Πάντως εφόσον χρειάστηκε να ετοιμάσω όλο αυτό το άρθρο, το τελευταίο δηλαδή του Οκτώβρη και να βάλω και διαμεσολαβητή ώστε να φτάσει η πληροφορία στην Βασίλη και ακόμη δεν βρήκα μια αγκαλιά και μάλιστα αυτήν την αγκαλιά τώρα στο μέλλον γνωρίζω ότι θα την βρω αφού έχει γίνει η πρώτη αναφορά στα μέσα ενημέρωσης και αφού τα έχω αποκαλύψει όλα για εμένα το μόνο που γλιτώσατε είναι τους βιασμούς βρεφών και ακόμα και αυτό δεν είναι και τόσο σίγουρο ακόμα. Όλα τα άλλα πάντως θα τα δείξω. Έτσι και αλλιώς ότι βιώνει ο ένας το βιώνει και ο άλλος στα ανώτερα πεδία στα οποία σιγά σιγά μεταβαίνουμε όλοι μαζί. Και ότι έχουμε βιώσει στο παρελθόν και αυτό θα το μοιραστούμε μεταξύ μας. Είπαμε ο Θεός είμαστε όλοι μαζί και οι εμπειρίες παίρνουν κολεκτιβίστικη δομή στις ανώτερες διαστάσεις. Ότι νιώθει ο ένας το νιώθει και ο άλλος. Σαν τις μέλισσες σε μια κυψέλη που λειτουργούν συλλογικά και συντονισμένα. Έτσι θα βιώνουμε τη ζωή. Συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο.
Όλα θα τα δείξω λοιπόν. Όλα μόνο τους βιασμούς βρεφών γλιτώσατε. Και θα γίνω πάρα πολύ σκληρός με όλους σας. Εγώ πήγα στο παλάτι του Βασιλιά-Θεού αυτά τα Χριστούγεννα. Από εκεί θα τα γράφω και θα τα δείχνω όλα από εδώ και μπρος. Και θα σας βγει και εσάς η ψυχή τώρα μέχρι να τελειώσει η διαδικασία. Όπως μου βγήκε και εμένα όλα αυτά τα χρόνια.
Όπως με αφήσατε να περάσω μόνο μου αυτά τα τελευταία Χριστούγεννα της ζωής μου ως κοινός θνητός. Και να το ξέρετε φταίτε όλοι όσοι με ταλαιπωρήσατε στη ζωή μου για αυτό, από τους γονείς μου μέχρι τους συναδέλφους και το παπαδαριό και τς θεούσες. Όλοι όσοι μου τη γαμήσατε την ζωή όλα τα χρόνια.
Γιατί ο Βασίλης δεν θα τρόμαζε αν δεν ήταν τόσο σκληρά όσα είχα ζήσει και θα με αγκάλιαζε από τον Σεπτέμβρη. Δεν θα τρόμαζε αν γνώριζε ότι είχα ένα υγιές παρελθόν κύριε Μανώλη από το κατηχητικό. Αν γνώριζε ότι είχα υγιείς σχέσεις από μικρός. Εγώ ήρθα τότε σε εσάς για να του το πείτε του κ.Κυριάκου ότι τον είχα ερωτευθεί. Και όχι για να μου πείτε δεν ξέρεις τι περνάει και ο κ.Κυριάκος και μην φτιάξεις έναν Θεό στα μέτρα σου. Τις μαλακίες που σου έμαθε το παπαδαριό κ. Μανώλη. Προφανώς και ο κ.Κυριάκος ένιωθε κάτι για εμένα για να μου το πείτε αυτό ότι δεν ξέρεις τι περνάει και ο κ.Κυριάκος. Μια φορά να σε έβλεπα για λίγο, μόνο μια φορά και ας πέθαινα μετά... Αυτό σκεφτόμουν τότε για εσάς κ.Κυριάκο...
Λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα πέθανα που τα πέρασα μόνος μου. Γιατί να ξέρετε Χριστούγεννα δεν είχα ζήσει ποτέ με κάποιον που να με αγαπάει, ούτε με τον Βασίλη από τα Γλυκά Νερά, ούτε καν σε μια ψεύτικη αγκαλιά ενός τσολιού. Kαι αυτά τα Χριστούγεννα να το ξέρετε ήταν τα πιο σκληρά της ζωής μου θα μάθετε σε λίγο γιατί.
