Μετά από αυτά τα τραγικά που σας περιγράφω το πανυγηράκι μες στην τάξη μου συνεχίστηκε… Εκεί κατά τα τέλη του Γενάρη τσουπ να σου και εμφανίζεται ένα τσιγγανάκι από το πουθενά… δηλαδή υπήρχε στον κατάλογο της τάξης αλλά δεν είχε εμφανιστεί ποτέ μέχρι τότε μέσα στην τάξη. Δέσαμε τώρα λέω από μεσα μου! Υπήρχε ένα τραγικό σύστημα τότε που πλήρωναν τους τσιγγάνους 300 ευρώ για κάθε παιδί που έφερναν στο σχολείο οπότε πολλά από αυτά τα έστελναν οι γονείς τους εκεί μόνο και μόνο για εισπράξουν το επίδομα…. Μου ήρθε λοιπόν που λέτε ένα, ο Τσακίρης στα μέσα της χρονιάς... Μα τι να το κάνω στα μέσα της χρονιάς; Τεσπά το κωλοπαίδι τα τακίμιασε με ένα άλλο ζωηρό παιδί που είχα μέσα στην τάξη τον Ανδρουλάκη και άρχισαν τις μαλακίες. Μου έλεγαν ότι ήθελαν να πάνε τουαλέτα ή να πλύνουν τα χέρια τους και δεν ξανανέβαιναν ποτέ πάνω. Έπαιζαν ποδόσφαιρο μέσα στην αίθουσα κατά την διάρκεια του μαθήματος. Πείραζαν τα κορίτισα και μιλούσαν χυδαία. Όποτε προσπαθούσα να τα σταματήσω πετούσαν όλα τα βιβλία, τα θρανία και τις καρέκλες κάτω, γιατί τσατίζονταν... Χάος!
Το τι βρισιά ακούγονταν εντωμεταξύ δεν περιγράφεται… Μια μέρα ζήτησα από τον Ανδρουλάκη να διαβάσει ένα κείμενο και μου απάντησε επί λέξει «δεν μπορώ, καυλώνω τώρα», ενώ στο διάλλειμα την ώρα που είχα εφημερία, σε μια διένεξη που είχε με μικρότερο μαθητή του σχολείο του είπε επί λέξει «άντε μην σου χώσω κανένα εργαλείο στο κώλο σου». Εντωμεταξύ εκτός από τα δικά μου το τι κλωτσοπατινάδα είχα φάει στις εφημερίες δεν περιγράφεται. Είχε μια πολιτική το σχολείο να κλείνουν στα διαλείμματα οι πόρτες και να κάθονται οι δάσκαλοι να τις φυλάνε για να μην μπαίνουν λέει μέσα όλα μαζί στην τουαλέτα. Ποιος ξέρει τι είχε γίνε τις προηγούμενες χρονιές... Ε τι κλωτσιές είχα φάει σε αυτήν την θέση δεν μπορείτε να φανταστείτε. Κάποια στιγμή ακόμα και εγώ που είχα τόση υπομονή αγανάκτησα και άρχισα να φωνάζω ότι δεν γίνεται να έρχομαι στο σχολείο και να με κλωτσάνε.
Μια μέρα ο Τσακίρης ενώ ήμουν δίπλα του και του έκανα παρατήρηση για να γυρίσει μπροστά, ώστε να μην ενοχλεί τους συμμαθητές του πήρε το μολύβι και για να με ταπεινώσει το χτύπησε στα απόκρυφα σημεία μου… Ε, αυτό ήταν κάτι νομίζω που ήταν πάνω από τα όρια όλων, ακόμα και των άλλων παιδιών της τάξης, οπότε του έκαναν παρατήρηση ακόμα και τα αλλά παιδιά. Εγώ αμέσως τον έβγαλα από την τάξη και επειδή το έκανα αυτό άρχισε να μου φωνάζει θυμωμένος «πούστη» «πούστη».
