Μετά το Μοσχάτο, δούλεψα πάλι στο Μοσχάτο αλλά σε άλλο σχολείο και εκεί βρήκα για πρώτη φορά στην ζωή μου δύο πολύ καλές διευθύντριες, είναι συστεγαζόμενα σχολεία, την Στέλλα την Χατζημιχαήλ και την Ιόλα την Πετρίτση πού ήταν διευθύντρια στο δικό μου σχολείο και με βοήθησε πολύ να είναι καλά η γυναίκα με την Α' Δημοτικού, δεν θα τα έβγαζα πέρα χωρίς την δική της βοήθεια και κάποιων άλλων συναδέλφων, και θα σας εξηγήσω πιο αναλυτικά σε επόμενα άρθρα τι εννοώ.
Οι δύο διευθύντριες σε αυτό το σχολείο την χρονιά που δούλεψα εκεί(2009-2010) και πριν αρχίσει κάποιο επίσημο πρόγραμμα από το υπουργείο Παιδείας είχαν αρχίσει ήδη να εξοπλίζουν τις τάξεις με διαδραστικούς πίνακες και αυτό μου έκανε μεγάλη και καλή εντύπωση. Γενικά φαίνονταν πολύ οργανωμένες και φαίνεται να έκαναν καλή διαχείριση τόσο των χρημάτων που διέθεταν όσο και του ανθρώπινου δυναμικού. Συνεργάζονταν και ο σύλλογος γονέων γiα αυτό το αποτέλεσμα βέβαια.
Υπήρχε εκεί και ένας πολύ καλός συνάδελφος ο Άρης ο Ψυχογιός που παίζει τους υπολογιστές στα δάχτυλα και είμαι σίγουρος ότι βοήθησε και αυτός στο να εξοπλιστεί το σχολείο με δαδραστικούς πίνακες.
Οι δύο διευθύντριες σε αυτό το σχολείο την χρονιά που δούλεψα εκεί(2009-2010) και πριν αρχίσει κάποιο επίσημο πρόγραμμα από το υπουργείο Παιδείας είχαν αρχίσει ήδη να εξοπλίζουν τις τάξεις με διαδραστικούς πίνακες και αυτό μου έκανε μεγάλη και καλή εντύπωση. Γενικά φαίνονταν πολύ οργανωμένες και φαίνεται να έκαναν καλή διαχείριση τόσο των χρημάτων που διέθεταν όσο και του ανθρώπινου δυναμικού. Συνεργάζονταν και ο σύλλογος γονέων γiα αυτό το αποτέλεσμα βέβαια.
Υπήρχε εκεί και ένας πολύ καλός συνάδελφος ο Άρης ο Ψυχογιός που παίζει τους υπολογιστές στα δάχτυλα και είμαι σίγουρος ότι βοήθησε και αυτός στο να εξοπλιστεί το σχολείο με δαδραστικούς πίνακες.
Για να μαζέψουμε την ουσία από όλα αυτά που έζησα πάντως στο Μοσχάτο και στο Ζεφύρι θα ήθελα να ανοίξουμε μια συζήτηση για τα πάντα όλα γύρω από τα σχολεία... την αντιπαιδαγωγικότητα της παιδαγωγικής, για το πως θα θέλαμε να αλλάξουν τα σχολεία στις υποβαθμισμένες περιοχές και για το πως θα θέλαμε να αλλάξουν τα σχολεία σε όλες τις περιοχές. Για το πως όταν μπαίνουν τα κατάλληλα άτομα διευθυντές σε αυτά μπορούν να γίνουν θαύματα και όταν μπαίνουν ακατάλληλα μπορούν να γίνουν τραύματα...
Αφήστε γιατί έχω να σας διηγηθώ και στην συνέχεια πολλά τραύματα. Όταν έπιασα μόνιμος στο δημόσιο συνάντησα και πάλι κάποια ζωάκια, κύνες, κύνες!
Αφήστε γιατί έχω να σας διηγηθώ και στην συνέχεια πολλά τραύματα. Όταν έπιασα μόνιμος στο δημόσιο συνάντησα και πάλι κάποια ζωάκια, κύνες, κύνες!
