ξανάπει ή από κοντά ή από τα μέσα ενημέρωσης. Θα την καταστρέψω! Έτσι και το κάνετε αυτό. Έστω και μια να μου την πεί δεν θα αντιπαρατεθώ απλώς με λόγια και με επιχειρήματα μέσα από εδώ, το διαδίκτυο. Θα έχω έναν ολόκληρο στρατό ψυχών μαζί μου και θα την καταστρέψω την εκκλησία με ειρηνικές ενέργειες εκεί έξω από το διαδίκτυο. Θα την καταστρέψω εντελώς!

Αυτή η μάνα μου... (3)

Και τώρα που μεγάλωσα όμως δεν πήγαινε πίσω η προβληματική της συμπεριφορά της μάνας μου... Έφτασα 33 χρονών και μου έκανες έλεγχο γα το πότε θα βγαίνω να περπατάω εξω. Ως συνήθως περπάτησα ένα βράδυ το καλοκαίρι του 2016 από την Αθήνα μέχρι το Ελληνικό με τα πόδια και μου τελείωσε η μπαταριά από το κινητό και γύρισα 5 το βράδυ και μου την ειπε η παλιοπουτάνα!

Να μην ξαναβγείς αργα το βράδυ μου είπε, κυκλοφορούν κακοποιά στοιχεία. Μπορούσες στην Καλλιθέα που νοίκιαζα και έμενα μόνος μου να με ελέγχεις πότε βγαίνω; Πες της κ.Νίκο, βγες στο ραδιόφωνο και πες της όταν νοίκιαζα το σπίτι σου στην Καλλιθέα στην πολυκατοικία που μένει και ο Μανώλης ο Μαυράκης, πάνω από το εργαστήριο που έχεις με τα πολύ ωραία αρχαιοελληνκά σουβενίρ που φτιάχνεις, τότε που δούλευα στο 3ο Καλλιθέας, δεν έβγαινα όποτε ήθελα; Εσύ με είχες δει που έβγαινα όποτε ήθελα και 4 η ώρα τα ξημερώματα!

Μια άλλη φορά τον Αύγουστο του 2016 πάλι ήθελα να βγω λίγο έξω μεσημεριάτικα. Και άρχισε πάλι να μου την λέει! Μες το μεσημέρι θα πας βόλτα. Κάνει πολύ ζέστη σήμερα! Δηλαδή πότε να βγω έξω; Δώσε μου γραπτό χρονοδιάγραμμα να το ακολουθώ παλιοπουτάνα...

Θα τα βάλω όλα μπουρλότο τώρα μανουλίτσα να γλιτώσω από εσένα και από τα παλιά.

Αυτή η μάνα μου... (2)

Δεν πιστεύετε ακόμα ότι τίποτα δεν γίνονται τυχαία στις ζωές μας. Όταν πήγα στον Σαμ τον Αλεξόπουλο και ρίξαμε τα χαρτιά μου βγήκαν τα παρακάτω δύο στην αρχή... Ο θεριστής που θερίζει τώρα και θα πάρει λίγο αργότερα, χρωστώ και όταν ρίξαμε την εικονίτσα από πάνω δύο που μοιράζονται το φως.

Και η μανουλίτσα μου να επεμβαίνει στο σχολείο... Εγώ να ανtιστέκομαι στο μέλλον για ποιο λόγο γιατί το σχεδίαζα πολύ προσεκτικά. Και παραδίπλα βγήκε ο superhero που σας έχω ήδη δείξει και σε προηγούμενο άρθρο... Νομίζω Σαμ είχαμε ρίξει ένα ακόμα που δεν το φωτογράφισα και έλεγε συμμόρφωση από ότι θυμάμαι...

Λοιπόν η μάνα μου έχει αποδεχθεί ότι ομοφυλόφιλος και έχουμε τις ίδιες απόψεις για πάρα πολλά θέματα για την θρησκεία, τον κόσμο την πολιτική αλλά από την άλλη μου έχει αλλάξει τον αδόξαστο όλα αυτά τα χρόνια γιατί θέλει να τα ελέγχει όλα! Είδατε μου βγήκε και στα χαρτιά η μανουλίτσα που επεμβαίνει στο σχολείο...

