...τον αποτελούσαν ζευγάρια γενναίων, άρτια εκπαιδευμένων,ανδρών, ένα σώμα-ελίτ των ειδικών δυνάμεων, κατά τη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία. Ο δεσμός της αγάπης εραστή-ερωμένου ήταν το μυστικό της μαχητικής τους ορμής. Διάσημος τόσο για τη μαχητική ικανότητα, όσο και για την ασυνήθιστη σύνθεση του, ο Ιερός Λόχος απαρτιζόταν από 300 στρατιώτες δηλαδή 150 ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Η ιδέα ήταν ο καθένας από τους άντρες θα είχε κίνητρο να πολεμήσει με όλη του τη δύναμη για να προστατεύσει τον εραστή του, αλλά και για να μην ντροπιαστεί στα μάτια του. Στη σύγχρονη στρατιωτική ορολογία, θα θεωρούσε κανείς ότι ο «λόχος εραστών» των Θηβαίων θα εμφάνιζε μεγάλη συνοχή μονάδας. Και αυτό συνέβη. Ο Ιερός Λόχος παρέμεινε αήττητος για πάρα πολλά χρόνια. Όταν τελικά κατανικήθηκε στη μάχη από τους Μακεδόνες, λέγεται ότι η μονάδα ήταν τόσο απρόθυμη να παραδοθεί, ώστε πολέμησαν όλοι μέχρι εσχάτων. Όταν ο Φίλιππος Β' είδε τα πτώματα των ανδρών του Ιερού Λόχου ανέφερε: «Να βρει καταστροφή όποιον υπονοεί οτιδήποτε άσεμνο για τους άνδρες αυτούς».
Οι ιστορικοί τον Ιερό Λόχο επικαλούνται ως πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς οι αρχαίοι Ελληνες χρησιμοποιούσαν τους ομοερωτικούς δεσμούς μεταξύ των στρατιωτών ως μέσο ενίσχυσης του ηθικού του στρατεύματος.
Πως να το πω μάλλον είχαν μια σχέση μεταξύ φιλίας και έρωτα. Είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Είναι σαν ένας ιερό δεσμός. Μόνο βιώνεται.
Ο δεσμός που ανέπτυσαν οι ιερολοχήτες δεν αποκλείεται καθόλου να εμπνέονταν από μυθικά ζεύγη ανδρών όπως ο Απόλλων και Υάκινθος,ο Ηρακλής και Ιόλαος, ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, ο Χρύσιππος και ο Λάιος, ή ακόμα και από ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, οι Αθηναίοι τυρρανοκτόνοι.
Όλοι αυτοί ήταν γενναίοι αρχαίοι ήρωες και παράδειγμα προς μίμηση γιατί σκέφτονταν ελεύθερα και είχαν ιερούς δεσμούς μεταξύ τους....
Υπάρχουν όμως καταπιεσμένες και συμπλεγματικές προσωπικότητες της εποχής μας που έγιναν στυγνοί εγκληματίες, όπως ο Χίτλερ ο οποίος συνεργάζονταν και με πολύ σκοτεινές δυνάμεις επίσης ή ο Έλληνας ήρωας των εμετικών των κουμμουνιών ο Βελιουχιώτης, που ήταν απλά ένα παρανοικός σαδιστής.
Ο διαβόητος Άρης Βελουχιώτης, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, γνωστός για τις τρομερές σφαγές αθώων και τα σαδιστικά βασανιστήρια που επέβαλλε, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες και προς μεγάλη αμηχανία του θλιβερού και ομοφοβικού ΚΚE εκτός από ότι ήταν ένας παρανοικός σαδιστής που σκότωνε ακόμα και με τα ίδια του τα χέρια μικρά παιδάκια ήταν και gay αλλά κρυφή και καταπιεσμένος...
Η ομοφυλοφιλία του προβλήθηκε ως μειονέκτημα και χρησιμοποιήθηκε από τους αντιπάλους του του ως ακόμη ένα επιχείρημα εναντίον του («στυγνός δολοφόνος, δειλός, σαδιστής και κίναιδος»).
Συμφωνα με περιγραφές τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, "όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα" ο Καπετάν Λέοντας.Οι κακές γλώσσες λένε ακόμη ότι εκτός από τον «επίσημο», είχε μέχρι και μια προσωπική σωματοφυλακή από 35 μαυροσκούφηδες με τους οποίους διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις.
