Όλοι αλλάζουμε…

Βράδυ φθινοπώρου 2010.

Κρύο. Είμαι στο κέντρο μετά από μάθημα στη σχολή, κοντά στα Εξάρχεια. Πεινούσα και πήγα να πάρω ένα πιτόγυρο. Ένας ναρκομανής ταλαιπωρημένος νέος φάνηκε να πλησιάζει από την άλλη άκρη του δρόμου. Εγώ προχώρησα γρήγορα και χώθηκα στο σουβλατζίδικο. . Σε λίγο να σου τσουπ εμφανίζεται στην πόρτα. Αρχίζει να παρακαλάει θα μου πάρετε ένα σουβλάκι κύριε. Δίστασα. Πιο πολύ ντράπηκα να τον βοηθήσω. Αμέσως μετά ο μαγαζάτορας-σουβλατζής τον έδιωξε με την βία. Όταν βγήκα έξω κρατούσα το πιτόγυρο και λίγα μέτρα παρακάτω τον ξανασυνάντησα χωρίς να με προσέξει-απευθυνθεί. Ξαναντράπηκα να του μιλήσω, να του δώσω αυτό που κράταγα. Που σίγουρα ήξερα ότι στο είχε μεγαλύτερη ανάγκη από εμένα. Έφυγα τρώγοντας το πιτόγυρο βιαστικά και με σκυμμένο το κεφάλι ντροπιασμένος….

Βράδυ φθινοπώρου 2011

Μετά από βόλτα στο Γκάζι. Νεαρός στο μετρό φοράει περίεργα ρούχα και φαίνεται κάπως φοβισμένος θα έλεγα… Με ρωτάει αν από εδώ θα πάει για νομισματοκοπείο . Μπροστά μας η ταμπέλα που γράφει τις στάσεις, ναι του λέω το γράφει και εδώ. Κάθομαι και περιμένω 6 λεπτά. Ξαφνικά τον βλέπω να έρχεται και ξεκινάει να με ρωτήσει κάτι και πάλι. Βγάζω τα ακουστικά που φορούσα...Με αντικρίζει κάτι λέει μάλλον κάτι σαν «α όχι» και πάει παραδίπλα και ξαναρωτάει κάποιους άλλους για το νομισματοκοπείο ξανά. Κατάλαβα… Κατάλαβα ότι κάτι τον απασχολούσε. Ήταν πολύ αγχωμένος και δεν ήθελα να το αφήσω έτσι. Σκέφτομαι ότι πρέπει να του πω πως ότι και αν τον αγχώνει θα περάσει… όπως πέρασαν όλα τα δικά μου… Εκείνη την στιγμή που το σκέφτομαι βάζει στα μεγάφωνα του μετρό την μουσική από το ost του Harry Potter. Αυτό είναι μαγεία σκέφτομαι! Δεν πρέπει να χάσω την στιγμή.
                                                                                                                                                        Μπαίνουμε στο μετρό. Γραφώ το μήνυμα στο κινητό μου «Ότι και αν σε αγχώνει θα περάσει…» Η μία στάση έφυγε… άλλη μία για να το κάνω.. Τον πλησιάζω ήταν συνεχώς σκυμμένος άκουγε μουσική… Προσπαθώ να του δείξω το κινητό και κάποια στιγμή με αντιλαμβάνεται. Του λέω διάβασε. Το διαβάζει. «Αισθάνθηκα ότι κάτι σε αγχώνει του λέω», «όταν ρώτησες δυο φορές. Ότι και αν είναι θα περάσει…» Μου λέει ευχαριστώ. Άρα ήταν σωστή η κίνηση που έκανα. Κατεβαίνω εδώ του λέω. Γεια σου. Γεια σας μου ανταπαντά. Βγαίνω από τον συρμό και ανεβαίνω. Ανεβαίνω τα σκαλιά που έπρεπε να πάρω για την επόμενη γραμμή. Μέσα μου ένιωθα απέραντη ευτυχία όπως θα νιώσετε και πολλοί από εσάς τις επόμενες μέρες…

Η αυλαία κλείνει και ένας νέος κόσμος θα ξεπροβαλει...

To τάγμα των σταυροφόρων της καρδιάς.

Αν δεν είσαι κρυστάλλινος με τους άλλους πως θα μπορέσεις να μοιρασείς το φως; Πως θα σας μοίραζα το φως αν δεν είχα κατέβει στα τάρταρα, στα πιο βαθιά σκοτάδια με όσα έζησα και δεν είχα ξαναγυρίσει από εκεί; Πως θα καταλάβαινα ότι το μόνο που έχει αξία σε αυτή την ζωή είναι η αγάπη, η συγχώρεση και το φως; Ήθελα να δώσω μια μάχη με τα πιο σκοτεινά ένστικτα του άνθρωπου και να τα νικήσω για να καταλάβω γιατί έπρεπε να το κάνω…

Πριν πάρω την απόφαση να ανοίξω αυτό το blog ο φόβος που είχα για την έκθεση, που θα υποστώ ήταν η τελευταία μάχη που έπρεπε να δώσω. Αυτή είναι η έννοια της jihad η πάλη μέσα σου. Ένας πόλεμος που πρέπει να δώσεις και να τον κερδίσεις.