Εντωμεταξύ είχα μέσα στην τάξη δύο πάρα πολύ καλές μαθήτριες την Σωτηρία και την Δέσποινα. Τα κορίτσια αυτά ήθελα τόσο πολύ να τα προστατέψω γιατί όπως κατάλαβα αργότερα δεν ήθελα να αισθανθούν όπως αισθανόμουν εγώ στο γυμνάσιο. Και η αλήθεια είναι ότι μέσα στην τάξη είχαν δεχτεί πολύ bulling και αυτό με ενοχλούσε πάρα πολύ. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά τον Ανδρουλάκη να παίρνει το μικρόφωνο στην γιορτή που κάναμε τις απόκριες και να φωνάζει στα κοριτσάκια που έκαναν βόλτα στην αυλή «Η Σωτηρία η Σαντοριναίου στα σκατά». «Η Δέσποινα η Λιανέρη στα σκατά». Θυμάμαι ότι είχα πελαγώσει με όλα αυτά και έπαιρνα την μάνα της Σωτηρίας που ήταν και μέσα στον σύλλογο γονέων, μια αξιοθαύμαστη γυναίκα και της έλεγα ότι δεν ξέρω τι να κάνω πια ότι θέλω να προστατέψω τα κορίτσια και ότι δεν είχα βοήθεια από πουθενά.
Και λέω ότι δεν είχα βοήθεια από κανέναν γιατί εκείνες τις ημέρες είχα ενημερώσει το καθίκι, το μουνί το τρυπημένο τον Φώτη τον Μαρινόπουλο αλλά και τον σχολικό σύμβουλο. Τι έκανε όταν του ζήτησα βοήθεια το καθίκι; Καταρχήν έκανε θέμα το ότι τα παιδιά έβγαιναν από την τάξη μου. Το σχολείο γενικά ήταν ένα μπάχαλο… Παιδιά από όλες τις τάξεις έβγαιναν έξω και έτρεχαν στους διαδρόμους, κοπανούσαν πόρτες, έβριζαν, απειλούσαν και έκανε θέμα για την δική μου την τάξη. Του είπα τι μας είχε πει ο σχολικός σύμβουλος και ότι προσπαθώ να ακολουθήσω τις κατάλληλες παιδαγωγικές μεθόδους και άρχισε να μου λέει το καθίκι να μην ακούω τον σχολικό σύμβουλο. Να πάρω τον Ανδρουλάκη και τον Τσακίρη και να τα δέσω, να πάρουμε τηλέφωνο τους γονείς για να τους ρίξουν ξύλο γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν και άλλες τέτοιες μαλακίες που μόνο ένα μουνί τρυπημένο θα έλεγε.
Εντωμεταξύ μία από εκείνες τις μέρες είχε έρθει και ο σχολικός σύμβουλος στο σχολείο και ο Ανδρουλάκης έτυχε την ίδια μέρα να έχει φέρει μαχαίρι μέσα στην τάξη για να κόψει λέει κάτι σκοινιά αλλά εγώ όπως καταλαβαίνετε είχα κατατρομοκρατηθεί… Το λέω στο σύμβουλο και τι μου απαντάει ο καραγκιόζης «Απείλησε κανένα»; Εννοώντας πως αφού δεν απείλησε και κανένα και που υπάρχει μαχαίρι στην τάξη δεν είναι πρόβλημα.
