Αποκωδικοποιώντας το αινιγματικό αεροδρόμιο του Denver

Τριγυρνώντας παλιότερα σε διάφορα sites συνομοσιολογίας το μάτι μου έπεσε στο αινιγματικό αεροδρόμιο του Denver.

Kοιτώντας τις εικόνες προσπάθησα να τις αποκωδικοποιήσω…

Κατ' αρχήν πλησιάζοντας προς αυτό σε καλοσωρίζει ένα από τα αλογάκια της Αποκαλύψεως...

Το αεροδρόμιο χτίστηκε με περιέργο τρόπο, προσελήφθησαν διαφορετικοί εργολάβοι για διαφορετικά τμήματα του αεροδρομίου, οι οποίοι στην συνέχεια απολύονταν ώστε κανένας να μην έχει την πλήρη εικόνα της δομής του.

Το σχήμα του αεροδρομίου προσωμιάζει σε μία σβάστιγκα



Και μέσα σε αυτό υπάρχουν διάφορες περίεργες τοιχογραφίες...

Γυρνάμε πίσω στον χρόνο... στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο... Παιδιά σκοτωμένα, μανάδες να κλαίνε... Φρικη...

Όμως κάτω από τα συντρίμια ξεπροβάλει δειλά, δειλά ένα ουράνιο τόξο. Μια νέα γενιά φέρνει την ελπίδα της ειρήνης και της αδελφοσύνης στον κόσμο...

Προσπαθεί να περισώσει ότι απέμεινε από τον φυσικό πλούτο της γης...



κηδεύοντας τα παλιά δόγματα της ανθρωπότητας...



Είμαστε παιδιά του σύμπαντος... Και τα αδέλφια μας παρακολουθούν με αγωνία τις προσπάθειες μας...



Kαι είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε γιατί ζούσαμε εκεί σε εκείνες τις εφιαλτικές ώρες των στρατοπέδων…. όπως η Hama Herchenberg που πέθανε 14 χρονών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς το 1943. Λίγο πριν πεθάνει μας άφησε ένα γράμμα…

Ήμασταν κάποτε παιδιά
που λαχταρούσαμε άλλους κόσμους,
αλλά θάψαμε τον παιδικότητα μας,
γιατί γνωρίσαμε τον φόβο
Μάθαμε να μισούμε,
πόσο τραγικό, είναι αυτό, μια νεότητα
που ζει περιτριγυρισμένη από εχθρούς
και σχοινιά από άγχωνες
Παρόλα αυτά, ακόμα πιστεύουμε
πως απλά κοιμόμαστε τώρα
Και μετά θα ξυπνήσουμε
σαν παιδιά ξανά
και θα αρχίσουμε να γελάμε
και να παίζουμε.

για αυτό