Και μιας και μίλαγα στο προηγούμενο άρθρο για καριόληδες και πουστάρες τον Κοσιώνη τον συνάντησα αρκετές φορές μετά το Πάσχα του 2017. Θα συνεχίσω λοιπόν λίγο με το τι συζητούσα μαζί του χωρίς να σας αποκαλύψω ακόμα γιατί είναι καριόλης και τελείως απάραδεκτος. Σε μελλοντικά άρθρα αυτά, έτσι για να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον σας!
Του έλεγα λοιπόν του Κοσιώνη ότι πέφτω στα πατώματα για τον Βασίλη τον Κουλιούμπα και κλαίω για αυτόν. Του είπα και για την νυκτερινή ενούρηση και συζητήσαμε και για τον διαβήτη που είχα φτάσει τις μονάδες ινσουλίνης στο 50.
Μου άλλαξε τα φάρμακα τέλος του Ιούλη του 2017 μου το γύρισε στο Epimat, γενόσημο που έχει την ουσία που έχει και το Abilify αριπιπραζόλη δηλαδή και το Geodon που έχει μέσα την ουσία ziprasodine. Υποτίθεται ότι αυτά τα δύο φάρμακα δεν επιβαρύνουν τον διαβήτη και την παχυσαρκεία. Για το abilify σας έχω ήδη δείξει ντοκουμέντα, πάρτε μια ειδοποίηση από το FDA για την ζιπραζιδόνη:
Ziprasidone May Be Associated With Increased Risk of Hyperglycemia, Diabetes
Του έλεγα πάντα στις συναντήσεις μας του Κοσιώνη ότι η ιστοσελίδα μου έχει μηδαμινή επισκεψιμότητα. Έτσι του έλεγα πάντα του Κοσιώνη ότι έχει μηδενική επισκεψιμότητα, τον τρόλαρα και τον μισάνθρωπο τον Κοσιώνη. Και αν τον συναντούσα και στο μέλλον πάλι θα του έλεγα ότι έχει μηδενική επισκεψιμότητα, ακόμα και αν το Σάββατο το έλεγαν στην τηλεόραση. Τόσο τρολάρισμα ήθελα να σου ρίξω Κοσιώνη. Tόσο τρολάρισμα όσο η παρακάτω παρωδία του βιντεοκλίπ του Bitch I'm Madonna! Tόσο τρολάρισμα Κοσιώνη!
Mια συνάντηση μας μέσα στους επόμενους μήνες, τον Οκτώβρη του 2017, ήταν η πιο ενδιαφέρουσα από όλες, πριν καταλάβω βέβαια ότι είναι και αυτός εντελώς απαράδεκτος! Έμαθα που λέτε τον Οκτώβρη του 2017 ότι πηγαίνει σαν πραγματογνώμονας στα δικαστήρια, του έδωσα και ένα συμβολικό ποσό για να τον ευχαριστήσω που με παρακολουθεί τόσο καιρό το όποιο το πήρε αυτή τη φόρα αλλά με το ζόρι πρέπει να ομολογήσω και του είπα ως συνήθως ότι η ιστοσελίδα μου έχει μηδαμινή επισκεψιμότητα και θα την κλείσω κάποια στιγμή και δεν θα ξαναασχοληθώ, το οποίο αναγνώστες μου πράγματι το έκανα ένα χρόνο μετά τον Οκτώβρη του 2018, το έκλεισα δηλαδή για το κοινό το blog χωρίς αυτήν την φορά να με εκβιάσει κάποιος και έτσι έπρεπε να γίνει και την προηγούμενη φορά, χωρίς εισαγγελικές και εκβιασμούς δηλαδή αλλά να το κλείσω με την δική μου ελεύθερη βούληση αν έβλεπα ότι δεν πετυχαίνει το σκοπό του εκείνη την χρονική περίοδο, έτσι και αλλιώς δεν θα ασχολούνταν τα μέσα ενημέρωσης τότε. Θα συνέχιζα απλά να τριγυρνάω στους δρόμους της πόλης ακούγοντας τους ήχους της, μέχρι να έρθει πάλι η κατάλληλη στιγμή να την ανοίξω όπως και το έκανα στο μέλλον, χωρίς να περάσω όλη αυτήν την βάσανο της ακούσιας νοσηλείας.