Το πιο ωραίο ξέρετε πιο ήταν; Είχε τύχει η πόρτα της τάξης να μην έχει το τζαμάκι. Ξέρετε εκείνο το τζαμάκι που έχουν οι σχολικές πόρτες στο πάνω πάνω μέρος. Και τα παιδιά σαν αγρίμια σκαρφάλωναν όλη την πόρτα και μπαινόβγαιναν από εκεί και έρχονταν από άλλες τάξεις απέξω και φώναζαν και μας ενοχλούσαν. Του είπα του καθικιού του Μαρινόπουλου θέλω να φτιάξετε την πόρτα, του το είπα μία, δυο, τρεις. Και ξέρετε πότε μου την έφτιαξε όταν τον απείλησα το καθίκι μια μέρα ότι δεν θα μπω καθόλου στην τάξη για να κάνω μάθημα αν δεν μου το έφτιαχνε…
Θυμάμαι επίσης μία από εκείνες τις μέρες να πηγαίνω προσωπικά στο γραφείο του καραγκιόζη του Παπαδημητρακόπουλου και κλαίγοντας να του περιγράφω την κατάσταση και πως δεν ξέρω πια τι να κάνω γιατί με έχει τρελάνει το μουνί το τρυπημένο ο Μαρινόπουλος, τι να κάνω να κρατάω με το ζόρι τον Ανδρουλάκη και τον Τσακίρη στην τάξη ή να προστατεύσω τα κορίτσια… Τι να κάνω να κλειδώνω την πόρτα της τάξης για να τα έχω μέσα όπως μου ζήταγε το μουνί ο Μαρινόπουλος; Και σε περίπτωση που γίνονταν σεισμός; Ο καραγκιόζης ο Παπαδημητρακόπουλος ξέρετε τι μου απάντησε; Μου απάντησε «να μην κάνω σαν παιδί» και ότι δεν θα έπρεπε να απευθυνθώ στον ίδιο διότι «για αυτό με πληρώνει το Ελληνικό Κράτος» για να ανταπεξέρχομαι με τα τέρατα χωρίς την βοήθεια την δική του, και πως δεν είναι αρμοδιότητα του, τα θέματα που του περιέγραφα γιατί αυτός αυτό που πρέπει να κάνει το κάνει, δηλαδή να έρχεται στα σχολεία και να μοιράζει τα φυλλάδια. Το χαρτί το χαμένο που έλεγε και η Ράνια!
Το λοιπόν εκείνη την ημέρα πάμε μαζί πίσω στο σχολείο γιατί τον είχα βρει το πρωί λίγο πριν την έναρξη του ωραρίου και πάνε και κλείνονται με το μουνί τον Μαρινόπουλο στο γραφείο και αρχίζουν να συζητάνε για το Γερμανικό σύστημα και πως εκεί υπάρχει ένα σύστημα προεπιλογής των δασκάλων και πως αν υπήρχε το ίδιο σύστημα στην Ελλάδα (αυτό που ήθελε να φέρει και η Αννούλα με τους μέντορες και τους αξιολογητές, σκατά να φας Αννούλα!) θα είχα απορριφθεί γιατί προφανώς το μουνί ο Μαρινόπουλος, το καθίκι του κερατά με θεωρούσε ανίκανο. Φαντάζεσαι να μου έβαζαν μέντορα τον Μαρινόπουλο, Αννούλα;
Είδα και απόειδα που λέτε οπότε κάνω και εγώ επίσημο έτοιμα προς τον σύλλογο διδασκόντων να συνεδριάσει ζητώντας τους τρία-τέσσερα πραγματάκια. Δηλαδή να αλλάξουν σχολείο ο Ζούμας, που εντωμεταξύ είχε σταματήσει να έρχεται, και ο Κούλης. Να αλλάξουν τμήμα ο Ανδρουλάκης και ο Τσακίρης και να επιστρέψουν στο τμήμα μου οι μαθήτριες που μετεγγράψαν τα προηγούμενα χρόνια στο άλλο τμήμα. Όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε αυτή η αναλογία όλα τα προηγούμενα χρόνια... σας εξήγησα γιατί, ώστε να υπάρξει ισορροπία μεταξύ του αριθμού αγοριών-κοριτσιών στο τμήμα μου.