Αυτό το "καλό το παλικάρι" που λέτε έλεγε μπροστά στους αντάρτες "Βρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ... εδώ παν' θα την έχουμε μόνο για κατούρμα" και μετά έτρεχε να βρει τον Λέοντα(βλέπε φώτο από κάτω).
Ο λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν γράφει ότι ήταν ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής... Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων... το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν... Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερη του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από «τ' αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού» ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό....
Aυτό το καλόπαιδο της Ελληνικής ιστορίας δεν είχε διστάσει να δολοφονήσει ακόμα και μικρά παιδάκια με τα ίδια του τα χέρια...
Μια γνωστή (και δυστυχώς αδιαμφισβήτητη) θηριωδία του, αποτέλεσε η δολοφονία, κοντά στο χωριό Κολοκυθιά, του δεκατριάχρονου Γεώργιου Μαραθέα, που είχε απαγάγει δυο μήνες νωρίτερα. Ο πατέρας Ν. Μαραθέας είχε το τσιφλίκι του στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού. Ο Μαραθέας, είχε καταγωγή από τον Πλάτανο Ναυπακτίας. Η συμπεριφορά του ήταν καθαρά φεουδαρχική -κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας- και εκμεταλλευόταν στυγνά, τους χωρικούς τους οποίους θεωρούσε κολίγους. Το τεράστιο κτήμα του είχε έκταση πάνω από 45.000 στρέμματα. Στο κτήμα είχαν γίνει μεγάλα αντιπλημμυρικά έργα από αιχμαλώτους των Βαλκανικών Πολέμων. Δύο ολόκληρα χωριά, η Τσάμπα και το Μπεκριλέρ, που οι κάτοικοι τους ήταν κολίγοι στους αδελφούς Μαραθέα, αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν. Οι κάτοικοί τους που άντεξαν και συμβίωσαν επί αιώνες με τον Τούρκο κατακτητή, υπέκυψαν τελικά στην απληστία και την αυταρχικότητα του Μαραθέα. Οι κάτοικοι της Τσόμπας γύρω στα 1900 κατέφυγαν στο Τσουφλάρ, τη σημερινή Σοφιάδα Δομοκού, και οι κάτοικοι του Μπεκριλέρ το 1920 στο Καραλάρ, το σημερινό Γραμματικό Καρδίτσας. Τον Απρίλιο του 1925, 216 οικογένειες προσφύγων από το Μικρό και το Μεγάλο Μοναστήρι της Ανατολικής Ρωμυλίας, εγκαταστάθηκαν στα ερειπωμένα αυτά χωριά με απόφαση του ελληνικού κράτους και μετά από απαλλοτρίωση τμήματος του κτήματος του Μαραθέα. Ο Μαραθέας αντέδρασε στην εγκατάσταση των προσφύγων με άκρως βίαιο τρόπο. Άρχισε τότε κανονικός πόλεμος μεταξύ των φτωχών προσφύγων και των υποτακτικών του Μαραθέα, που άλλοτε τουφεκούσαν στον αέρα για εκφοβισμό και άλλοτε έριχναν στο ψαχνό για να μην μπουν στο τσιφλίκι του. Αποφασισμένοι οι πρόσφυγες αντέδρασαν δυναμικά και τελικά κατέβαλαν τους άντρες του Μαραθέα. Κατάφεραν και ρίζωσαν στον τόπο. Το χωριό τους το ονόμασαν Νέο Μοναστήρι και χάρη στην σκληρή δουλειά τους το μετέτρεψαν σε μικρή κωμόπολη. Ο Μαραθέας όμως αυτό δεν τους το συγχώρεσε ποτέ. Στην Κατοχή, έβαλε τους Ιταλούς να χτυπήσουν τους χωρικούς, γιατί έκλεβαν τις αποθήκες και τα χωράφια του. Υπ’ ευθύνη του και με την συνεργασία του, βασανίστηκαν κι εκτελέστηκαν απ’ τους Ιταλούς κατακτητές, έντεκα απ’ αυτούς και κάηκαν 40 σπίτια τους, στις 26 Μαΐου του 1942. Ο Άρης Βελουχιώτης για εκδίκηση, αλλά και για λύτρα απήγαγε τον γιο του. Το «σχέδιο» καταστρώθηκε γρήγορα και εύκολα και η εκτέλεσίς του ήταν ακόμη πιο εύκολη.