Θυμάστε που σας είχα πει για τον μαθητή μου από το δημοτικό; Για αυτό το καθίκι; Ξέρετε τι του είχε κάνει; Του είχε σπάσει το χέρι. Βασικά καλά του έκανε! Όταν του είπα στο Γυμνάσιο να συμφιλιωθούμε πήγε και με πέταξε στο διάλειμμα γιατί δεν ήμασταν συμμαθητές στο ίδιο τμήμα για να με ενοχλεί μέσα στη τάξη, σε μία γούρνα με νερό για να με γελοιοποιήσει. Μιλάμε για πολύ μεγάλο καθίκι! Θοδώρη Τσιγάρα καθίκι για σένα μιλάω, με θυμάσαι; Με θυμάσαι καθίκι;

Είχα και έναν άλλο συμμαθητή στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο τον Άλεξανδρο τον Κυριακόπουλο, που του έστειλα και email, όταν θυμήθηκα όλη αυτή την φρίκη που είχα φάει στην παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι ότι γενικά μου συμπαραστέκονταν, να ναι καλά το παιδί. Κάποια στιγμή θυμάμαι ότι είχε πει στους υπόλοιπους της τάξης του Γυμνασίου να σταματήσουν να με ενοχλούν.

Αλέξανδρε Κυριακόπουλε δεν θα στο κρύψω ότι όταν ήμουν έφηβος μου άρεσε να κάθομαι δίπλα σου και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Δεν σε είχα ερωτευθεί εσένα αλλά η αλήθεια είναι ότι αισθανόμουν ασφάλεια δίπλα σου και σε θεωρούσα και καύλαρο ακόμα και αν είσαι straight, που πιστεύω ότι straight είσαι εσύ αλλά τώρα θα σας κάνω τουλάχιστον bi όλους! Είχα μία φαντασίωση μαζί σου να σε τιμήσω με απολαύσεις με το στόμα μου και να καταπιώ το σπέρμα σου...


Αν θες έλα να κάνουμε τώρα ότι χάσαμε στην εφηβική μας ηλικία καύλαρε... Φέρνεις κάπως στον Μέγα Αλέξανδρο... Ποιος ξέρει μπορεί να ήσουν εσύ ο ίδιος ή κανένας σπουδαίος στρατιώτης του τότε στην εποχή του... Πάντως ήσουν η κρυφή μου φαντασίωση στην εφηβεία μου από όσους γνώριζα τους απλούς θνητούς πλην των διασημοτήτων του Ricky και του Robie δηλαδή. Eλπίζω να τα ακούς στο ράδιο όλα όσα γράφω, εκεί στο λιμενικό, που νομίζω, αν δεν κάνω λάθος δηλαδή, ότι βρίσκεσαι και να γελάς. Έλα να μου πετάξεις το φίδι σου όπως ο Robie στο παρακάτω videoclip καύλαρε Κυριακόπουλε. Να πάρω και τις φαντασιώσεις της εφηβείας μου από την αρχή!

Αυτή η μάνα μου... (1)

Κύριε Τσίτα είχα έρθει στο ιατρείο σας στο Ελληνικό κάπου στον Μάιο του 2016 και σας είχα πει ότι είχα κάτι προβληματάκια με την μάνα μου... Συγνώμη που δεν μπόρεσα να έλθω ξανά τότε είτε μόνος μου είτε μαζί με τη μάνα μου όπως μου είπατε αλλά γινόταν πάλι της αγάμητης παλιοπουτάνας το κάγκελο στη ζωή μου και δεν πρόλαβα. Μου είχατε πει ότι εγώ έχω γιατρούς που με παρακολουθούν ενώ η μάνα μου δεν πήγαινε σε κάποιο ψυχολόγο η ψυχιάτρο για ψυχοθεραπειά παρά μονό στον νευρολόγο της που της γράφει τα αντικαταθλιπτικά και ότι χρειάζεται και αυτή να βρει μια διέξοδο, μια λύση! Μην ανησυχείτε ! Θα την γιατρέψω εγώ την μάνα μου! Θα την γιατρέψω εγώ αυτήν την αγάμητη παλιοπουτάνα!