Φυσικά προσωπικά ακόμα και όταν την έκλεισα την ιστοσελίδα μου για το κοινό, συνέχισα να ασχολούμαι με αυτή, ως ιδιωτικό προσωπικό ημερολόγιο πια, γιατί αναγνώστες μου αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα ένα προσωπικό ημερολόγιο είναι όλη η ιστοσελίδα μου, ένα blog δηλαδή όνομα και πράγμα. Ότι θα έπρεπε δηλαδή να είναι ένα blog κατ' ορισμό, ένα προσωπικό ημερολόγιο δηλαδή είτε το έχω ανοιχτό για το κοινό, είτε μόνο για εμένα. Απλά από την στιγμή που θα πάρει δημοσιότητα έχουν τόση δύναμη όλα όσα έχω ζήσει, τα μαρτύρια που τράβηξα δηλαδή που θα μπορώ και να σας βοηθήσω όλους σας και να ασκήσω επιρροή σε πολλές καταστάσεις από την πολιτική μέχρι την θρησκεία.
Mια συνάντηση μας μέσα στους επόμενους μήνες, τον Οκτώβρη του 2017, ήταν η πιο ενδιαφέρουσα από όλες, πριν καταλάβω βέβαια ότι είναι και αυτός εντελώς απαράδεκτος! Έμαθα που λέτε τον Οκτώβρη του 2017 ότι πηγαίνει σαν πραγματογνώμονας στα δικαστήρια, του έδωσα και ένα συμβολικό ποσό για να τον ευχαριστήσω που με παρακολουθεί τόσο καιρό το όποιο το πήρε αυτή τη φόρα αλλά με το ζόρι πρέπει να ομολογήσω και του είπα ως συνήθως ότι η ιστοσελίδα μου έχει μηδαμινή επισκεψιμότητα και θα την κλείσω κάποια στιγμή και δεν θα ξαναασχοληθώ, το οποίο αναγνώστες μου πράγματι το έκανα ένα χρόνο μετά τον Οκτώβρη του 2018, το έκλεισα δηλαδή για το κοινό το blog χωρίς αυτήν την φορά να με εκβιάσει κάποιος και έτσι έπρεπε να γίνει και την προηγούμενη φορά, χωρίς εισαγγελικές και εκβιασμούς δηλαδή αλλά να το κλείσω με την δική μου ελεύθερη βούληση αν έβλεπα ότι δεν πετυχαίνει το σκοπό του εκείνη την χρονική περίοδο, έτσι και αλλιώς δεν θα ασχολούνταν τα μέσα ενημέρωσης τότε. Θα συνέχιζα απλά να τριγυρνάω στους δρόμους της πόλης ακούγοντας τους ήχους της, μέχρι να έρθει πάλι η κατάλληλη στιγμή να την ανοίξω όπως και το έκανα στο μέλλον, χωρίς να περάσω όλη αυτήν την βάσανο της ακούσιας νοσηλείας.
Φυσικά προσωπικά ακόμα και όταν την έκλεισα την ιστοσελίδα μου για το κοινό, συνέχισα να ασχολούμαι με αυτή, ως ιδιωτικό προσωπικό ημερολόγιο πια, γιατί αναγνώστες μου αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα ένα προσωπικό ημερολόγιο είναι όλη η ιστοσελίδα μου, ένα blog δηλαδή όνομα και πράγμα. Ότι θα έπρεπε δηλαδή να είναι ένα blog κατ' ορισμό, ένα προσωπικό ημερολόγιο δηλαδή είτε το έχω ανοιχτό για το κοινό, είτε μόνο για εμένα. Απλά από την στιγμή που θα πάρει δημοσιότητα έχουν τόση δύναμη όλα όσα έχω ζήσει, τα μαρτύρια που τράβηξα δηλαδή που θα μπορώ και να σας βοηθήσω όλους σας και να ασκήσω επιρροή σε πολλές καταστάσεις από την πολιτική μέχρι την θρησκεία.