Τόσα χρόνια σε αυτή την γη γενοκτονίες και ανθρωποσφαγές δίχως έλεος με αθώα θύματα. Για να μην ξαναγίνουν ποτέ ξανά τέτοια εγκλήματα. Για να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες σαν αυτές που σας έδειξα στα τελευταία άρθρα μου και να μην ξαναγίνουν ποτέ ξανά τέτοια εγκλήματα.

Να ανατρέψουμε τις υπάρχουσες θρησκείες. Δεν χρειάζονται ναοί και ιερείς γιατί μπορούμε όλοι να έχουμε τον Θεό και την αγάπη μέσα μας, στο νου και την καρδιά μας.

Να ανατρέψουμε τους σημερινούς εξουσιαστές που δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο παρά μόνο για την τσέπη τους και το προσωπικό τους συμφέρον.

Για τα παιδιά, να αγωνιστούμε όλοι για τα παιδιά από εδώ και μπρος. Να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο μόνο για αυτά, δημιουργώντας το τελευταίο τάγμα πριν το τέλος αυτού του σκοτεινού κόσμου.

Το τάγμα των σταυροφόρων της καρδιάς.

Μην τους αφήσετε να μας νικήσουν και πάλι.

Είμαστε όλοι και πάλι εδώ! Όσοι σε προηγούμενες ζωές υπεστήκαμε μαρτύρια για την πίστη μας στον Χριστό και όσοι από την άλλη μεριά κυνηγηθήκαμε για τις φιλελεύθερες ιδέες μας από τον χριστιανικό όχλο. Όσους μας κυνηγούσαν και μας εκτελούσαν στον μεσαίωνα σαν μάγους και μάγισσες μόνο και μόνο επειδή υπερασπιζόμασταν την αλήθεια. Όσοι είχαμε υποστεί φριχτά βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τον ‘Β παγκόσμιο πόλεμο. Και όσοι εκδιωχθήκαμε από κάθε είδους αυταρχικό καθεστώς.

Μόνο οι ρόλοι έχουν αλλάξει, είμαστε πια οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι έντιμοι αστυνομικοί, οι οικογενειάρχες μετανάστες, οι ευσυνείδητοι δημόσιοι υπάλληλοι, που τους χαλάμε την πιάτσα επειδή κάνουμε καλά την δουλειά μας, οι γιατροί που νοιαζόμαστε ουσιαστικά για τον ασθενή μας και οι δάσκαλοι που πάμε στο σχολείο όχι για να πέφτει το μηνιάτικό αλλά για να μαθαίνουμε τα παιδιά αξίες που η κοινωνία μας έχει χάσει.

Είμαστε οι λιγοστοί έμποροι που ανταμείβουμε τον κόπο των υπαλλήλων μας επειδή γνωρίζουμε ότι χωρίς αυτούς δεν θα γίνονταν τίποτα από ότι είχαμε σχεδιάσει, οι λίγοι δημοσιογράφοι που δεν υποκύψαμε στα κελεύσματα της εξουσίας, οι σωστοί επιστήμονες που δεν στεκόμαστε στο δόγμα της επιστήμης, αλλά μας συναρπάζει να εξερευνούμε το καινούριο και το πρωτόγνωρο, και οι ευσυνήδητοι ιερείς όσοι δηλαδή βάζουν την αγάπη πάνω από τις προκαταλήψεις όπως έκανε και ο Χριστός μας και οι λιγοστοί ειλικρινείς πολιτικοί…

Είμαστε όλοι όσοι σιχαινόμαστε την βία και όλοι όσοι βάζουμε τον άνθρωπο πάνω από τα χρήματα, τις ιδεοληψίες, και τα συστήματα…

Είμαστε όλοι όσοι πιστεύουμε στον άνθρωπο.

Είναι οι θρησκόληπτοι, οι φανατισμένοι, οι δογματιστές της επιστήμης, της θρησκείας, της βίας, τα λαμόγια, οι φαρισαίοι, οι υποκριτές, όσοι ξεζουμίζουν τους συνανθρώπους τους, οι εγκληματίες, οι εξουσιαστές μας και οι δήμιοι μας.

Μας θεωρούσαν αφελείς μόνο και μόνο για τις ιδέες μας και για τον τρόπο που ζούσαμε αλλά είμαστε back in town στην γη που τόσο αγαπάμε.

Επιλέξαμε να γεννηθούμε εδώ τώρα για να συμμετέχουμε στο πανηγύρι των αλλαγών. Για να δημιουργήσουμε ένα κόσμο, που δεν θα χωράει πια ο φόβος και ο εγωισμός παρά μόνο η αγάπη.

Έχουμε ξαναζήσει και πάλι σε χρυσές εποχές, στην αρχαία Ελλάδα, στην αρχαία Ατλαντίδα και φυσικά σε άλλους πλανήτες όπως για παράδειγμα στις Πλειάδες που ήταν η πρώτη μας γη και καταστράφηκε.

Μην τους αφήσετε να νικήσουν και πάλι! Είναι η δικιά μας σειρά… Αυτή θα είναι η πιο γλυκιά εκδίκηση… Αλλάξτε τους τα μυαλά ειρηνικά! Χωρίς βία.

Μπορούμε να ξαναβάψουμε γαλάζια την θάλασσα παιδιά…

μπορούμε αν το πιστέψουμε

μπορούμε να κάνουμε τα χαμένα όνειρα μας πραγματικότητα…