Άκουσα πάντως από εσάς πολλές σωστές κουβέντες! Πρώτη φορά άκουσα σωστές κουβέντα από ψυχίατρο. Μου είχατε πει ότι οι ασθένειες είναι ψυχωσωματικες  και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ολότητα. Επίσης ήσασταν ο πρώτος ψυχίατρος που με ρώτησε για τα σεξουαλική ζωή μου, γιατί από εκεί πηγάζουν αρκετά από τα ψυχιατρικά προβλήματα των ανθρώπων...

Πήγαινα που λέτε στο πουτανόσπερμα τον Αγγελόπουλο τρία ολόκληρα χρόνια και δεν είχαμε συζητήσει τίποτα από αυτά. Μόνο να παίρνει τα 100εύρα ήξερε το πουτανόσπερμα να με ρωτάει κάτι λίγα βασικά για τα τεχνικά ζητήματα της ασθένειας την διπολικής και να συνταγογραφεί τα φάρμακα, μόνο αυτά ήξερε το πουτανόσπερμα. Ούτε ψυχοθεραπεία κάναμε, ούτε εμβαθύναμε στα ζητήματα που με απασχολούσαν... Μόνο τα 100εύρα ήξερε να παίρνει το πουτανόσπερμα....

To σόι μου μέσα!

Τώρα θα τα ακούσουνε τα σόγια!

Ο θειος Μήτσος, ο ξαδελφος της μανας μου, ο στρατιωτικός, παρατούσε τα παιδιά του, και έτρεχε στο Ιρακ και στις Σερβίες για να τα κονομήσει και να χτίζει εξοχικά στην Ανάβυσσο. Μωρε σιγά το εξωχικό. Εξωχικό στην Ανάβυσσο σε κάτι ερημιές!

Σε πειράζουν, σε ενοχλούν οι ομοφυλόφιλοι έτσι; Ήρθες μια μέρα στο σπίτι μας και άρχισες να λες τς πίπες σου για το σύμφωνο συμβιώσης στην μάνα μου και στον πατέρα μου. Ήσουν εσύ βρε πούστη ικανός να μεγαλώσεις παιδιά; Που το μόνο που σε ένοιαζε ήταν πως να τα κονομήσεις και τα παρατούσες. Έχεις αγαπήσει άνθρωπο εσύ στη ζωή σου; Κοιτάξτε τις αναρτήσεις του στο facebook του ρατσισταριού:

Είχε φτάσει το κέρατο σε αυτό το σπίτι, μέχρι τα UFO που μας περιμένουν από ψηλά.Όλο το σόι ξέρει τι κέρατο είχε πέσει μέσα σε αυτό το σπίτι. Το τι τράβηξαν αυτά τα παιδιά τα ξαδελφάκια μου ο Χρήστος και η Ελευθερία όσο μεγάλωναν δεν μπορείτε να φανταστείτε!

Δεν ξέρω η Δέσποινα, η θεία, που έχει ζωγραφίσει τον πίνακα από κάτω δεν σε πάει Κατερίνα. Αλλά εγώ σε πάω πολύ !Γλεντησέ το! Γλέντησέ το!  Αμά θες να σου φέρω παλικάρια να το γλεντήσεις τώρα που έγινα διάσημος!

Κερατωσέ τον πούστη! Αυτό του αξίζει!

Η άλλη η Γεωργία η ξαδελφη της μάνας μου, κλαίγονταν χρόνια ολόκληρα, για να παντρευτεί ένα καταπληκτικό  παλικαράκι, τον Κώστα.  Κλαίγονταν γιατί οι γονείς της δεν την άφηναν. Η μάνα της η Ευριδίκω μια ζωή ασχολείται με τα λεφτά. Στο τάφο σου μωρή θα τα πάρεις τα λεφτά; Είχε κατάθλιψη έλεγε το πουτάνι η Γεωργία. Την ώρα που εγώ ήμουν στην Γ Λυκείου, και περνούσα το μάρτυριό μου με το κύριο Κυριάκο, στο κατηχητικό, το παθών μου τον τάραχο περνούσα, κύριε Κυριάκο σας είχα αγαπήσει πάρα πολύ, η μάνα μου συμπαραστέκονταν στην Γεωργία και όχι σε μένα. Μόνο με αυτήν ασχολιόταν τότε.

Kύριε Κυριακό όλο αυτό το καιρό που σας αγαπούσα δεν ήξερα καν όλο το όνομά σας. Αλλά τώρα...
Doesn 't matter who they will blame we can beat them at their own game!
For just one night, we could be the same, no matter what they say!