Συζητήσαμε και κάποια άλλα ενδιαφέροντα πράγματα με τον Κοσιώνη όπως για την σεξουαλικότητα μου. Του είπα ότι δεν ψάχνομαι και ότι όλους αυτούς τους μήνες που με παρακολουθεί έκανα μόνο ένα blind date και μάλιστα χωρίς να έρθω σε ερωτική επαφή με αυτό το παιδί που συναντήθηκα. Δεν σας το είπα κ.Κοσιώνη τότε αλλά θα σας το πω τώρα από εδώ εγώ ήθελα να δοκιμάσω τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα όπως λέει και ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Νομίζω ότι άξιζε την αναμονή. Εξάλλου όπως λέει και η Ματούλα Ζαμάνη, το 'χουν οι μοίρες μου να το ζήσω και χωρίς να πάω στην τσιγγάνα να μου το πει, ρίχνοντας τα χαρτιά ή λέγοντας μου το καφέ. Αρκεί να δείτε το χέρι μου που γράφει ότι σε κάμποσα τέρμινα και μέρες θε σίγουρα να περάσουμε τις βέρες!
Συζητήσαμε και κάποια άλλα πράγματα όπως για την πορεία της ζωής μου μέσα στο χρόνο. Με ρώτησε αν βιώνω καταθλιπτικά συμπτώματα και του είπα ότι κάτι τέτοιο έχω να το βιώσω από από 23-24 χρονών επί εποχής Ζεφυρίου δηλαδή, και ότι στην μικτή φάση που πέρασα τον περασμένο Οκτώβρη του 2016 ένιωθα περισσότερο εξάντληση μαζί με ευφορικότητα παρά καταθλιπτική διάθεση. Του επισήμανα ότι η καταθλιπτική μου διάθεση πάντα συνδέονταν από κάποιο εξωτερικό παράγοντα και δεν ήταν απλά όπως μου είπε ο ίδιος στη ερώτηση του μια διάθεση που ήρθε απλώς χωρίς να συνδέεται με κάποιο γεγονός της ζωής μου, οπότε όπως καταλαβαίνω σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ξεκάθαρα ανισορροπία στις χημικές ουσίες του εγκεφάλου και χρειάζεσαι αγωγή.
Συζητήσαμε και κάποια άλλα πράγματα όπως για την πορεία της ζωής μου μέσα στο χρόνο. Με ρώτησε αν βιώνω καταθλιπτικά συμπτώματα και του είπα ότι κάτι τέτοιο έχω να το βιώσω από από 23-24 χρονών επί εποχής Ζεφυρίου δηλαδή, και ότι στην μικτή φάση που πέρασα τον περασμένο Οκτώβρη του 2016 ένιωθα περισσότερο εξάντληση μαζί με ευφορικότητα παρά καταθλιπτική διάθεση. Του επισήμανα ότι η καταθλιπτική μου διάθεση πάντα συνδέονταν από κάποιο εξωτερικό παράγοντα και δεν ήταν απλά όπως μου είπε ο ίδιος στη ερώτηση του μια διάθεση που ήρθε απλώς χωρίς να συνδέεται με κάποιο γεγονός της ζωής μου, οπότε όπως καταλαβαίνω σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ξεκάθαρα ανισορροπία στις χημικές ουσίες του εγκεφάλου και χρειάζεσαι αγωγή.
Του θύμισα ότι έχω ζήσει απανωτά ψυχοπιεστικά γεγονότα όπως του είχα πει και στην πρώτη μας συνάντηση στην εφημερία και του είπα ότι δεν γνωρίζω αν όλα αυτά είναι τυχαία ή όχι. Ήμουν αγνωστικιστής κρατούσα αυτή την έντιμη στάση στη ζωή μου του είπα αλλά τώρα πιστεύω ότι το κάδρο της ζωής μας το επιλέγουμε πριν καν γεννηθούμε για να πάρουμε μαθήματα και να εξελιχθούμε σαν οντότητες, θέματα τα οποία η ψυχιατρική δεν τα αποδέχεται.
Του είπα και για το Αυτό την ταινία που είχα δει μόλις μία δυο μέρες πριν. Του είπα ότι την βρήκα εξαιρετική και ότι ταυτίστηκα με τους έφηβους χαρακτήρες της ταινίας, χωρίς να επεισέλθω σε λεπτομέρειες όπως θα κάνω τώρα. Αυτές οι ταινίες τρόμου μ'αρέσουν παρεπιμπτόντως εμένα, που λειτουργούν σαν μια αλληγορία μέσα σε κοινωνικό-ψυχαναλυτικά πλαίσια και όχι αυτές με τα φθηνά ΜΠΟΥ! Για όσους φοβηθούν λοιπόν μέσα από αυτό το blog, ένα έχω να τους πω με νόημα... ΜΠΟΥ!