Εντωμεταξύ ο Βασίλης από τις αρχές του Απρίλη που με είδε και στο σχολείο φευγαλέα την ημέρα που ήρθα να παραδώσω τις σημειώσεις μου στην Νατάσσα την δασκάλα της ειδικής αγωγής του 10ου Ηλιούπολης και να κεράσω και κάτι φοντανάκια την κ.Λυμπεροπούλου την διευθύντρια του 10ου Ηλιούπολης με παρακαλούσε από μέσα του να με δει άμεσα αλλά εγώ του έστελνα μηνύματα με την σκέψη μου ότι είμαι ένα φρικιό. Πήρα κι άλλα κιλά, πολλά κιλά από την στενοχώρια μου. 121 έφθασα. Δεν μπορώ να επιτρέψω να με δεις έτσι όπως έγινα του έλεγα, μόλις βγήκα από το ψυχιατρείο...
Και τώρα θα γίνω πραγματικά αναίσθητος όπως με συμβούλευε η μάνα μου. Αναίσθητος με όλους όσους μου γαμήσατε την ζωή. Δεν με νοιάζει όσο και αν πονέσετε όσοι μου την γαμήσατε την ζωή. Γιατί να το ξέρετε εγώ θα είμαι νεκρός για εσάς από εδώ και πέρα. Mόνο για τους όμορφους που θα συναντώ και για όσους λίγους με κατάλαβαν σε αυτή τη ζωή θα είμαι ζωντανός... Για τους υπόλοιπους θα είμαι εγκεφαλικά νεκρός...
Και θα σας κάνω να ματώσετε και να πονέσετε τόσο όσο μάτωσα και πόνεσα εγώ. Θα είμαι μαζί σας από τη δύση μέχρι την αυγή και θα σας κάνω να ματώνετε από την ντροπή και την περιφρόνηση όσους με ματώσατε. Και για τους αυτούς που ήταν ευγενικοί μαζί μου και με κατάλαβαν και με αυτούς θα είμαι μαζί τους από την δύση έως την αυγή μαζί τους αλλά σε αυτούς θα χαρίσω αιώνια ευτυχισμένη ζωή και θα τους κάνω να λάμπουν όπως το στερέωμα του παράδεισου και τα αστέρια του ουρανού!!! Ορίστε τι χάσατε όσοι δεν σταθήκατε δίπλα μου και με πονέσατε.
Τον Νοέμβρη στην αρχή είπα να κάνω ένα διάλειμμα να ξέρετε στο μυαλό μου από όλα γιατί δεν θα την έβγαζα αλλιώς και το μόνο που έκανα, ήταν να ακούω μουσική και να ψάχνω τραγούδια. Βέβαια από τα μέσα και μετά άρχισα να κλαίω και πάλι γιατί ετοίμαζα το άρθρο για τον τεχνοφοβικό σύμβουλο με τα ποιήματα και σκεφτόμουν πάλι τον αλήτη. Έκλαιγα τόσο πολύ που έγινα και εγώ σαν κι αυτόν μια αλήτισσα ψυχή... Τώρα δεν φοβάμαι, μπορώ και κάνω κάθε μέρα νέα αρχή...
Και μετά έτρεξα για να βρω κάποιους από τους ανθρώπους που ήθελα από τα μέσα ενημέρωσης. Όσους πρόλαβα. Θέλει πολύ κουράγιο για να προσεγγίσεις τα μέσα ενημέρωσης, μετά από όλα αυτά. Το 2012 το είχα κάνει χωρίς να το πολυσκεφθώ αλλά τώρα ήταν πιο δύσκολο. Για αυτό ήθελα να ξέρω ότι θα τον έχω τον Βασίλη δίπλα μου έστω και αν δεν είχε φθάσει σε αυτόν ακόμα η πληροφορία. Έστω και αν δεν ήξερα ότι αργότερα ακόμα και αυτό δεν θα τον συγκινούσε τον Βασίλη... Ότι θα φοβόταν μέχρι την τελευταία στιγμή. Αλλά χαλάλι, εξάλλου όλα φθάνουν στο καιρό τους για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν...
