Μια μέρα από τις επόμενες που ήρθε ο σχολικός σύμβουλος στο σχολείο και αφού είχα δει όλες αυτές τις καταστάσεις τα παίρνω και εγώ και αρχίζω να τα ψέλνω μπροστά σε όλους και με το σχολικό σύμβουλο παρόντα «Τι καταστάσεις είναι αυτές που επικρατούν… » και «Μόνο σε ταινίες με την Βουγιουκλάκη συμβαίνουν αυτά» και άλλα τέτοια είπα.
Χμ.. τότε δεν θυμόμουν ότι δεν είχα δει μόνο στην Βουγιουκλάκη τέτοια φαινόμενα… γιατί δεν θυμόμουν αυτό που είχε συμβεί μικρός…
Και γενικά μόνο τώρα μετά τις 11-11-11 θυμάμαι όλη μου την ζωή με αυτόν τον τρόπο που την περιγράφω εδώ.
Τέλοσπάντων θυμάστε που σας έλεγα ότι σε όλο το δημοτικό ήμουν μόνος χωρίς φίλους; Η αλήθεια είναι πως για ένα χρονικό διάστημα κατάφερα να κάνω δύο φίλους τον Γιώργο και τον Νικηφόρο, στην πέμπτη δημοτικού… Εκείνη την χρονιά η δασκάλα μας είχε μείνει έγκυος και μετά το πρώτο τρίμηνο την έκανε με άδεια… Αναπληρωτή δεν έφεραν και έτσι μας ανέλαβαν διάφοροι δάσκαλοι, ο καθένας από τους οποίους μας δίδασκε ένα μάθημα, σαν το Γυμνάσιο ένα πράγμα. Έμπαινε που λέτε και ένας ηλίθιος που για εκείνη την χρονιά έτυχε να τον έχουν και διευθυντή, νομίζω τον λέγαν Μπαραγγίτη, και πρέπει να μας έκανε Γλώσσα. Κάτι έκαναν μια μέρα οι δύο φίλοι μου δεν θυμάμαι τι και ο παπάρας ρώτησε ποιος το έκανε. Και εγώ σαν νομοταγές μαθητούδι που ήμουν τα πρόδωσα τα φιλαράκια μου. Ο τρισάθλιος ξέρετε τι έκανε; Τα ανέβασε στον πίνακα και τους έδωσε μια δυνατή χαρακιά στα χέρια με τον χαράκα. Όπως καταλαβαίνετε κομμένες οι φιλίες μετά από αυτό, κομμένα τα πάντα όλα. Είχα μείνει τότε θυμάμαι, γιατί δεν περίμενα από αυτόν τον άνθρωπο, τον δάσκαλο μας δηλαδή, να προχωρήσει σε μια τόσο ακραία πράξη…Οπότε δεν ξέρω αν κολλάει, αλλά μάλλον υποσυνείδητα ήμουν πολύ θυμωμένους με τους δασκάλους που χτυπάνε ή φέρονται με άσχημο τρόπο στα παιδιά.
Ξαναγυρνώντας στο Ζεφύρι, από εκείνη την μέρα που τα έψαλα ένα χεράκι στους «συναδέλφους» όλοι με είχαν στην μπούκα…. Μιλάμε ότι δεν με βοηθούσε κανένας. Να φανταστείτε ότι ζήτησα μια φορά έναν χάρτη από την Ράνια, αν έχετε τον Θεό σας και δεν μου τον έδωσε. Γενικά θυμάμαι βέβαια την Ράνια την είχα δει με μισό μάτι και εγώ, γιατί εκτός των άλλων μία από τις πρώτες μέρες πηρα κάτι τεστ Μαθηματικών και είδα ότι τους τα είχε είχε διδάξει λάθος. Δηλαδή τους είχε διδάξει λάθος την σειρά των πράξεων στις αριθμητικές παραστάσεις.