Και επειδή ξέρω ότι τα θέλετε και όλα στο πιάτο θα σας εξηγήσω τι εννοώ αλληγορία μέσα σε κοινωνικό-ψυχαναλυτικά πλαίσια: οι πιο αδύναμοι και από προβληματικές οικογένειες έφηβοι ενώθηκαν και ξεπέρασαν όλους τους φόβους τους μέσα στην ταινία! Undestand; Ταυτίστηκα λοιπόν με αυτούς τους χαρακτήρες γιατί ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου μέσα στην ταινία, οι πιο αδύναμοι και με προβληματική οικογένεια έφηβοι λοιπόν (φανταστείτε ότι στην ταινία σε μία οικογένεια εκ των πρωταγωνιστών υπήρχε ο θρησκοληπτικός πατέρας, έστω και υπό την εβραϊκή θρησκεία και σε μία άλλη η καταπιεστική μητέρα) που καταφέρνουν να νικήσουν όλους τους τους φόβους τους.
Με ρώτησε ο Κοσιώνης πως τα πάω και με τους γονείς μου, του είπα ότι δεν βρισκόμαστε στα μαχαίρια αλλά ούτε και εμβαθύνουμε κιόλας στις συζητήσεις μας. Του είπα και ότι γενικά νιώθω μια υπνηλία και μια αποσύνδεση από την πραγματικότητα με τις νέες συμπαντικές ενέργειες που ρέουν προς την γη κάτι που μπορεί να νιώθετε και εσείς αναγνώστες.
Του είπα και για το Αυτό την ταινία που είχα δει μόλις μία δυο μέρες πριν. Του είπα ότι την βρήκα εξαιρετική και ότι ταυτίστηκα με τους έφηβους χαρακτήρες της ταινίας, χωρίς να επεισέλθω σε λεπτομέρειες όπως θα κάνω τώρα. Αυτές οι ταινίες τρόμου μ'αρέσουν παρεπιμπτόντως εμένα, που λειτουργούν σαν μια αλληγορία μέσα σε κοινωνικό-ψυχαναλυτικά πλαίσια και όχι αυτές με τα φθηνά ΜΠΟΥ! Για όσους φοβηθούν λοιπόν μέσα από αυτό το blog, ένα έχω να τους πω με νόημα... ΜΠΟΥ!
Και επειδή ξέρω ότι τα θέλετε και όλα στο πιάτο θα σας εξηγήσω τι εννοώ αλληγορία μέσα σε κοινωνικό-ψυχαναλυτικά πλαίσια: οι πιο αδύναμοι και από προβληματικές οικογένειες έφηβοι ενώθηκαν και ξεπέρασαν όλους τους φόβους τους μέσα στην ταινία! Undestand; Ταυτίστηκα λοιπόν με αυτούς τους χαρακτήρες γιατί ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου μέσα στην ταινία, οι πιο αδύναμοι και με προβληματική οικογένεια έφηβοι λοιπόν (φανταστείτε ότι στην ταινία σε μία οικογένεια εκ των πρωταγωνιστών υπήρχε ο θρησκοληπτικός πατέρας, έστω και υπό την εβραϊκή θρησκεία και σε μία άλλη η καταπιεστική μητέρα) που καταφέρνουν να νικήσουν όλους τους τους φόβους τους.
Με ρώτησε ο Κοσιώνης πως τα πάω και με τους γονείς μου, του είπα ότι δεν βρισκόμαστε στα μαχαίρια αλλά ούτε και εμβαθύνουμε κιόλας στις συζητήσεις μας. Του είπα και ότι γενικά νιώθω μια υπνηλία και μια αποσύνδεση από την πραγματικότητα με τις νέες συμπαντικές ενέργειες που ρέουν προς την γη κάτι που μπορεί να νιώθετε και εσείς αναγνώστες.
Αυτά για τους ψυχίατρους γιατί για τα παιδιά αυτά θέλω να τα κάνω ελεύθερα, θαρραλέα, περήφανα και δυνατά. Να μην τα ξαναφάει κανένας κλόουν!
