Και τώρα θα σας μιλήσω λίγο για τις προηγούμενες ζωές έτσι όπως μου βγήκαν σαν πληροφορίες στο υποσυνείδητο. Σας έχω ήδη πει για τους γονείς μου ο Ηρόδοτος και η θεά Αθηνά ή η θεά Δήμητρα, ο Χίτλερ και η Εύα Μπράουν.
Ο αδελφός μου ένιωσα συμβολικά να είναι ο Ιούδας που με πρόδωσε όπως με πρόδωσε προς την μητέρα μου σε αυτή την ενσάρκωση αλλά και ο Τσάρλι Τσάπλιν, μια σπουδαία προσωπικότητα που αντιτάχθηκε στους Ναζί, αυτό μου βγαίνει κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να ήταν, όχι απαραίτητα ο Τσάρλι Τσάπλιν αλλά ίσως κάποιος σπουδαίος Έλληνας που είπε το ΟΧΙ όπως ο Μεταξάς.
Ένιωσα επίσης συμβολικά εγώ να είμαι ο Αγαμέμνονας και η μάνα μου η Κλυταιμνήστρα, γιατί με έσφαξε συμβολικά σε αυτή την ζωή με όλα αυτά που έγιναν με την εισαγγελική, που αντί να με προστατέψει όταν ζητούσα απλά μια αγκαλιά με πρόδωσε.
Ο Ιάσονας ο αγαπημένος μου μαθητής ο Πλάτωνας και εγώ ο Σωκράτης. Ο Καβέζος ο αγαπημένος μου μαθητής ο Ιωάννης, ο ευαγγελιστής και της Πάτμου, αλλά και ένας ιδιότροπος αλλά αγαπητός Πέρσης βασιλιάς όπως ο Ξέρξης που δεν σεβάστηκε το ιερό μου στην αρχαία Βαβυλώνα και με καθυπόταξε εμένα τον Μαρδούκ αλλά ήταν και ο ίδιος ο Δανιήλ στον οποίο δόθηκε η προφητεία για αυτό που συμβαίνει τώρα. Όπως βλέπετε μπορεί να είμαι ο Ιησούς, μπορεί και ο Μαρδούκ. Μπορεί ένα από τα δύο, μπορεί και τα δύο.
Και αν εγώ είμαι ο Ιησούς και θεός μου ο Γιάννης ο Καβέζος ποιος τελικά είναι ο Καβέζος;
Και τώρα ας τιμίσουμε την τυχαία συνάντηση, ο Κώστας ο περιπτεράς ήταν ο Αχιλλέας και ο Πάρης από τα Play Opap ο φίλος του ο Πάτροκλος. Ο Αχιλλέας ήταν ο μόνος που έκανε εκείνο το Πάσχα το συνειδητό κομμάτι του εαυτού που είχε διαμοιραστεί στα τρία και είχε καταληφθεί από τη παράνοια(1/3) και το σκοτάδι(1/3) και είχε μείνει μόνο 1/3 φωτεινού στοιχείου ξανά όλο φωτεινό μόνο και μόνο επειδή τον είδα. Και το καλοκαίρι του τρόμου του 2019 ο Πάρης, που τώρα είναι πυροσβέστης, μόνο και μόνο που τον σκέφτηκα μου έδωσε μια ελπίδα καθώς θυμήθηκα ότι ήταν πατέρας μου σε μια προηγούμενη ενσάρκωση στην οποία εγώ ήμουν ο Βύζας και αυτός ο Νίσος.
Ο Σπύρος ο Συμψηρής κάποιος αρχαίος Ελληνάς φιλόσοφος, πιθανόν ο Πυθαγόρας. Ο Κουλιούμπας ο Πόντιος Πιλάτος και ο Πάρης του Τρωικού πολέμου. Ο πατέρας μου ο Πρίαμος.
Ο Κουμανζέλης ήταν ο Περικλής της αρχαίας Αθήνας, ενώ η Αργυρώ από το μεταπτυχιακό μου βγαίνει έντονα ότι ήταν η μητέρα μου σε μια προηγούμενη ενσαρκωσή μου.