Το πρωί της 11ης Ιουλίου 1942 η κ. Μαραθέα με την κόρη της, την μικρή Ελένη που ήταν άρρωστη, έφυγαν για την Λαμία. Θα επέστρεψαν ίσως την επομένη. Στο σπίτι παρέμεινε ο πατέρας και ο γιος, μισοάρρωστος κι αυτός, αφού μόλις είχε περάσει μια πλευρίτιδα σοβαρής μορφής. Στο σπίτι έμενε ακόμη και ο φύλακας με τον μικρό του γιο.
Στις 10 ακριβώς το βράδυ οι άνδρες του Βελουχιώτη έσπασαν την πόρτα του σπιτιού. Με φωνές και με βρισιές έδεσαν τον φύλακα και με πυροβολισμούς δολοφόνησαν επί τόπου τον Ν. Μαραθέα. Τα δύο παιδιά, τον γιο του φύλακα και τον Γ. Μαραθέα τους άρπαξαν από τα κρεβάτια τους. Ο μικρός Μαραθέας το μόνο που τους ζήτησε, ήταν να του επιτρέψουν να ντυθεί πρόχειρα.
Το τρομερό νέο έφθασε στην Λαμία την άλλη μέρα το πρωί. Και χρειάστηκε να περάσουν πολλές ώρες για να βρεθούν μερικοί γνωστοί και συγγενείς να πληροφορήσουν την κ. Μαραθέα για το τι έγινε το προηγούμενο βράδυ στο σπίτι της. Όλοι στην Λαμία και στα γύρω χωριά είχαν παγώοει από τον φόβο. Κανείς από τους κατοίκους της Λαμίας δεν δεχόταν να πάει μέχρι το κτήμα για να μάθει τι ακριβώς έγινε. Οι συγγενείς φοβόντουσαν περισσότερο. Μόλις κατόρθωσαν να πείσουν δυο γιατρούς που με ένα αυτοκίνητο έφεραν το πτώμα του Ν. Μαραθέα στην πόλη. Την μικρή Ελένη την κράτησαν στο σπίτι του πρώην βουλευτού Γεωργίου Πλατή.
Τα πράγματα «ξεκαθάρισαν» κάπως μετά από μια εβδομάδα. Στο σπίτι που διέμενε η κ. Μαραθέα, κάτω από την πόρτα, ρίχθηκε ένα γράμμα με δύο σημειώματα. Στο ένα έγραφε ότι, για να χαρισθεί η ζωή του παιδιού έπρεπε, μεταξύ των άλλων, να δοθούν 100 εκατομμύρια δραχμές. Το δεύτερο, ήταν ένα σημείωμα του μικρού Γιώργου που έγραφε: «Μαμά, μην ανησυχείτε, είμαι καλά. Να κάνετε ότι σας λένε οι άνθρωποι».
[Στην εικόνα: Ο 13χρονος Γιώργος Μαραθέας]
Πολλοί που είχαν ορισμένες επαφές με τους αντάρτες του Κ.Κ.Ε. στην Αθήνα, κινητοποιήθηκαν όπως είπαν δραστήρια. Ίσως και ο Ηλίας Τσιριμώκος ο οποίος δεν πίστευε στ’ αυτιά του ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως και πολλοί άλλοι από το ΚΚΕ. Η αρπαγή ενός μικρού άρρωστου παιδιού δέκα τριών μόλις χρόνων και η απαίτησις για λύτρα ήταν πράξις ληστρική και ίσως να συγκίνησε μερικούς.
Η μάνα κινήθηκε προς άλλες κατευθύνσεις. Τόσα χρήματα δεν υπήρχαν. Έπρεπε να πάρει ένα ενυπόθηκο δάνειο και γι’ αυτό χρειαζόταν να προηγηθούν ορισμένες διαδικασίες, νομικές και άλλες. Έπρεπε να νομιμοποιηθεί η κ. Μαραθέα σαν διαχειριστής της περιουσίας, να εγκρίνει η Τράπεζα το δάνειο και μετά, κυρίως αυτό, να δώσουν την έγκριση οι Ιταλοί, για την λήψη του δανείου.
Όλα αυτά, βεβαίως, ήθελαν αρκετό χρόνο και η χαροκαμένη μάνα δημοσίευσε στις εφημερίδες «Ειδοποίηση» και «Ριζοσπάστη» μια έκκληση, με την οποία παρακαλούσε τον Βελουχιώτη και τους άνδρες του να της χορηγήσουν προθεσμία ενός μηνός. Οι Ιταλοί, με την παρέμβαση και της τότε Ελληνικής Κυβερνήσεως, τελικά ενέκριναν την χορήγηση του δανείου και τότε, η κ. Μαραθέα, σύμφωνα πάντοτε με τις «εντολές» του Κ.Κ.Ε., διά του τότε συμβολαιογράφου Αθηνών Ιατρίδη, έκανε τις πράξεις «δωρεάς».