Δεν ξέρω τι ακριβώς τους είχε πει αλλά μάλλον και από ότι φαίνεται από το τεστ που έχω κρατήσει. Τους είχε πει ότι πρώτα γίνονται οι πολλαπλασιασμοί, μετά οι διαιρέσεις, μετα οι προσθέσεις και μετά οι αφαιρέσεις. Και όχι πρώτα οι πολλαπλασιασμοί και οι διαιρέσεις μαζί και μετά οι προσθέσεις και οι αφαιρέσεις μαζί και έτσι τα αποτελέσματα έβγαιναν άλλαν ντι άλλων όπως φαίνεται και από το τεστ που έχω κρατήσει.
Η Σωτηρία ήταν η καλύτερη μαθήτρια του τμήματος μου. Είχε λύσει τα προβλήματα ,με τον τρόπο που τους το είχε διδάξει και έτσι είχε πάρει 10 στο τεστ. Η Σωτηρία το είχε καταλάβει όμως αυτό που σας λέω, ότι το είχαν διδαχθεί λάθος και όταν το είπα στα παιδιά μου το είπε ότι το είχε καταλάβει... Τεσπά τρίχες είναι αυτά τώρα που τα σκέφτομαι, αναλωνόμουν σε βλακίες και ο μόνος λόγος που τα λέω είναι, για να χουμε να γελάμε με τις μαλακίες μας, αλλά και γιατί γουστάρω που η Σωτηρία ήταν πολύ έξυπνη!!!
Ξέρετε τι θεσπέσια πολιτική είχαν στο σχολείο στο Ζεφύρι που δούλεψα; Έδιναν στους αναπληρωτές τις πιο δύσκολες τάξεις. Και εμένα μου έδωσαν την πιο δύσκολη από τις δύσκολες. Οι άχρηστοι εκτός των άλλων ξέρετε τι έκαναν; Πριν έλθουν οι αναπληρωτές είχαν χωρίσει τα τμήματα κατά τέτοιο τρόπο ώστε τα πιο δύσκολα παιδιά να πέσουν στους νέους τους συναδέλφους… Την έκτη που πήρα εγώ τα γουρούνια την είχαν κατανείμει με τέτοιο τρόπο ώστε μου άφησαν 4 κορίτσια και 13 αγόρια και αν δεν με πιστεύετε ορίστε η λίστα με τα ονόματα των μαθητών της τάξης…
Συν του ότι όπως καταλαβαίνετε έχωσαν μέσα όλα τα προβληματικά. Έτσι έπρεπε να τα βγάλω πέρα όλη την χρονιά με τα θηρία του Ζεφυρίου. Και αποφάσισα ότι δεν θα ακολουθήσω το σύστημα της Ράνιας… Αποφάσισα ότι θα είμαι ευγενικός με τα παιδιά και όσο πιο φιλικός γίνονταν ότι και αν αυτά μου έκαναν. Φαντάζεστε καταλαβαίνετε πως τα είχαν μάθει εκεί μέχρι τότε με αυτά που σας περιγράφω έτσι, τις προηγούμενες χρονιές; Φωνή και σφαλιάρα… Φωνή και σφαλιάρα… Οπότε καταλαβαίνετε τι έγινε τους επόμενους μήνες… ή μάλλον που να καταλάβετε θα σας τα πω ο ίδιος…
Εκείνη την χρονιά που ήμουν στο Ζεφύρι οι διευθυντές θα άλλαζαν. Μετά τον Πάσχο που ήταν μαλάκας, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήρθε το καθίκι ο Φώτης o Μαρινόπουλος. Στην πρώτη συνάντηση που μας έκανε άρχισε να μας μιλάει για τον εαυτό του και για τα κατορθώματα του ως εκπαιδευτικός της Γερμανίας και κάτι άλλες τρίχες κατσαρές. Επίσης μας διευκρίνισε αμέσως πως ο ίδιος δεν θα ασχολείται με παιδαγωγικά θέματα και μας έδωσε την εντολή να μην του φέρνουμε παιδιά στο γραφείο του…
Εκτός των άλλων υπήρχε στην περιοχή και ένας καραγκιόζης σχολικός σύμβουλος που το μόνο που ήξερε να κάνει είναι να λέει και να μοιράζει τα κατεβατά που είχε ετοιμάσει και θεωρούσε με αυτό τον τρόπο ότι επιτελούσε τα καθήκοντα του. Ξαναθυμάμαι την Ράνια, μαγκίτισσα, γιατί πετούσε κάτι ατάκες φοβερές «ε ρε χαρτί που πάει χαμένο» είπε μια φορά όταν μας μοίρασε κάτι χε χε.(συνεχίζεται…)
Χμ.. τότε δεν θυμόμουν ότι δεν είχα δει μόνο στην Βουγιουκλάκη τέτοια φαινόμενα… γιατί δεν θυμόμουν αυτό που είχε συμβεί μικρός…
Και γενικά μόνο τώρα μετά τις 11-11-11 θυμάμαι όλη μου την ζωή με αυτόν τον τρόπο που την περιγράφω εδώ.