Το μουνί το τρυπημένο ο Μαρινόπουλος πήγε και κάλεσε τον σύλλογο μια μέρα που εγώ ήμουν άρρωστος(από όλα αυτά που είχαν συμβεί, είχα αρρωστήσει εκεί μέσα) και δεν ήμουν παρόν και τι έγραψαν μέσα τα γουρούνια, αφού απέρριψαν κάθε αίτημα μου; Έγραψαν τα γουρούνια ότι πιο ήπιο τμήμα από αυτό που είχα εγώ δεν υπήρχε…
[Φέτος που πήγα να το ζητήσω θυμήθηκα ότι το καθίκι άλλαξε-διπλοέγγραψε, την ημερομηνία της συνεδρίασης για να μην φαίνεται ότι έγινε σε μέρα που είχα πάρει άδεια! Τι γελοίος Θεέ μου!]
Εντωμεταξύ το παιδάκι ο Ζούμας είχε σταματήσει να έρχεται σχολείο και ο πατέρας του, τον έκανε μάλλον βοηθό του στο ξυλουργείο και αυτό το είχε πει στον διευθυντή. Το καθίκι έλεγε μπροστά μου ευτυχώς που έφυγε και γλιτώσαμε και μέσα στο πρακτικό έγραψε για να καλυφθεί πως ο πατέρας του Ζούμα δήλωσε ότι θα το εγγράψει ξανά σε ειδικό σχολείο! Τι μαλάκας τι μουνί τρυπημένο τι καθίκι!
Και για εμένα έγραψαν τα γουρούνια ότι μου έδωσαν συμβουλή να αλλάξω συμπεριφορά, να γίνω πιο φιλικός για να φέρω πιο κοντά τους μαθητές…
Καλά ρε συνάδελφοι δεν ντρέπεστε που γράψατε τέτοιες μαλακίες μες στο πρακτικό; Που ήμουν ο πιο ήρεμος δάσκαλος που είχε περάσει από το κωλοχανείο και αφήσατε το καθίκι να γράψει τέτοιες μαλακίες στο πρακτικό; Θυμάμαι ένα γαμάτο παλικάρι από την Κρήτη που ήταν αναπληρωτής εκείνη την χρονιά τον Μανωλακάκη τον Γιάννη να το λέει το παιδί, μόνο από την τάξη του Δημήτρη δεν ακούγονται φωνές από τον δάσκαλο. Εντωμεταξύ εγώ αυτό το πρακτικό δεν το είχα υπογράψει ποτέ… παρόλα αυτά δεν ξέρω πως υπάρχει εκεί υπογραφή μου… Πλάστη! Το έχω το πρακτικό στο σπίτι μου στα εγγράφα μου με την πλαστή υπογραφή να αχνοφαίνεται στην θέση 16. Ορίστε:
Το κερασάκι στην τούρτα ξέρετε ποιο ήταν; Από όλα αυτά που σας περιγράφω τον σχολικό σύμβουλο τον πείραξε που έγραψα την λέξη "απομακρυνθούν" στο αίτημα που είχα κάνει, γιατί λέει δεν είναι παιδαγωγικά σωστή!
Και για να σκάσει και λίγο το χειλάκι μας επειδή ο καραγκιόζης ο Παπαδημητρακόπουλος ο σχολικός σύμβουλος είπε ότι εγώ έκανα σαν παιδί… Ξέρετε τι έκανε ο Μαρινόπουλος για να με εκδικηθεί και καλά που εγώ είχα πάει στον σχολικό σύμβουλο; Μια μέρα Πέμπτη ήταν, που ξεκινούσε το πρόγραμμά μου στις 10:45, είχε απεργία το μετρό και ο ηλεκτρικός. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 8:30. Γενικά πρέπει να γνωρίζετε πως έκανα την διαδρομή Ελληνικό-Ζεφύρι, μιάμιση ώρα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και έκλαιγα μέσα στα λεωφορεία lol.