Ο καιρός όμως περνούσε, αλλά δεν άφησαν ελεύθερο το παιδάκι. Επί ημέρες το περιέφεραν στα βουνά ξυπόλητο, με υψηλό πυρετό.Μετά από τρεις περίπου μήνες, βρέθηκε το πτώμα του σε μια χαράδρα, κοντά στο χωριό Κολοκυθιά. Ο Βελουχιώτης σε κατάσταση πλήρους μέθης είχε σκοτώσει το παιδί με τα ίδια του τα χέρια, στις 20 Αυγούστου 1942. Είχε βασανισθεί απάνθρωπα κι αυτοί τότε που το βρήκαν και το έθαψαν πρόχειρα, καταμέτρησαν στο βασανισμένο κορμί του μικρού παιδιού 36 μαχαιριές! Η μάνα του και η μικρότερη αδελφή του δεν μπόρεσαν να το δουν ούτε νεκρό και κατακομματιασμένο…
Πηγή:
http://www.pare-dose.net/?p=77
Αυτός είναι ένα εμετικό παράδειγμα προς αποφυγήν και ελπίζω ο Θεός να τον μετενσαρκώνει για τις επόμενες 33.000 ζωές του σε γαιοσκώληκα μετά από όλα αυτά που έκανε στην πατρίδα μας και να τον πατάνε και να τον λιώνουν όσοι σκότωσε! Ότι έγκλημα κάνει κάποιος στη ζωή του, είναι συμπαντικός νόμος αυτό το πληρώνει σε αυτή ή σε άλλες ζωές. Στο σύμπαν δεν υπάρχει ατιμωρισία.
Όσο αφορά το τώρα κουμμούνια βάλτε καλά στο μυαλό σας να μην ξανακάνετε εγκλήματα εναντίον των Ελλήνων. Υπάρχει "θεός" που σας βλέπει εδώ στην γη και έρχονται και οι Ελ ανά πάσα στιγμή από ψηλά. Θα σας κλείσουν στα τάρταρα μέχρι να συμμορφωθείτε!
Aυτά για τα εμετικά κουμμούνια που μας απειλούν ακόμη και στις μέρες με εμφύλιο(σε επόμενα άρθρα θα τα βγάλω αυτά)...
Για τους δεξιούς έχω να πω ότι ήσασταν μια ζωή υποταγμένοι σε ξένα συμφέροντα και αλλότριες δυνάμεις. Μία με τους Άγγλους, μια με τους Αμερικανούς και τώρα υπό την μπότα της Μέρκελ! Κατά την διάρκεια του εμφυλίου δε ο ΕΔΕΣ το 1944 εκτέλεσε όλοκληρο Γυμνάσιο μαζί με τους μαθητές του στην Πρέβεζα.
Κοιτάξτε τώρα να συμμορφωθείτε όλοι σας γιατί επιστρέφουν με τα διαστημόπλοιά τους πίσω στη γη οι αρχαίοι θεοί των Ελλήνων και θέλουν από εμάς να μονιάσουμε μεταξύ μας είτε είμαστε αριστεροί, είτε δεξιοί, είτε παντρεμένοι, είτε ανύπαντροι, είτε με οικογένειες, είτε με παιδιά, είτε με γατιά, είτε με σκυλιά είτε με φυτά, είτε straight είτε gay. Γυναίκες η άνδρες. Μετανάστες ή γηγενείς. Χριστιανοί ή δωδεκαθειστές ή μουσουλμάνοι. Αναρχικοί ή αστυνομικοί. Πασόκοι, Σύριζες ή ΝΔούλες. Xοντροί η λεπτοί. Θρήσκοι ή άθρησκοι. Νέοι ή γέροι. Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί! Λαός και κωλονάκι.
Ότι είμαστε τέλος πάντων είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι. Όσοι έχουμε μαζευτεί στην ελληνική επικράτεια να ξαναβρούμε το φως που χάσαμε και να αναμορφώσουμε τον κόσμο τα επόμενα χρόνια!
Ότι είμαστε τέλος πάντων είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι. Όσοι έχουμε μαζευτεί στην ελληνική επικράτεια να ξαναβρούμε το φως που χάσαμε και να αναμορφώσουμε τον κόσμο τα επόμενα χρόνια!
Κατανοητόν;
Κατανοητόν;