Τέλοσπάντων θυμάστε που σας έλεγα ότι σε όλο το δημοτικό ήμουν μόνος χωρίς φίλους; Η αλήθεια είναι πως για ένα χρονικό διάστημα κατάφερα να κάνω δύο φίλους τον Γιώργο και τον Νικηφόρο, στην πέμπτη δημοτικού… Εκείνη την χρονιά η δασκάλα μας είχε μείνει έγκυος και μετά το πρώτο τρίμηνο την έκανε με άδεια… Αναπληρωτή δεν έφεραν και έτσι μας ανέλαβαν διάφοροι δάσκαλοι, ο καθένας από τους οποίους μας δίδασκε ένα μάθημα, σαν το Γυμνάσιο ένα πράγμα. Έμπαινε που λέτε και ένας ηλίθιος που για εκείνη την χρονιά έτυχε να τον έχουν και διευθυντή, νομίζω τον λέγαν Μπαραγγίτη, και πρέπει να μας έκανε Γλώσσα. Κάτι έκαναν μια μέρα οι δύο φίλοι μου δεν θυμάμαι τι και ο παπάρας ρώτησε ποιος το έκανε. Και εγώ σαν νομοταγές μαθητούδι που ήμουν τα πρόδωσα τα φιλαράκια μου. Ο τρισάθλιος ξέρετε τι έκανε; Τα ανέβασε στον πίνακα και τους έδωσε μια δυνατή χαρακιά στα χέρια με τον χαράκα. Όπως καταλαβαίνετε κομμένες οι φιλίες μετά από αυτό, κομμένα τα πάντα όλα. Είχα μείνει τότε θυμάμαι, γιατί δεν περίμενα από αυτόν τον άνθρωπο, τον δάσκαλο μας δηλαδή, να προχωρήσει σε μια τόσο ακραία πράξη…Οπότε δεν ξέρω αν κολλάει, αλλά μάλλον υποσυνείδητα ήμουν πολύ θυμωμένους με τους δασκάλους που χτυπάνε ή φέρονται με άσχημο τρόπο στα παιδιά.
Ξαναγυρνώντας στο Ζεφύρι, από εκείνη την μέρα που τα έψαλα ένα χεράκι στους «συναδέλφους» όλοι με είχαν στην μπούκα…. Μιλάμε ότι δεν με βοηθούσε κανένας. Να φανταστείτε ότι ζήτησα μια φορά έναν χάρτη από την Ράνια, αν έχετε τον Θεό σας και δεν μου τον έδωσε. Γενικά θυμάμαι βέβαια την Ράνια την είχα δει με μισό μάτι και εγώ, γιατί εκτός των άλλων μία από τις πρώτες μέρες πηρα κάτι τεστ Μαθηματικών και είδα ότι τους τα είχε είχε διδάξει λάθος. Δηλαδή τους είχε διδάξει λάθος την σειρά των πράξεων στις αριθμητικές παραστάσεις.
Δεν ξέρω τι ακριβώς τους είχε πει αλλά μάλλον και από ότι φαίνεται από το τεστ που έχω κρατήσει. Τους είχε πει ότι πρώτα γίνονται οι πολλαπλασιασμοί, μετά οι διαιρέσεις, μετα οι προσθέσεις και μετά οι αφαιρέσεις. Και όχι πρώτα οι πολλαπλασιασμοί και οι διαιρέσεις μαζί και μετά οι προσθέσεις και οι αφαιρέσεις μαζί και έτσι τα αποτελέσματα έβγαιναν άλλαν ντι άλλων όπως φαίνεται και από το τεστ που έχω κρατήσει.