Άρχισα να τρέχω στα Μέσα Ενημέρωσης λοιπόν αφού πρώτα πήρα την διαβεβαίωση από την Νατάσσα την δασκάλα της ειδικής αγωγής στο σχολείο που δουλεύει ο Βασίλης ότι θα του μεταφέρει την πληροφορία για τα άρθρα που τον αφορούν... Αλλά εγώ συνέχισα να κλαίω... Γιατί ήμουν εντελώς μόνος μου και σε λίγο καιρό θα έρχονταν τα χειρότερα... Με τον ακούσιο εγκλεισμό στο ψυχιατρείο... Για αυτό και δεν πρόλαβα να έρθω σε όλα τα μέσα ενημέρωσης τότε... Με διέκοψαν βιαίως. Δεν πρόλαβα ακόμα να έρθω σε όλους σας. Θα συνεχίσω όμως να το ξέρετε να έρχομαι σε εσάς στα ΜΜΕ για να με δείτε, να έχω μια πρώτη επαφή μαζί σας και να προσεγγίσω τους ανθρώπους που θέλω, όταν πάλι βρω το κουράγιο να το κάνω.
Πάντως με βλέπατε μέσα στο μετρό που έκλαιγα. Θυμάμαι ένα όμορφο ψηλό παλικάρι με πράσινη μπλούζα ελαφρά γεματούλης, με τριμαρισμένα γένια και με γυαλιά ηλίου, έκατσα απεναντί του, κατευθυνόμουν τον Οκτώβρη προς Ομόνοια για να πάω για δουλειές στη Ά Αθήνας, για τα πρακτικά, και είχα βάλει το Forever Young από τους Alfaville και έκλαιγα. Νομίζω το πρόσεξε και κοιτούσε να δει τι τραγούδι άκουγα. Είχε και κάτι ουλές σαν από τραύματα στο χέρι του και στο λαιμό από ότι θυμάμαι. Εσύ τραύματα στο σώμα. Εγώ τραύματα στην ψυχή και στο σώμα. Όμορφε αν θες να επικοινωνήσεις μαζί μου θα με βρεις στο facebook και εσύ!
Και η Χρυσούλα η πολύ ευγενική υπάλληλος από το πρωτόκολλο της Ά Αθήνας με είδε που έκλαιγα εκείνη την ημέρα όταν βρισκόμουν στη φάση της περιπέτειας των πρακτικών στην οποία με επέβαλλε η φράουλα. Τα πρακτικά δεν τα πήρα ακόμα τελικά. Αλλά να δείτε που θα τα πάρω! Θα ξεκαθαριστεί και αυτό το ζήτημα σύντομα! Όταν λέω κάτι το εννοώ! Ο Κύριος, ο Κύριος ξέρει ότι το εννοώ!
Συντονισμένοι εκπέμποντας SOS για αγάπη πριν βυθιστούμε όπως η χαμένη Ατλαντίδα!
Συντονισμένοι καλώντας και εκπέμποντας σήματα μέσα από το διαστημόπλοιο των Modern Talking. Μετρώντας αντίστροφα για την πρώτη στενή επαφή Τρίτου Τύπου.
Όλα θα τα δείξω λοιπόν. Όλα μόνο τους βιασμούς βρεφών γλιτώσατε. Και θα γίνω πάρα πολύ σκληρός με όλους σας. Εγώ πήγα στο παλάτι του Βασιλιά-Θεού αυτά τα Χριστούγεννα. Από εκεί θα τα γράφω και θα τα δείχνω όλα από εδώ και μπρος. Και θα σας βγει και εσάς η ψυχή τώρα μέχρι να τελειώσει η διαδικασία. Όπως μου βγήκε και εμένα όλα αυτά τα χρόνια.
Όπως με αφήσατε να περάσω μόνο μου αυτά τα τελευταία Χριστούγεννα της ζωής μου ως κοινός θνητός. Και να το ξέρετε φταίτε όλοι όσοι με ταλαιπωρήσατε στη ζωή μου για αυτό, από τους γονείς μου μέχρι τους συναδέλφους και το παπαδαριό και τς θεούσες. Όλοι όσοι μου τη γαμήσατε την ζωή όλα τα χρόνια.