Ξεκίνησα που λέτε από τις 8.30, 3 ώρες σχεδόν πριν το ωρολόγιο πρόγραμμα μου, και μια ώρα πριν από ότι ξεκινούσα συνήθως και ήταν όλη η Βουλιαγμένης κλειστή, πήχτρα πιο γρήγορα θα έφτανα αν πήγαινα περπατώντας... Κατάφερα που λέτε να φτάσω στο κέντρο στις 11.00 και από εκεί πήρα ταξί και έφτασα στις 13.00 στο σχολείο. Και για να με "εκδικηθεί" το καθίκι πήγε εκείνη την μέρα και ενημέρωσε την Διεύθυνση για το παράπτωμα μου... Τι λε ρε μεγάλε... Μπράβο...
Μαρινόπουλε ωραία εκδίκηση…
Πες μου τώρα σ’ αρέσει πούστη που σε ξεκωλιάζω δημοσίως; Πες μου πόσο το γουστάρεις καθίκι, αλήταμπουρα που μου θελες και διευθυντηλίκια στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να κάνεις μόστρα καθίκι...
Το τι βρισιά ακούγονταν εντωμεταξύ δεν περιγράφεται… Μια μέρα ζήτησα από τον Ανδρουλάκη να διαβάσει ένα κείμενο και μου απάντησε επί λέξει «δεν μπορώ, καυλώνω τώρα», ενώ στο διάλλειμα την ώρα που είχα εφημερία, σε μια διένεξη που είχε με μικρότερο μαθητή του σχολείο του είπε επί λέξει «άντε μην σου χώσω κανένα εργαλείο στο κώλο σου». Εντωμεταξύ εκτός από τα δικά μου το τι κλωτσοπατινάδα είχα φάει στις εφημερίες δεν περιγράφεται. Είχε μια πολιτική το σχολείο να κλείνουν στα διαλείμματα οι πόρτες και να κάθονται οι δάσκαλοι να τις φυλάνε για να μην μπαίνουν λέει μέσα όλα μαζί στην τουαλέτα. Ποιος ξέρει τι είχε γίνε τις προηγούμενες χρονιές... Ε τι κλωτσιές είχα φάει σε αυτήν την θέση δεν μπορείτε να φανταστείτε. Κάποια στιγμή ακόμα και εγώ που είχα τόση υπομονή αγανάκτησα και άρχισα να φωνάζω ότι δεν γίνεται να έρχομαι στο σχολείο και να με κλωτσάνε.
Μια μέρα ο Τσακίρης ενώ ήμουν δίπλα του και του έκανα παρατήρηση για να γυρίσει μπροστά, ώστε να μην ενοχλεί τους συμμαθητές του πήρε το μολύβι και για να με ταπεινώσει το χτύπησε στα απόκρυφα σημεία μου… Ε, αυτό ήταν κάτι νομίζω που ήταν πάνω από τα όρια όλων, ακόμα και των άλλων παιδιών της τάξης, οπότε του έκαναν παρατήρηση ακόμα και τα αλλά παιδιά. Εγώ αμέσως τον έβγαλα από την τάξη και επειδή το έκανα αυτό άρχισε να μου φωνάζει θυμωμένος «πούστη» «πούστη».
Εντωμεταξύ είχα μέσα στην τάξη δύο πάρα πολύ καλές μαθήτριες την Σωτηρία και την Δέσποινα. Τα κορίτσια αυτά ήθελα τόσο πολύ να τα προστατέψω γιατί όπως κατάλαβα αργότερα δεν ήθελα να αισθανθούν όπως αισθανόμουν εγώ στο γυμνάσιο. Και η αλήθεια είναι ότι μέσα στην τάξη είχαν δεχτεί πολύ bulling και αυτό με ενοχλούσε πάρα πολύ. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά τον Ανδρουλάκη να παίρνει το μικρόφωνο στην γιορτή που κάναμε τις απόκριες και να φωνάζει στα κοριτσάκια που έκαναν βόλτα στην αυλή «Η Σωτηρία η Σαντοριναίου στα σκατά». «Η Δέσποινα η Λιανέρη στα σκατά». Θυμάμαι ότι είχα πελαγώσει με όλα αυτά και έπαιρνα την μάνα της Σωτηρίας που ήταν και μέσα στον σύλλογο γονέων, μια αξιοθαύμαστη γυναίκα και της έλεγα ότι δεν ξέρω τι να κάνω πια ότι θέλω να προστατέψω τα κορίτσια και ότι δεν είχα βοήθεια από πουθενά.