To θεάτρο του παραλόγου λέμε που δεν ξέρουμε ποιος ήταν φωτεινός, ποιος σκοτεινός, ποιος madame, ποιος gentleman...
Ο αδελφός μου ένιωσα συμβολικά να είναι ο Ιούδας που με πρόδωσε όπως με πρόδωσε προς την μητέρα μου σε αυτή την ενσάρκωση αλλά και ο Τσάρλι Τσάπλιν, μια σπουδαία προσωπικότητα που αντιτάχθηκε στους Ναζί, αυτό μου βγαίνει κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να ήταν, όχι απαραίτητα ο Τσάρλι Τσάπλιν αλλά ίσως κάποιος σπουδαίος Έλληνας που είπε το ΟΧΙ όπως ο Μεταξάς.
Ένιωσα επίσης συμβολικά εγώ να είμαι ο Αγαμέμνονας και η μάνα μου η Κλυταιμνήστρα, γιατί με έσφαξε συμβολικά σε αυτή την ζωή με όλα αυτά που έγιναν με την εισαγγελική, που αντί να με προστατέψει όταν ζητούσα απλά μια αγκαλιά με πρόδωσε.
Ο Ιάσονας ο αγαπημένος μου μαθητής ο Πλάτωνας και εγώ ο Σωκράτης. Ο Καβέζος ο αγαπημένος μου μαθητής ο Ιωάννης, ο ευαγγελιστής και της Πάτμου, αλλά και ένας ιδιότροπος αλλά αγαπητός Πέρσης βασιλιάς όπως ο Ξέρξης που δεν σεβάστηκε το ιερό μου στην αρχαία Βαβυλώνα και με καθυπόταξε εμένα τον Μαρδούκ αλλά ήταν και ο ίδιος ο Δανιήλ στον οποίο δόθηκε η προφητεία για αυτό που συμβαίνει τώρα. Όπως βλέπετε μπορεί να είμαι ο Ιησούς, μπορεί και ο Μαρδούκ. Μπορεί ένα από τα δύο, μπορεί και τα δύο.
Και αν εγώ είμαι ο Ιησούς και θεός μου ο Γιάννης ο Καβέζος ποιος τελικά είναι ο Καβέζος;
Και τώρα ας τιμίσουμε την τυχαία συνάντηση, ο Κώστας ο περιπτεράς ήταν ο Αχιλλέας και ο Πάρης από τα Play Opap ο φίλος του ο Πάτροκλος. Ο Αχιλλέας ήταν ο μόνος που έκανε εκείνο το Πάσχα το συνειδητό κομμάτι του εαυτού που είχε διαμοιραστεί στα τρία και είχε καταληφθεί από τη παράνοια(1/3) και το σκοτάδι(1/3) και είχε μείνει μόνο 1/3 φωτεινού στοιχείου ξανά όλο φωτεινό μόνο και μόνο επειδή τον είδα. Και το καλοκαίρι του τρόμου του 2019 ο Πάρης, που τώρα είναι πυροσβέστης, μόνο και μόνο που τον σκέφτηκα μου έδωσε μια ελπίδα καθώς θυμήθηκα ότι ήταν πατέρας μου σε μια προηγούμενη ενσάρκωση στην οποία εγώ ήμουν ο Βύζας και αυτός ο Νίσος.
Ο Σπύρος ο Συμψηρής κάποιος αρχαίος Ελληνάς φιλόσοφος, πιθανόν ο Πυθαγόρας. Ο Κουλιούμπας ο Πόντιος Πιλάτος και ο Πάρης του Τρωικού πολέμου. Ο πατέρας μου ο Πρίαμος.
Ο Κουμανζέλης ήταν ο Περικλής της αρχαίας Αθήνας, ενώ η Αργυρώ από το μεταπτυχιακό μου βγαίνει έντονα ότι ήταν η μητέρα μου σε μια προηγούμενη ενσαρκωσή μου.
To θεάτρο του παραλόγου λέμε που δεν ξέρουμε ποιος ήταν φωτεινός, ποιος σκοτεινός, ποιος madame, ποιος gentleman...