Και ξέρετε μετά τι πήγε και έκανε το πουτάνι η Γεωργία; Το παράτησε το παλικαράκι, τον Κώστα, για να παντρευτεί έναν καραγκιόζη που το φυσάει το παραδάκι.  Μια ζωή το παραδακι σκέφτονταν το πουτάνι η Γεωργία και η θεία η Ευριδίκω. Και τώρα αυτός ο καραγκιόζης που χουν βάλει μες στο σπίτι τους τις πηδάει και τις δύο! Όλο το σόι έχει να το λέει… Τριολέ, τριολέ… Δεν είμαι 100% σίγουρος για αυτό, αλλά έτσι συζητιέται σε όλο το σόι… Πρόκειται περί μεγάλου καραγκιόζη, ένας χλιμίτζουρας 70άρης πρέπει να ναι τώρα. Υπάρχουν πολλά άπλυτα για την πάρτη του. Κάτι είχα ακούσει να λέει ο Χρήστος, ο νουνός του αδελφού μου αλλά που να τα θυμηθώ και εγώ όλα! Eχούν κάνει και παιδί τώρα, ένα κοριτσάκι με το πουτάνι την Γεωργία, ποιος ξέρει τι τραβάει και αυτό!

Eυρυδίκω... Γεωργία... αφιερωμένο!

Βγες Χρήστο και εσύ που είσαι φωτεινός και πέστα! Επιβεβαίωσέ τους ότι ότι λέω για το σόι είναι αλήθεια! Eπιβεβαιώσε και την σκηνή ζηλοτυπίας που έκανε το σίχαμα στην μάνα μου. Να νιώσουμε λίγη ελευθερία επιτέλους μέσα σε όλο αυτό το σκότος που ζούσαμε τόσα χρόνια.

Λίγη ελευθερία και αγάπη!

Για εσένα και όλη την οικογένεια αυτό το τραγουδάκι.

Δώσε φιλιά και στη Δώρα και στον Στέφανο και στα  κορίτσια, την Λαμπρινή και την Φωτεινή!

Οι άλλες οι κόρες της παλοβρωμιαρας της θεουσας της θειας Μαίρης, της αδελφής του πατέρα μου. Ειρηνη και Δώρα για εσάς λέω παλιοβρωμιάρας κόρες! Λέγατε στην μάνα μου στο Νεοχώρι ότι κάτω από το Παραποτάμειο συχνάζουν 30αρηδες που αποπλανουν 15χρονα πουστράκια. Και τo πρώτο πράγμα που με συμβούλεψε η Δώρα, η κόρη της βρωμιάρας όταν έγινα φοιτητής ήταν να προσέχω μην με αποπλανήσει κανένας τώρα που θα κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας!

Αυτο σας ένοιαξε και οχι η παλιοβρωμιαρα η μανα σας που μαζί με τον βρωμήλο τον πατέρα σας τον Θωμα,  έναν πρόστυχο ξεδιάντροπο και αηδιαστικό τύπο που τα έριχνε στην μάνα μου, της έλεγε κατάμουτρα ότι θέλει να την γαμήσει. Που λέτε εγώ... το μόνο που κάνω εδώ είναι να σας τα ψάλω! Γιατί εκεί έξω κυκλοφορούν πολλοί τέτοιοι ξεδιάντροποι που δεν σέβονται τίποτα, ούτε τις γυναίκες, ούτε τα παιδιά αλλά ούτε και τους άντρες!

Μας τα πρήξανε για να τους γραψει ο πατερας μου τα χωραφια του για να πάρουν τις επιδοτήσεις..Τότε είχαν βάλει στόχο οι γονείς μου να πάρουν δικό τους σπίτι γιατί τόσο καιρό μέναμε στο ενοίκιο. Οι άνθρωποι είχαν ένα σωρό δουλειές και διευθετήσεις να διακπεραιώσουν, είχαν ένα σωρό σκοτούρες. Μας έπαιρνε που λέτε τηλέφωνο κάθε τρεις και λίγο η θεία η παλιοβρωμιάρα η θεούσα από το χωριό του πατέρα μου… Έβαζε και τον πρόστυχο ξεδιάντροπο και αηδιαστικό τύπο τον άντρα της να μας παίρνει.