Και λέω ότι δεν είχα βοήθεια από κανέναν γιατί εκείνες τις ημέρες είχα ενημερώσει το καθίκι, το μουνί το τρυπημένο τον Φώτη τον Μαρινόπουλο αλλά και τον σχολικό σύμβουλο. Τι έκανε όταν του ζήτησα βοήθεια το καθίκι; Καταρχήν έκανε θέμα το ότι τα παιδιά έβγαιναν από την τάξη μου. Το σχολείο γενικά ήταν ένα μπάχαλο… Παιδιά από όλες τις τάξεις έβγαιναν έξω και έτρεχαν στους διαδρόμους, κοπανούσαν πόρτες, έβριζαν, απειλούσαν και έκανε θέμα για την δική μου την τάξη. Του είπα τι μας είχε πει ο σχολικός σύμβουλος και ότι προσπαθώ να ακολουθήσω τις κατάλληλες παιδαγωγικές μεθόδους και άρχισε να μου λέει το καθίκι να μην ακούω τον σχολικό σύμβουλο. Να πάρω τον Ανδρουλάκη και τον Τσακίρη και να τα δέσω, να πάρουμε τηλέφωνο τους γονείς για να τους ρίξουν ξύλο γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνουν και άλλες τέτοιες μαλακίες που μόνο ένα μουνί τρυπημένο θα έλεγε.
Εντωμεταξύ μία από εκείνες τις μέρες είχε έρθει και ο σχολικός σύμβουλος στο σχολείο και ο Ανδρουλάκης έτυχε την ίδια μέρα να έχει φέρει μαχαίρι μέσα στην τάξη για να κόψει λέει κάτι σκοινιά αλλά εγώ όπως καταλαβαίνετε είχα κατατρομοκρατηθεί… Το λέω στο σύμβουλο και τι μου απαντάει ο καραγκιόζης «Απείλησε κανένα»; Εννοώντας πως αφού δεν απείλησε και κανένα και που υπάρχει μαχαίρι στην τάξη δεν είναι πρόβλημα.
Το πιο ωραίο ξέρετε πιο ήταν; Είχε τύχει η πόρτα της τάξης να μην έχει το τζαμάκι. Ξέρετε εκείνο το τζαμάκι που έχουν οι σχολικές πόρτες στο πάνω πάνω μέρος. Και τα παιδιά σαν αγρίμια σκαρφάλωναν όλη την πόρτα και μπαινόβγαιναν από εκεί και έρχονταν από άλλες τάξεις απέξω και φώναζαν και μας ενοχλούσαν. Του είπα του καθικιού του Μαρινόπουλου θέλω να φτιάξετε την πόρτα, του το είπα μία, δυο, τρεις. Και ξέρετε πότε μου την έφτιαξε όταν τον απείλησα το καθίκι μια μέρα ότι δεν θα μπω καθόλου στην τάξη για να κάνω μάθημα αν δεν μου το έφτιαχνε…
Θυμάμαι επίσης μία από εκείνες τις μέρες να πηγαίνω προσωπικά στο γραφείο του καραγκιόζη του Παπαδημητρακόπουλου και κλαίγοντας να του περιγράφω την κατάσταση και πως δεν ξέρω πια τι να κάνω γιατί με έχει τρελάνει το μουνί το τρυπημένο ο Μαρινόπουλος, τι να κάνω να κρατάω με το ζόρι τον Ανδρουλάκη και τον Τσακίρη στην τάξη ή να προστατεύσω τα κορίτσια… Τι να κάνω να κλειδώνω την πόρτα της τάξης για να τα έχω μέσα όπως μου ζήταγε το μουνί ο Μαρινόπουλος; Και σε περίπτωση που γίνονταν σεισμός; Ο καραγκιόζης ο Παπαδημητρακόπουλος ξέρετε τι μου απάντησε; Μου απάντησε «να μην κάνω σαν παιδί» και ότι δεν θα έπρεπε να απευθυνθώ στον ίδιο διότι «για αυτό με πληρώνει το Ελληνικό Κράτος» για να ανταπεξέρχομαι με τα τέρατα χωρίς την βοήθεια την δική του, και πως δεν είναι αρμοδιότητα του, τα θέματα που του περιέγραφα γιατί αυτός αυτό που πρέπει να κάνει το κάνει, δηλαδή να έρχεται στα σχολεία και να μοιράζει τα φυλλάδια. Το χαρτί το χαμένο που έλεγε και η Ράνια!