Να καταθέσετε επίσης εμπειρίες από δασκάλους που σας χτυπούσαν σαν παιδιά, γενικά μανούρες στα σχολεία, να βγάλετε τα εσώψυχα σας και όσα τραύματα έχετε από εκπαιδευτικούς ρε παιδί μου…
Πείτε και καμιά καλή φάση... Εγώ για παράδειγμα στο Μοσχάτο περνούσα πολύ ωραία με τα μικρά γενικώς. Είχα θυμάμαι και ένα πολύ ωραίο τυπάκι μαθητή τον Λευτέρη, παίζαμε μπάσκετ μαζί θυμάμαι. Μου έλεγε και πόσο γαμηστερός ήμουν με τα τζινάκια που φορούσα! Έτσι μου έλεγε ο Λευτέρης με τα τζινακια σας μου έλεγε, με ένα ύφος ντροπαλό, πονηρό και ναζιάρικο ταυτόχρονα! Πως το πετύχαινες αυτό βρε Λευτέρη; Γενικά ήταν πολύ όμορφα εκείνη την χρονιά που ήμουν μαζί σας παιδιά... Σας θυμάμαι και σας σκέφτομαι!
Πάρτε και μια φωτογραφία από μια επίσκεψη που είχαμε πάει με την τάξη σε γνωστό εργοστάσιο γαλακτοκομικών προϊόντων. Είδατε σουλουπώθηκα την επόμενη σχολική χρονιά. Δεν ήμουν χάλια όπως στο Ζεφύρι, φόρεσα και μοντέρνα ρουχαλάκια... Οι πρωταγωνιστές της ζωής μου από αυτήν την τάξη ο Λευτέρης βρίσκεται μπροστά με το κίτρινο μπλουζάκι και ο Βασίλης ο Γιάντσος είναι το παιδί με το κόκκινο καπελάκι και το μαύρο μπλουζάκι. Xαιρετώ και τον Βενιζελέα τον Παναγιώτη που με πέτυχε μια μέρα τον Απρίλη του 2018 μέσα στο μετρό και μου μίλησε. Είδες σε θυμήθηκα Παναγιώτη μόλις μου είπες το όνομά σου. Όταν σε είχα μαθητή είχες πιο μακρύ μαλλάκι, τώρα το έχεις κοντοκουρεμένο. Φυσικά χαιρετώ και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είχα μαθητές τότε στο Μοσχάτο αγόρια και κορίτσια που δεν αναφέρω ονομαστικά και περιμένω να σας δω όλους!
Να ξέρετε τις φωτογραφίες τις ανεβάζω μέσα στα άρθρα το καλοκαίρι του 2019 που τα έχω αποκαλύψει όλα για εμένα έτσι κι αλλιώς μέσα στην ιστοσελίδα.
Λευτέρη είχες πολύ φωτεινό χαμόγελο και όταν κοιτούσα μέσα στα μάτια σου έβλεπα ουράνια τόξα στον ουρανό! Άμα θες το καλοκαιράκι έλα να χορέψουμε μαζί στην θάλασσα!
Πάρτε και μια φωτογραφία από μια επίσκεψη που είχαμε πάει με την τάξη σε γνωστό εργοστάσιο γαλακτοκομικών προϊόντων. Είδατε σουλουπώθηκα την επόμενη σχολική χρονιά. Δεν ήμουν χάλια όπως στο Ζεφύρι, φόρεσα και μοντέρνα ρουχαλάκια... Οι πρωταγωνιστές της ζωής μου από αυτήν την τάξη ο Λευτέρης βρίσκεται μπροστά με το κίτρινο μπλουζάκι και ο Βασίλης ο Γιάντσος είναι το παιδί με το κόκκινο καπελάκι και το μαύρο μπλουζάκι. Xαιρετώ και τον Βενιζελέα τον Παναγιώτη που με πέτυχε μια μέρα τον Απρίλη του 2018 μέσα στο μετρό και μου μίλησε. Είδες σε θυμήθηκα Παναγιώτη μόλις μου είπες το όνομά σου. Όταν σε είχα μαθητή είχες πιο μακρύ μαλλάκι, τώρα το έχεις κοντοκουρεμένο. Φυσικά χαιρετώ και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είχα μαθητές τότε στο Μοσχάτο αγόρια και κορίτσια που δεν αναφέρω ονομαστικά και περιμένω να σας δω όλους!
Να ξέρετε τις φωτογραφίες τις ανεβάζω μέσα στα άρθρα το καλοκαίρι του 2019 που τα έχω αποκαλύψει όλα για εμένα έτσι κι αλλιώς μέσα στην ιστοσελίδα.
Λευτέρη είχες πολύ φωτεινό χαμόγελο και όταν κοιτούσα μέσα στα μάτια σου έβλεπα ουράνια τόξα στον ουρανό! Άμα θες το καλοκαιράκι έλα να χορέψουμε μαζί στην θάλασσα!
