Στο είπα εσένα Σπύρο μέσα στο πρωτόκολλο ότι βοηθάω συνέχεια, δίνω και την ψυχή μου και με αδικούν και με ξανααδικούν και ξανάμανά και δεν γίνεται έτσι και το μόνο ανθρώπινο που έχω ζήσει είναι μέσα στα σχολεία με τους μαθητές μου και το μόνο ευχαριστώ που έχω ακούσει είναι από εσένα και από μια αλβανίδα μητέρα στο 7ο Δάφνης, την μητέρα της Βασιλικούλας της Περγκίνι. Δυο ευχαριστώ και δυο συγνώμη από την Mαρία την Cyber το ένα που με εξέθεσε όταν ήμουν φοιτητής και από τους γονείς του Λεονάρδου όταν βράχηκε μια μέρα στο τέλος της χρονιάς παίζοντας μπουγέλο, αχρείαστο ήταν αυτό το συγνώμη αλλά να είναι καλά οι άνθρωποι. Και ένα μεγάλο συλλογικό ευχαριστώ άκουσα από τους μαθητές μου στο 7ο Δάφνης στο τέλος της χρονιάς. Κάτι βρήκα έστυψα το μυαλό μου για να βρω τρία ευχαριστώ και δύο συγνώμη γιατί στην αρχή έλεγα ούτε μια συγνώμη ούτε ένα ευχαριστώ όταν εγώ έγινα για όλους σας η ίδια η θάλασσα που θα ξεπλύνει όλες σας τις αμαρτίες.
Την τελευταία μέρα στις 21/6 κατάλαβα ότι μόλις θα έφευγα από εκεί είχα μόνο ένα σύμμαχο την Ελενή που ίσως με είχε καταλάβει περισσότερο από όλους σε ανθρώπινο επίπεδο άλλα σίγουρα ήταν η πιο έντιμη απέναντι μου. Την είχα αδικήσει λίγο γιατί ήταν η τελευταία που της το ζητούσα, να βγούμε βόλτα για θέατρο.
Την προηγουμένη στις 20/6 της είχα πει μπορείς να ζήσει κάτι με πολύ μεγάλο νόημα στα πιο ταπεινά μέρη, στο πολύ βρώμικό πίσω μπαλκόνι του πρωτοκόλλου με τα αποτσίγαρα, τις κουτσουλιές και τα πεθαμένα περιστέρια σαν φόντο μπλεγμένα στα συρματοπλέγματα του απέναντι μπαλκονιού. Είναι κάπως στενάχωρο που έγινε σε αυτό το περιβάλλον αλλά δεν με ένοιαζε. Γεννήθηκε ο Χριστός μέσα μου εκείνη την ημέρα του Ιούνη 18-6 και ο Χριστός γεννιέται στα πιο ταπεινά μέρη.
Γεννήθηκε ο Χριστός μέσα μου γιατί είπα για πρώτη φορά στη ζωή μου σ'αγαπώ το κατάλαβες Γιάννη σε εσένα το είπα. Θα σκάσουν χίλια κύματα αγάπης τώρα πάνω σου όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό που ήθελα να σου πω το καλοκαίρι και δεν μπορούσα γιατί μου έφραξες τον δρόμο. Σε εσένα Γιάννη Καβέζο είπα το πρώτο σ' αγαπώ έστω και φιλικό τετ α τετ, πρόσωπο με πρόσωπο. Το πρώτο και το τελευταίο σ' αγαπώ σαν άνθρωπος. Το κατάλαβες; Το κατάλαβες; Από εκεί και έπειτα έγινα κάτι άλλο, όχι πάντως άνθρωπος. Kαι κλαίω, πάλι κλαίω ακούγοντας την θάλασσα και τα κύματα, από πάνω και από κάτω. Ένα σ' αγαπώ πρόλαβα να πω σαν άνθρωπος, και κλαίω με λυγμούς ασυγκράτητα.
Τελικά συναντήθηκα μόνο με τον Σπύρο εκτός πρωτοκόλλου. Με την Τόνια πήγα και είδα το θέατρο το οποίο ζήτησα από την Ελένη το δικό μας σινεμά.
Η Τόνια από τις άδειες και ο Νότης ο Γουγούσης δυο παιδιά που με εξέπληξαν ευχάριστα, η Τόνια γιατί αμέσως προθυμοποιήθηκε να μου δώσει το τηλέφωνό της όταν της ζήτησα παρέα για το καλοκαίρι και ο Νότης γιατί και τα μπλουζάκια μου πρόσεξε και το άρωμα μου χωρίς να του πω κάτι και μου χαμογελούσε και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα κάνουμε παρέα σε βόλτες στα clubs, όπως το σκέφτομαι ακόμα και αν τώρα θα δίσταζε όπως καταλαβαίνω. Νότη εσύ θα οδηγείς στις λεωφόρους μέσα στην σκοτεινή νύχτα και ας χορεύουμε με τον διάβολο. Μην πεις λέξη Νότη!Την προηγουμένη στις 20/6 της είχα πει μπορείς να ζήσει κάτι με πολύ μεγάλο νόημα στα πιο ταπεινά μέρη, στο πολύ βρώμικό πίσω μπαλκόνι του πρωτοκόλλου με τα αποτσίγαρα, τις κουτσουλιές και τα πεθαμένα περιστέρια σαν φόντο μπλεγμένα στα συρματοπλέγματα του απέναντι μπαλκονιού. Είναι κάπως στενάχωρο που έγινε σε αυτό το περιβάλλον αλλά δεν με ένοιαζε. Γεννήθηκε ο Χριστός μέσα μου εκείνη την ημέρα του Ιούνη 18-6 και ο Χριστός γεννιέται στα πιο ταπεινά μέρη.
Γεννήθηκε ο Χριστός μέσα μου γιατί είπα για πρώτη φορά στη ζωή μου σ'αγαπώ το κατάλαβες Γιάννη σε εσένα το είπα. Θα σκάσουν χίλια κύματα αγάπης τώρα πάνω σου όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό που ήθελα να σου πω το καλοκαίρι και δεν μπορούσα γιατί μου έφραξες τον δρόμο. Σε εσένα Γιάννη Καβέζο είπα το πρώτο σ' αγαπώ έστω και φιλικό τετ α τετ, πρόσωπο με πρόσωπο. Το πρώτο και το τελευταίο σ' αγαπώ σαν άνθρωπος. Το κατάλαβες; Το κατάλαβες; Από εκεί και έπειτα έγινα κάτι άλλο, όχι πάντως άνθρωπος. Kαι κλαίω, πάλι κλαίω ακούγοντας την θάλασσα και τα κύματα, από πάνω και από κάτω. Ένα σ' αγαπώ πρόλαβα να πω σαν άνθρωπος, και κλαίω με λυγμούς ασυγκράτητα.
Τελικά συναντήθηκα μόνο με τον Σπύρο εκτός πρωτοκόλλου. Με την Τόνια πήγα και είδα το θέατρο το οποίο ζήτησα από την Ελένη το δικό μας σινεμά.
Βανδή και Μπεγνής στο "Δικό μας Σινεμά"