Το λοιπόν εκείνη την ημέρα πάμε μαζί πίσω στο σχολείο γιατί τον είχα βρει το πρωί λίγο πριν την έναρξη του ωραρίου και πάνε και κλείνονται με το μουνί τον Μαρινόπουλο στο γραφείο και αρχίζουν να συζητάνε για το Γερμανικό σύστημα και πως εκεί υπάρχει ένα σύστημα προεπιλογής των δασκάλων και πως αν υπήρχε το ίδιο σύστημα στην Ελλάδα (αυτό που ήθελε να φέρει και η Αννούλα με τους μέντορες και τους αξιολογητές, σκατά να φας Αννούλα!) θα είχα απορριφθεί γιατί προφανώς το μουνί ο Μαρινόπουλος, το καθίκι του κερατά με θεωρούσε ανίκανο. Φαντάζεσαι να μου έβαζαν μέντορα τον Μαρινόπουλο, Αννούλα;
Είδα και απόειδα που λέτε οπότε κάνω και εγώ επίσημο έτοιμα προς τον σύλλογο διδασκόντων να συνεδριάσει ζητώντας τους τρία-τέσσερα πραγματάκια. Δηλαδή να αλλάξουν σχολείο ο Ζούμας, που εντωμεταξύ είχε σταματήσει να έρχεται, και ο Κούλης. Να αλλάξουν τμήμα ο Ανδρουλάκης και ο Τσακίρης και να επιστρέψουν στο τμήμα μου οι μαθήτριες που μετεγγράψαν τα προηγούμενα χρόνια στο άλλο τμήμα. Όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε αυτή η αναλογία όλα τα προηγούμενα χρόνια... σας εξήγησα γιατί, ώστε να υπάρξει ισορροπία μεταξύ του αριθμού αγοριών-κοριτσιών στο τμήμα μου.
Το μουνί το τρυπημένο ο Μαρινόπουλος πήγε και κάλεσε τον σύλλογο μια μέρα που εγώ ήμουν άρρωστος(από όλα αυτά που είχαν συμβεί, είχα αρρωστήσει εκεί μέσα) και δεν ήμουν παρόν και τι έγραψαν μέσα τα γουρούνια, αφού απέρριψαν κάθε αίτημα μου; Έγραψαν τα γουρούνια ότι πιο ήπιο τμήμα από αυτό που είχα εγώ δεν υπήρχε…
[Φέτος που πήγα να το ζητήσω θυμήθηκα ότι το καθίκι άλλαξε-διπλοέγγραψε, την ημερομηνία της συνεδρίασης για να μην φαίνεται ότι έγινε σε μέρα που είχα πάρει άδεια! Τι γελοίος Θεέ μου!]
Εντωμεταξύ το παιδάκι ο Ζούμας είχε σταματήσει να έρχεται σχολείο και ο πατέρας του, τον έκανε μάλλον βοηθό του στο ξυλουργείο και αυτό το είχε πει στον διευθυντή. Το καθίκι έλεγε μπροστά μου ευτυχώς που έφυγε και γλιτώσαμε και μέσα στο πρακτικό έγραψε για να καλυφθεί πως ο πατέρας του Ζούμα δήλωσε ότι θα το εγγράψει ξανά σε ειδικό σχολείο! Τι μαλάκας τι μουνί τρυπημένο τι καθίκι!