Γιατί ο Βασίλης δεν θα τρόμαζε αν δεν ήταν τόσο σκληρά όσα είχα ζήσει και θα με αγκάλιαζε από τον Σεπτέμβρη. Δεν θα τρόμαζε αν γνώριζε ότι είχα ένα υγιές παρελθόν κύριε Μανώλη από το κατηχητικό. Αν γνώριζε ότι είχα υγιείς σχέσεις από μικρός. Εγώ ήρθα τότε σε εσάς για να του το πείτε του κ.Κυριάκου ότι τον είχα ερωτευθεί. Και όχι για να μου πείτε δεν ξέρεις τι περνάει και ο κ.Κυριάκος και μην φτιάξεις έναν Θεό στα μέτρα σου. Τις μαλακίες που σου έμαθε το παπαδαριό κ. Μανώλη. Προφανώς και ο κ.Κυριάκος ένιωθε κάτι για εμένα για να μου το πείτε αυτό ότι δεν ξέρεις τι περνάει και ο κ.Κυριάκος. Μια φορά να σε έβλεπα για λίγο, μόνο μια φορά και ας πέθαινα μετά... Αυτό σκεφτόμουν τότε για εσάς κ.Κυριάκο...
Λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα πέθανα που τα πέρασα μόνος μου. Γιατί να ξέρετε Χριστούγεννα δεν είχα ζήσει ποτέ με κάποιον που να με αγαπάει, ούτε με τον Βασίλη από τα Γλυκά Νερά, ούτε καν σε μια ψεύτικη αγκαλιά ενός τσολιού. Kαι αυτά τα Χριστούγεννα να το ξέρετε ήταν τα πιο σκληρά της ζωής μου θα μάθετε σε λίγο γιατί.
Εντωμεταξύ ο Βασίλης από τις αρχές του Απρίλη που με είδε και στο σχολείο φευγαλέα την ημέρα που ήρθα να παραδώσω τις σημειώσεις μου στην Νατάσσα την δασκάλα της ειδικής αγωγής του 10ου Ηλιούπολης και να κεράσω και κάτι φοντανάκια την κ.Λυμπεροπούλου την διευθύντρια του 10ου Ηλιούπολης με παρακαλούσε από μέσα του να με δει άμεσα αλλά εγώ του έστελνα μηνύματα με την σκέψη μου ότι είμαι ένα φρικιό. Πήρα κι άλλα κιλά, πολλά κιλά από την στενοχώρια μου. 121 έφθασα. Δεν μπορώ να επιτρέψω να με δεις έτσι όπως έγινα του έλεγα, μόλις βγήκα από το ψυχιατρείο...
Και τώρα θα γίνω πραγματικά αναίσθητος όπως με συμβούλευε η μάνα μου. Αναίσθητος με όλους όσους μου γαμήσατε την ζωή. Δεν με νοιάζει όσο και αν πονέσετε όσοι μου την γαμήσατε την ζωή. Γιατί να το ξέρετε εγώ θα είμαι νεκρός για εσάς από εδώ και πέρα. Mόνο για τους όμορφους που θα συναντώ και για όσους λίγους με κατάλαβαν σε αυτή τη ζωή θα είμαι ζωντανός... Για τους υπόλοιπους θα είμαι εγκεφαλικά νεκρός...
Και θα σας κάνω να ματώσετε και να πονέσετε τόσο όσο μάτωσα και πόνεσα εγώ. Θα είμαι μαζί σας από τη δύση μέχρι την αυγή και θα σας κάνω να ματώνετε από την ντροπή και την περιφρόνηση όσους με ματώσατε. Και για τους αυτούς που ήταν ευγενικοί μαζί μου και με κατάλαβαν και με αυτούς θα είμαι μαζί τους από την δύση έως την αυγή μαζί τους αλλά σε αυτούς θα χαρίσω αιώνια ευτυχισμένη ζωή και θα τους κάνω να λάμπουν όπως το στερέωμα του παράδεισου και τα αστέρια του ουρανού!!! Ορίστε τι χάσατε όσοι δεν σταθήκατε δίπλα μου και με πονέσατε.