Η Σωτηρία ήταν η καλύτερη μαθήτρια του τμήματος μου. Είχε λύσει τα προβλήματα ,με τον τρόπο που τους το είχε διδάξει και έτσι είχε πάρει 10 στο τεστ. Η Σωτηρία το είχε καταλάβει όμως αυτό που σας λέω, ότι το είχαν διδαχθεί λάθος και όταν το είπα στα παιδιά μου το είπε ότι το είχε καταλάβει... Τεσπά τρίχες είναι αυτά τώρα που τα σκέφτομαι, αναλωνόμουν σε βλακίες και ο μόνος λόγος που τα λέω είναι, για να χουμε να γελάμε με τις μαλακίες μας, αλλά και γιατί γουστάρω που η Σωτηρία ήταν πολύ έξυπνη!!!
Ξέρετε τι θεσπέσια πολιτική είχαν στο σχολείο στο Ζεφύρι που δούλεψα; Έδιναν στους αναπληρωτές τις πιο δύσκολες τάξεις. Και εμένα μου έδωσαν την πιο δύσκολη από τις δύσκολες. Οι άχρηστοι εκτός των άλλων ξέρετε τι έκαναν; Πριν έλθουν οι αναπληρωτές είχαν χωρίσει τα τμήματα κατά τέτοιο τρόπο ώστε τα πιο δύσκολα παιδιά να πέσουν στους νέους τους συναδέλφους… Την έκτη που πήρα εγώ τα γουρούνια την είχαν κατανείμει με τέτοιο τρόπο ώστε μου άφησαν 4 κορίτσια και 13 αγόρια και αν δεν με πιστεύετε ορίστε η λίστα με τα ονόματα των μαθητών της τάξης…
Συν του ότι όπως καταλαβαίνετε έχωσαν μέσα όλα τα προβληματικά. Έτσι έπρεπε να τα βγάλω πέρα όλη την χρονιά με τα θηρία του Ζεφυρίου. Και αποφάσισα ότι δεν θα ακολουθήσω το σύστημα της Ράνιας… Αποφάσισα ότι θα είμαι ευγενικός με τα παιδιά και όσο πιο φιλικός γίνονταν ότι και αν αυτά μου έκαναν. Φαντάζεστε καταλαβαίνετε πως τα είχαν μάθει εκεί μέχρι τότε με αυτά που σας περιγράφω έτσι, τις προηγούμενες χρονιές; Φωνή και σφαλιάρα… Φωνή και σφαλιάρα… Οπότε καταλαβαίνετε τι έγινε τους επόμενους μήνες… ή μάλλον που να καταλάβετε θα σας τα πω ο ίδιος…
Εκείνη την χρονιά που ήμουν στο Ζεφύρι οι διευθυντές θα άλλαζαν. Μετά τον Πάσχο που ήταν μαλάκας, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήρθε το καθίκι ο Φώτης o Μαρινόπουλος. Στην πρώτη συνάντηση που μας έκανε άρχισε να μας μιλάει για τον εαυτό του και για τα κατορθώματα του ως εκπαιδευτικός της Γερμανίας και κάτι άλλες τρίχες κατσαρές. Επίσης μας διευκρίνισε αμέσως πως ο ίδιος δεν θα ασχολείται με παιδαγωγικά θέματα και μας έδωσε την εντολή να μην του φέρνουμε παιδιά στο γραφείο του…
Εκτός των άλλων υπήρχε στην περιοχή και ένας καραγκιόζης σχολικός σύμβουλος που το μόνο που ήξερε να κάνει είναι να λέει και να μοιράζει τα κατεβατά που είχε ετοιμάσει και θεωρούσε με αυτό τον τρόπο ότι επιτελούσε τα καθήκοντα του. Ξαναθυμάμαι την Ράνια, μαγκίτισσα, γιατί πετούσε κάτι ατάκες φοβερές «ε ρε χαρτί που πάει χαμένο» είπε μια φορά όταν μας μοίρασε κάτι χε χε.(συνεχίζεται…)