Οι γονείς μου είχαν στον νου τους την μετακόμιση από το σπίτι που νοικιάζαμε, στο σπίτι που αποπληρώνουν τώρα οι γονείς μου με δάνεια, και είχαμε και την παλιοβρωμιάρα την θεούσα και τον ξεδιάντροπο να μας ζαλίζουν στα τηλέφωνα για τα χωράφια! Να τους γράψει ο πατέρας μου τα δικά του τα χωράφια στο όνομά τους, για να πάρουν τις επιδοτήσεις. Τα πήρε κάποια στιγμή και η μάνα μου και του έχωσε ένα μπινελίκι του ξεδιάντροπου, δεν μπορείτε να φανταστείτε! Αφου βέβαια την είχε σκυλοβρισει πρώτα αυτός από ότι μου είπε η μάνα μου αργότερα, απο το τηλέφωνο όλα αυτά... 

Εγώ δεν έχω πει τέτοια στην ιστοσελίδα μου αν και μου δίνουν έμπνευση όσα είχα ακούσει για να τα χρησιμοποιήσω για κάποιους θρησκευτικούς ηγέτες του παρελθόντος και του παρόντος, και της δικής μας θρησκείας και των υπολοίπων. Θα τις καταστρέψω όλες τις θρησκείες! Γιατί το μόνο που κάνουν είναι να σας καταπιέζουν. Θα λιανίσω πολύ κόσμο... Τώρα άρχισα!

Θυμάμαι που λέτε που του είχε πει η μάνα μου από το τηλέφωνο του ξεδιάντροπου ότι θα του σηκώσει την μάνα από τον τάφο και θα του τη γαμήσει! Πολύ έμπνευση παίρνω από αυτό που του είπε η μάνα μου του ξεδιάντροπου για το πως να αντιμετωπίσω της θρησκείες σε λίγο καιρό. Τόσο αδιανόητα σκληρός θα είμαι με τις θρησκείες. Iσλαμιστές ετοιμαστείτε και εσείς με όλα αυτά τα αδιανόητα και τα αξεπέραστα εγκλήματα που κάνετε τόσα χρόνια. Και μάλιστα είτε χρησιμοποιώντας παιδιά σαν εκτελεστές, είτε από την άλλη εκτελώντας τα ίδια. Τα έχω δει όλα! Που βάζετε 10χρονα και 12χρονα να αποκεφαλίζουν και να εκτελούν ανθρώπους. Και έχω δει και από την άλλη να αποκεφαλίζετε 12χρονα αγόρια γιατί τα θεωρείτε κατασκόπους και εχθρούς σας. Τα έχω δει όλα! Και θα σας καταστρέψω. Είμαι πάρα πολύ οργισμένος. Αδιανόητα οργισμένος. Η οργή μου φτάνει μέχρι το πυρήνα του σύμπαντος. Θα σας λιανίσω τελείως. Θα σας εξοντώσω. 

Τελειώνοντας με το σόι, ένα έχω να πω στις ξαδέλφες μου τις κόρες της βρωμιάρας, τολμήστε να ξαναπείτε κακό λόγο για τα «πουστράκια» του Νεοχωρίου και εδώ είμαι θα σας ακούω και θα σας τον χώσω μέχρι το λαρύγγι! Αυτή τη νοητική εικόνα μου έστειλε ο Θεος όταν λέγατε όλες αυτές τις πίπες. Έβλεπα νοητικά ότι σας το έχωνα μέχρι το λαρύγγι. Τέτοια νοητική είκονα δεν έχω ξαναδει για κάνενα, μα για κανέναν, άλλον από όσους έχω αναφέρει ή θα αναφέρω αργότερα σε αυτή την ιστοσελίδα. Φανταστείτε για να μου έστειλε ο Θεός τέτοια εικόνα στο μυαλό μου, τι αδιανόητα εγκλήματα έχετε διαπράξει και εσείς στις προηγούμενες ζωές σας!

Οχετός σε αυτό το σόι, οχετός! Κωλοέλληνες γαμώ τα σόγια σας, γαμώ, που το μόνο που σας νοιάζουν είναι τα λεφτά και πως θα δείξετε ποιος την έχει την μύτη πιο ψηλά στους γάμους και στα βαφτίσια...