Και για να αλλάξουμε λίγο κλίμα δεν λέω παρόλα τα όσα τους έχω σούρει χάρηκα που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση γιατί ήταν μια αλλαγή από όλους αυτούς τους μπλε και πράσινους κόκκους που μας κυβερνούσαν τόσες δεκαετίες(και για τους οποίους επιφυλάσσω άρθρα αργότερα, μην μου ανησυχείτε έχω άρθρα για όλους τους ξεφτιλισμένους) και χάρηκα και για τον Γιάννη τον Κουφόπουλο. Θα το θυμάται αυτό και η θεία η Γιώτα. Ήμασταν στο χωριό τότε για την κηδεία του παππού μου νομίζω και ήμουν χαμογελαστός τότε(όχι φυσικά στην κηδεία σε άσχετη στιγμή που συζητούσαμε για τα πολιτικά, τον συμπαθούσα τον παππού μου γιατί τα έψελνε και αυτός στους παπάδες!) όταν η ίδια η θεία Γιώτα ήταν απογοητευμένη γιατί πίστευε ότι θα τα διαλύσουν όλα. Και ο Τσίπρας είναι συμπαθητικό παιδί, όχι όπως η Κανέλλη, παρόλο που και αυτός λέει ότι δεν υπάρχουν δύο άκρα. Και κοντοχωριανός ο Τσίπρας!
Απο εκεί και πέρα εξακολουθεί να ισχύει ότι ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από τις καταλήψεις στα σχολεία. Και έπειτα μας έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια. Ότι θα βαράει τα νταούλια και ότι θα χορεύουν οι αγορές και οι εταίροι και στην συνέχεια μόνο στο κρεβάτι που δεν έπεσε με την Μέρκελ. Αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για αυτό. Ότι δεν έπεσε και στο κρεβάτι μαζί της. Τελικά Αλέξη Τσίπρα σου βάρεσαν οι εταίροι και οι αγορές τα νταούλια και χόρεψες εσύ στο ρυθμό τους.
Kαι έκανε και ένα θανάσιμο λάθος ο Τσίπρας λίγους μήνες αφού βγήκε πρωθυπουργός που με εκνεύρισε πάρα πολύ. Έβαλε στον ελληνικό λαό ένα διχαστικό δίλημμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ τότε με το δημοψήφισμα για να παίξει απλώς το πολιτικό του παιχνίδι. Δεν είχε κανένα νόημα το δημοψήφισμα τότε. Η κατάληξη ήταν η ίδια. Και δίχασε αφάνταστα εκείνες τις ημέρες τον ελληνικό λαό, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνει αυτό. Ο μόνος λόγος για τον οποίο έβαλε το δημοψήφισμα ο Τσίπρας τότε ήταν για να παίξει το πολιτικό του παιχνίδι και να αποποιηθεί τις ευθύνες του για το αδιέξοδο που είχαν φθάσει τότε οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Πόσο ταλαιπωρήθηκαν οι Έλληνες πολίτες με τα capital controls. Nα βλέπεις τα γεροντάκια, τους συνταξιούχους να ταλαιπωρούνται στα ATM και στις τράπεζες.
Να έχουν πανικοβληθεί όλοι τότε. Μου έλεγε η μάνα μου λίγες ημέρες πριν να βγάλω όλα τα χρήματα από την τράπεζα(τα πολλά που είχα τότε, κανένα κομπόδεμα γύρω στα 500 ευρώ). Σιγά της έλεγα τίποτα δεν θα γίνει. Θα ομαλοποιηθούν τα πράγματα σε λίγο καιρό και είχα δίκιο τελικά όπως πάντα. Είχαν στουμπώσει τότε οι τράπεζες και δεν έδιναν χρήματα στο κοσμάκη που είχε πανικοβληθεί. Ήθελαν τότε να τα κρύψουν τα χρήματα κάτω από το κρεβάτι τους όλοι και έκαναν ουρές στις τράπεζες που είχαν στουμπώσει. Περισσότερο πρέπει να πανικοβάλλονται αυτοί που τους στουμπώνει το έντερο τους, παρά όλοι εμείς οι υπόλοιποι επειδή στουμπώνουν οι τράπεζες.