Τον Νοέμβρη στην αρχή είπα να κάνω ένα διάλειμμα να ξέρετε στο μυαλό μου από όλα γιατί δεν θα την έβγαζα αλλιώς και το μόνο που έκανα, ήταν να ακούω μουσική και να ψάχνω τραγούδια. Βέβαια από τα μέσα και μετά άρχισα να κλαίω και πάλι γιατί ετοίμαζα το άρθρο για τον τεχνοφοβικό σύμβουλο με τα ποιήματα και σκεφτόμουν πάλι τον αλήτη. Έκλαιγα τόσο πολύ που έγινα και εγώ σαν κι αυτόν μια αλήτισσα ψυχή... Τώρα δεν φοβάμαι, μπορώ και κάνω κάθε μέρα νέα αρχή...
Και μετά έτρεξα για να βρω κάποιους από τους ανθρώπους που ήθελα από τα μέσα ενημέρωσης. Όσους πρόλαβα. Θέλει πολύ κουράγιο για να προσεγγίσεις τα μέσα ενημέρωσης, μετά από όλα αυτά. Το 2012 το είχα κάνει χωρίς να το πολυσκεφθώ αλλά τώρα ήταν πιο δύσκολο. Για αυτό ήθελα να ξέρω ότι θα τον έχω τον Βασίλη δίπλα μου έστω και αν δεν είχε φθάσει σε αυτόν ακόμα η πληροφορία. Έστω και αν δεν ήξερα ότι αργότερα ακόμα και αυτό δεν θα τον συγκινούσε τον Βασίλη... Ότι θα φοβόταν μέχρι την τελευταία στιγμή. Αλλά χαλάλι, εξάλλου όλα φθάνουν στο καιρό τους για εκείνους που ξέρουν να περιμένουν...
Άρχισα να τρέχω στα Μέσα Ενημέρωσης λοιπόν αφού πρώτα πήρα την διαβεβαίωση από την Νατάσσα την δασκάλα της ειδικής αγωγής στο σχολείο που δουλεύει ο Βασίλης ότι θα του μεταφέρει την πληροφορία για τα άρθρα που τον αφορούν... Αλλά εγώ συνέχισα να κλαίω... Γιατί ήμουν εντελώς μόνος μου και σε λίγο καιρό θα έρχονταν τα χειρότερα... Με τον ακούσιο εγκλεισμό στο ψυχιατρείο... Για αυτό και δεν πρόλαβα να έρθω σε όλα τα μέσα ενημέρωσης τότε... Με διέκοψαν βιαίως. Δεν πρόλαβα ακόμα να έρθω σε όλους σας. Θα συνεχίσω όμως να το ξέρετε να έρχομαι σε εσάς στα ΜΜΕ για να με δείτε, να έχω μια πρώτη επαφή μαζί σας και να προσεγγίσω τους ανθρώπους που θέλω, όταν πάλι βρω το κουράγιο να το κάνω.
Πάντως με βλέπατε μέσα στο μετρό που έκλαιγα. Θυμάμαι ένα όμορφο ψηλό παλικάρι με πράσινη μπλούζα ελαφρά γεματούλης, με τριμαρισμένα γένια και με γυαλιά ηλίου, έκατσα απεναντί του, κατευθυνόμουν τον Οκτώβρη προς Ομόνοια για να πάω για δουλειές στη Ά Αθήνας, για τα πρακτικά, και είχα βάλει το Forever Young από τους Alfaville και έκλαιγα. Νομίζω το πρόσεξε και κοιτούσε να δει τι τραγούδι άκουγα. Είχε και κάτι ουλές σαν από τραύματα στο χέρι του και στο λαιμό από ότι θυμάμαι. Εσύ τραύματα στο σώμα. Εγώ τραύματα στην ψυχή και στο σώμα. Όμορφε αν θες να επικοινωνήσεις μαζί μου θα με βρεις στο facebook και εσύ!
Και η Χρυσούλα η πολύ ευγενική υπάλληλος από το πρωτόκολλο της Ά Αθήνας με είδε που έκλαιγα εκείνη την ημέρα όταν βρισκόμουν στη φάση της περιπέτειας των πρακτικών στην οποία με επέβαλλε η φράουλα. Τα πρακτικά δεν τα πήρα ακόμα τελικά. Αλλά να δείτε που θα τα πάρω! Θα ξεκαθαριστεί και αυτό το ζήτημα σύντομα! Όταν λέω κάτι το εννοώ! Ο Κύριος, ο Κύριος ξέρει ότι το εννοώ!