Και για εμένα έγραψαν τα γουρούνια ότι μου έδωσαν συμβουλή να αλλάξω συμπεριφορά, να γίνω πιο φιλικός για να φέρω πιο κοντά τους μαθητές…
Καλά ρε συνάδελφοι δεν ντρέπεστε που γράψατε τέτοιες μαλακίες μες στο πρακτικό; Που ήμουν ο πιο ήρεμος δάσκαλος που είχε περάσει από το κωλοχανείο και αφήσατε το καθίκι να γράψει τέτοιες μαλακίες στο πρακτικό; Θυμάμαι ένα γαμάτο παλικάρι από την Κρήτη που ήταν αναπληρωτής εκείνη την χρονιά τον Μανωλακάκη τον Γιάννη να το λέει το παιδί, μόνο από την τάξη του Δημήτρη δεν ακούγονται φωνές από τον δάσκαλο. Εντωμεταξύ εγώ αυτό το πρακτικό δεν το είχα υπογράψει ποτέ… παρόλα αυτά δεν ξέρω πως υπάρχει εκεί υπογραφή μου… Πλάστη! Το έχω το πρακτικό στο σπίτι μου στα εγγράφα μου με την πλαστή υπογραφή να αχνοφαίνεται στην θέση 16. Ορίστε:
Το κερασάκι στην τούρτα ξέρετε ποιο ήταν; Από όλα αυτά που σας περιγράφω τον σχολικό σύμβουλο τον πείραξε που έγραψα την λέξη "απομακρυνθούν" στο αίτημα που είχα κάνει, γιατί λέει δεν είναι παιδαγωγικά σωστή!
Και για να σκάσει και λίγο το χειλάκι μας επειδή ο καραγκιόζης ο Παπαδημητρακόπουλος ο σχολικός σύμβουλος είπε ότι εγώ έκανα σαν παιδί… Ξέρετε τι έκανε ο Μαρινόπουλος για να με εκδικηθεί και καλά που εγώ είχα πάει στον σχολικό σύμβουλο; Μια μέρα Πέμπτη ήταν, που ξεκινούσε το πρόγραμμά μου στις 10:45, είχε απεργία το μετρό και ο ηλεκτρικός. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 8:30. Γενικά πρέπει να γνωρίζετε πως έκανα την διαδρομή Ελληνικό-Ζεφύρι, μιάμιση ώρα με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και έκλαιγα μέσα στα λεωφορεία lol.
Ξεκίνησα που λέτε από τις 8.30, 3 ώρες σχεδόν πριν το ωρολόγιο πρόγραμμα μου, και μια ώρα πριν από ότι ξεκινούσα συνήθως και ήταν όλη η Βουλιαγμένης κλειστή, πήχτρα πιο γρήγορα θα έφτανα αν πήγαινα περπατώντας... Κατάφερα που λέτε να φτάσω στο κέντρο στις 11.00 και από εκεί πήρα ταξί και έφτασα στις 13.00 στο σχολείο. Και για να με "εκδικηθεί" το καθίκι πήγε εκείνη την μέρα και ενημέρωσε την Διεύθυνση για το παράπτωμα μου... Τι λε ρε μεγάλε... Μπράβο...
Μαρινόπουλε ωραία εκδίκηση…
Πες μου τώρα σ’ αρέσει πούστη που σε ξεκωλιάζω δημοσίως; Πες μου πόσο το γουστάρεις καθίκι, αλήταμπουρα που μου θελες και διευθυντηλίκια στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να κάνεις μόστρα καθίκι...
Oι Λόφοι Έχουν Μάτια
Και είναι ώρα για πρωινοοό!
